قلب شما چهار دریچه داره. وظیفه اونا اینه که خون هنگام عبور از قلب شما و به سمت بقیه بدن شما در جهت درست جریان داشته باشه.
این دریچه ها مانند درها عمل می کنن: اونا باید به درستی شکل بگیرن، باید تا انتها باز بشن تا مقدار مناسبی از خون عبور کنه و باید محکم بسته شن تا خون از دریچه به عقب نشت نکنه.
با این حال، گاهی اوقات مشکلی در یکی از دریچه‌های قلب رخ میده و باعث میشه که نتونه به طور کامل بسته یا باز شه.
هنگامی که این اتفاق میوفته، جریان خون از طریق قلب مختل میشه، که استرس رو بر قلب افزایش میده و می تونه منجر به درد قفسه سینه، تنگی نفس، یا در موارد شدیدتر، نارسایی قلبی بشه.
بیماری دریچه می تونه در هر یک از چهار دریچه قلب رخ بده، اما دریچه آئورت که بیشتر تحت تاثیر قرار می گیره. خوشبختانه، درمان‌های مؤثری در دسترس هستن که می‌تونن به کاهش علائم و حتی بازگرداندن جریان خون طبیعی کمک کنن.
دریچه آئورت در محل اتصال بین بطن چپ (یکی از چهار حفره قلب) و آئورت، شریان بزرگی قرار داره که خون رو از قلب به بافت ها و اندام ها در سراسر بدن می رسونه.
دارای سه برگچه یا فلپ هس که باز و بسته میشه تا جریان خون به داخل آئورت رو متوقف کنه. به طور معمول، دریچه آئورت اجازه میده تا خون تنها در یه جهت حرکت کنه، از قلب به آئورت.
اما در بیماری دریچه آئورت، دریچه به درستی کار نمی کنه. معمولاً به دلیل یکی از مشکلات زیر ایجاد میشه: تنگی آئورت شرایطیه که در اون دهانه دریچه باریک میشه. قلب باید سخت تر از حد معمول کار کنه تا خون رو از سوراخ کوچکتر پمپ کنه و خون کمتر از حد طبیعی به آئورت (و بقیه بدن) می رسه.
این وضعیت می تونه منجر به نارسایی قلبی، ضربان قلب نامنظم و سایر مشکلات قلبی بشه. نارسایی یا مشکل آئورت زمانی ایجاد میشه که دریچه قادر به بسته شدن کامل نباشه.
این به خون اجازه میده تا دوباره به قلب برگرده یا نشت کنه. برای جبران این، قلب باید سخت تر از حد معمول کار کنه تا خون کافی رو به بدن پمپاژ کنه.
با این حال، در نهایت، قلب دیگر قادر به رسوندن خون کافی به بدن نیس، که می تونه منجر به نارسایی قلبی بشه. گاهی اوقات تنگی و رگورژیتاسیون می تونه به طور همزمان بر دریچه تأثیر بذاره.
بیماری دریچه قلب آئورت می تونه مادرزادی باشه (به این معنی که از بدو تولد وجود داره) یا می تونه در مراحل بعدی زندگی ایجاد شه.
بیماری مادرزادی دریچه آئورت. حدود 1 تا 2 درصد از نوزادان با دریچه آئورت دو لختی (BAV) به دنیا میان. به طور معمول، دریچه آئورت دارای سه برگچه یا کاسپ هس، اما نوزادانی که با دریچه دو لختی متولد میشن، تنها دو کاسپ دارن.
در برخی موارد، BAV قادر به باز شدن کامل نیس و منجر به تنگی آئورت میشه. اما در موارد دیگر، BAV نمی تونه به طور کامل بسته شه و در نتیجه نارسایی آئورت ایجاد میشه.
اغلب، BAV تا بزرگسالی علائمی ایجاد نمی کنه. سایر نقص های مادرزادی دریچه آئورت نیز می تونه باعث تنگی یا نارسایی آئورت شه.
بیماری اکتسابی دریچه آئورت. تعدادی از شرایط می تونه منجر به بیماری دریچه آئورت بشه، از جمله:
سالخوردگی. زوال ناشی از ساییدگی و انباشته شدن کلسیم در برگچه های دریچه (که اونا رو سفت می کنه و در نتیجه توانایی باز یا بسته شدن صحیح اونا رو کاهش میده) می تونه باعث تنگی یا نارسایی آئورت شه. بیماری دریچه آئورت بیشتر در میان افراد مسن شایعه.
پارگی آئورت. پارگی در پوشش داخلی دیواره آئورت می تونه بر عملکرد دریچه آئورت تأثیر بذاره.
ضربه. ضربه به قفسه سینه می تونه به دریچه آئورت آسیب برسونه.
بیماری ها و عفونت ها. چندین بیماری و عفونت می تونن باعث بیماری دریچه آئورت بشن، از جمله تب روماتیسمی، اندوکاردیت، سندرم مارفان، سیفلیس، آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان و فشار خون بالا.
افراد ممکنه سال‌ها بدون داشتن هیچ علامتی به بیماری دریچه آئورت مبتلا بشن. با این حال، با پیشرفت بیماری، علائم ممکنه شروع به رشد کنن و در طول زمان بدتر بشن.
اما در برخی موارد، علائم به طور ناگهانی ظاهر میشن. بیماری دریچه آئورت می تونه علائم مختلفی ایجاد کنه، از جمله:
برای تشخیص بیماری دریچه آئورت، پزشک سابقه پزشکی شما رو بررسی می کنه، یه معاینه فیزیکی انجام میده و آزمایش های تشخیصی رو انجام میده اونا با پرسش در مورد علائم شما شروع به تشخیص خواهند کرد.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک فشار خون و نبض شما رو بررسی می کنه و از گوشی پزشکی برای گوش دادن به سوفل قلب مشخص یا صدای کلیک استفاده می کنه.
برای تأیید تشخیص، پزشک شما باید یک یا چند آزمایش تشخیصی رو انجام بده. آزمایش اصلی برای بیماری دریچه آئورت اکوکاردیوگرام هس.
این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب هنگام حرکت استفاده می کنه. سایر آزمایش‌های تصویربرداری ممکنه ضروری باشن، از جمله عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه، مطالعه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قلب، یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.
گاهی اوقات الکتروکاردیوگرام، همچنین به عنوان ECG یا EKG شناخته میشه، بخشی از کاره. این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب رو اندازه گیری می کنه و در حالی که برای تشخیص بیماری دریچه آئورت استفاده نمی شن، به پزشکان کمک می کنه تا میزان عملکرد قلب رو ارزیابی کنن.
در برخی موارد، ممکنه در حالی که به مانیتور EKG متصل هستین، ورزش های سبکی مانند راه رفتن روی تردمیل انجام بدین. این تست استرس نامیده میشه. تشخیص گاهی اوقات نیاز به کاتتریزاسیون قلبی داره.
در این روش، پزشک یه کاتتر (یک لوله نازک) رو در ورید یا شریان بازو، گردن یا کشاله ران قرار میده. پزشک کاتتر رو از طریق رگ خونی به قلب مانور میده.
هنگامی که در جای خود قرار می گیرن، دستگاه های کوچکی که از طریق کاتتر وارد میشن برای اندازه گیری فشار در حفره های قلب و جریان خون از طریق دریچه های قلب استفاده میشن.
همچنین ممکنه در طی این روش عکس برداری با اشعه ایکس از قلب (معروف به آنژیوگرافی عروق کرونر) انجام بشه.
بیماری خفیف دریچه آئورت ممکنه علائم کمی ایجاد کنه یا بدون علائم باشه. در این موارد، ممکنه نیازی به درمان نباشه، اما معاینات منظم با یه پزشک برای نظارت بر وضعیت توصیه میشه تا در صورت پیشرفت بیماری، به موقع تشخیص داده و درمان بشه.
برای درمان علائم از داروها استفاده میشه. اینها ممکنه شامل داروهایی برای کمک به کنترل فشار خون، دیورتیک ها (قرص های آب) برای خلاص شدن از بدن از تجمع مایعات ناشی از نارسایی قلبی و نیترات ها برای افزایش جریان خون باشه.
افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید دریچه آئورت نیز ممکنه نیاز به اجتناب از فعالیت‌های فیزیکی شدید و ورزش داشته باشن. تکنیک های ترمیم یا تعویض دریچه آئورت عبارتند از:
عمل جراحی آئورت. ترمیم و تعویض دریچه آئورت چندین دهه هس که از طریق جراحی قلب باز انجام می شن. این یه رویکرد به خوبی تثبیت شده، و ثابت کرده که ایمنه.
در برخی موارد، جراح یه روش راس رو انجام میده که در اون دریچه آئورت معیوب با دریچه ریوی بیمار جایگزین میشه. (یه دریچه مصنوعی جایگزین دریچه ریوی میشه).
افراد مبتلا به بیماری دریچه آئورت دو لختی ممکنه دچار بزرگی آئورت شن. به همین دلیل، ممکنه نیاز به ترمیم یا تعویض آئورت با استفاده از روشی به نام جراحی ریشه آئورت حفظ دریچه داشته باشن. در این روش، جراح بخشی از آئورت رو ترمیم یا تعویض می کنه، اما دریچه آئورت رو تعویض نمی کنه.
بالون والولوپلاستی. این یه روش ترمیم که در اون پزشک یه کاتتر رو با یه بالون در نوک اون وارد رگ خونی می‌کنه و سپس اونو به قلب و دریچه آئورت مانور میده.
بالون در داخل دریچه باد میشه که بافت و لت ها رو منبسط می کنه و در نتیجه دریچه باریک شده رو باز می کنه. سپس پزشک بادکنک رو خالی می کنه و اونو خارج می کنه.
تعویض دریچه آئورت ترانس کاتتر (TAVR). در این روش کم تهاجمی، پزشک دریچه پلاستی با بالون رو برای کشیده کردن دریچه قدیمی انجام میده. سپس پزشک یه دریچه مصنوعی جدید رو از طریق یه کاتتر به قلب می‌کشه.
دریچه جدید در داخل دریچه آئورت موجود قرار می گیره، جایی که عملکرد دریچه قدیمی رو انجام میده. دریچه‌های مصنوعی ممکنه از اهداکننده انسان یا حیوان باشه یا ممکنه از مواد بادوام مانند تیتانیوم یا کربن ساخته شده باشن.
افرادی که دریچه مصنوعی دریافت می کنن، برای جلوگیری از لخته شدن خون، باید چند ماه یا بیشتر از رقیق کننده خون استفاده کنن.
افراد مبتلا به بیماری خفیف دریچه آئورت ممکنه هیچ علامتی نداشته باشن، اما همچنان باید برای معاینات منظم برای نظارت بر پیشرفت بیماری به پزشک مراجعه کنن.
این به پزشکان اجازه میده تا به سرعت شروع علائم رو تشخیص بدن و قبل از ایجاد عوارض جدی درمان رو آغاز کنن.
کسانی که علائم رو تجربه می کنن باید به دنبال درمان پزشکی باشن. افراد مبتلا به بیماری دریچه آئورت که دریچه مصنوعی دریافت می کنن معمولاً نتایج عالی دارن. گزینه های درمانی برای همه انواع بیماری دریچه آئورت، از جمله شرایط مادرزادی مانند دریچه آئورت دو لختی وجود داره.
جراحی دریچه آئورت بی خطره و مزایای طولانی مدت اون ثابت شده. می تونه به کاهش علائم بیماران و افزایش طول عمر اونا کمک کنه.
خدمات دکتر رامین بقایی
تماس با ما
نشانی: تهران – خیابان نلسون ماندلا(جردن) – بالاتر از تقاطع حقانی – خیابان پدیدار – پ ۶۲ – طبقه سوم – واحد ۳۳
تلفن: ۸۸۶۷۰۳۵۰-۰۲۱
منبع: https://dr-baghaei.com/
