بیماری دریچه آئورت نوعی بیماری دریچه قلب ست. در بیماری دریچه آئورت، دریچه بین قسمت پایین سمت چپ قلب (بطن چپ) و شریان اصلی بدن (آئورت) به درستی کار نمی کنه. دریچه آئورت به حفظ جریان خون در جهت صحیح در قلب کمک می کنه. دریچه آئورت آسیب دیده یا بیمار می تونه بر جریان خون به سایر قسمت های قلب و بدن تأثیر بذاره.
تأثیر جنسیت بر آنوریسم آئورت شکمی هم با تفاوت در شیوع و هم در پیشرفت بیماری بین دو جنس نشان داده شده است. درصد بروز آنوریسم آئورت شکمی در مردان حاکی از آنست که دیواره آئورت در مردان بیشتر مستعد گشاد شدنه و دیواره آئورت در زنان نسبت به آن مقاومه.
از طرفی، افزایش خطر پارگی در زنان مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی نشان می ده که دیواره آنوریسم زنان مقاومت کمتری داره، احتمالاً به دلیل تفاوت در خواص بیومکانیکی دیواره آنوریسم. تفاوت بالقوه در اجزای ساختاری دیواره آئورت بین دو جنس می‌تونه به توضیح اینکه چرا مردان بیشتر مستعد آنوریسم آئورت شکمی هستن و زنان مستعد پارگی آنوریسم بیشتر هستن کمک کنه.
دیسکسیون آئورت یک وضعیت جدیه که در آن پارگی در لایه داخلی شریان اصلی بدن (آئورت) رخ می ده. خون از میان پارگی هجوم میاره و باعث شکافتن لایه‌های داخلی و میانی آئورت میشه. اگر خون از دیواره بیرونی آئورت عبور کنه، تشریح آئورت اغلب کشنده اس.
دیسکسیون آئورت نسبتاً نادره. معمولا در مردان 60 و 70 ساله رخ می ده. علائم دیسکسیون آئورت ممکنه شبیه علائم سایر بیماری ها باشه که اغلب منجر به تاخیر در تشخیص می شه. با این حال، زمانی که دیسکسیون آئورت به موقع تشخیص داده بشه و به‌موقع درمان بشه، شانس بقا بسیار بالا میره.
علائم تشریح آئورت ممکنه مشابه علائم سایر مشکلات قلبی مانند حمله قلبی باشه. علائم و نشانه های معمول مانند:
دیسکسیون آئورت به دلیل ضعیف شدن ناحیه دیواره آئورت ایجاد می شه.
تشریح آئورت بسته به اینکه کدام قسمت از آئورت تحت تأثیر قرار گرفته به دو گروه تقسیم می شه:
نوع A. این نوع شایع تر و خطرناک تر شامل پارگی در بخشی از آئورت که در آن از قلب خارج می شه. پارگی ممکنه در آئورت فوقانی (آئورت صعودی) نیز رخ بده که ممکنه به داخل شکم کشیده بشه.
نوع B. این نوع شامل پارگی فقط در آئورت تحتانی (آئورت نزولی) ست که ممکنه به داخل شکم نیز کشیده بشه.
برخی از مواردی که ممکنه خطر دیسکسیون آئورت را افزایش بده عبارتند از:
برای تشخیص بیماری دریچه آئورت، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کنه، یک معاینه فیزیکی انجام می ده و آزمایش های تشخیصی را انجام می ده. آنها با پرسش در مورد علائم شما شروع به تشخیص می کنن. در طول معاینه فیزیکی، پزشک فشار خون و نبض شما را بررسی می کنه و از گوشی پزشکی برای گوش دادن به صدای قلب استفاده می کنه.
برای تأیید تشخیص، پزشک شما باید یک یا چند آزمایش تشخیصی را انجام بده. آزمایش اصلی برای بیماری دریچه آئورت اکوکاردیوگرام اس. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب هنگام حرکت استفاده می کنه.
سایر آزمایش‌های تصویربرداری ممکنه ضروری باشن، از جمله عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه، مطالعه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قلب، یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.
گاهی اوقات الکتروکاردیوگرام، همچنین به عنوان ECG یا EKG شناخته می شه، بخشی از کاره. این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کنه و در حالی که برای تشخیص بیماری دریچه آئورت استفاده نمی شه، به پزشکان کمک می کنه تا میزان عملکرد قلب را ارزیابی کنن.
در برخی موارد، ممکنه در حالی که به مانیتور EKG متصل هستین، ورزش های سبکی مانند راه رفتن روی تردمیل انجام دهین. این تست استرس نامیده می شه.
تشخیص گاهی اوقات نیاز به کاتتریزاسیون قلبی داره. در این روش، پزشک یک کاتتر (یک لوله نازک) را در ورید یا شریان بازو، گردن یا کشاله ران قرار می ده. پزشک کاتتر را از طریق رگ خونی به قلب مانور می ده. هنگامی که در جای خود قرار می گیرن، دستگاه های کوچکی که از طریق کاتتر وارد می شن برای اندازه گیری فشار در حفره های قلب و جریان خون از طریق دریچه های قلب استفاده می شن. همچنین ممکنه در طی این روش عکس برداری با اشعه ایکس از قلب (معروف به آنژیوگرافی عروق کرونر) انجام بشه.
بیماری خفیف دریچه آئورت ممکنه علائم کمی ایجاد کنه یا بدون علائم باشه. در این موارد، ممکنه نیازی به درمان نباشه، اما معاینات منظم با یک پزشک برای نظارت بر وضعیت توصیه می شه تا در صورت پیشرفت بیماری، بتوان به موقع تشخیص داده و درمان بشه.
برای درمان علائم از داروها استفاده می شه. اینها ممکنه شامل داروهایی برای کمک به کنترل فشار خون، دیورتیک ها (قرص های آب) برای خلاص شدن از بدن از تجمع مایعات ناشی از نارسایی قلبی و نیترات ها برای افزایش جریان خون باشه.
افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید دریچه آئورت نیز ممکنه نیاز به اجتناب از فعالیت‌های فیزیکی شدید و ورزش داشته باشن. در حالی که داروها و پرهیز از فعالیت های سخت بدنی می تونه به کنترل علائم کمک کنه، اما به طور کامل نمی تونه بیماری دریچه آئورت را درمان کنه.
این بیماری در اثر تغییر در ساختار فیزیکی دریچه ایجاد می شه (دریچه باریک می شه یا دیگر نمی تونه به طور کامل باز یا بسته بشه). بنابراین، درمان اصلی بیماری دریچه آئورت، ترمیم یا تعویض دریچه و جراحی آئورت اس.
تکنیک های ترمیم یا تعویض دریچه آئورت عبارتند از:
عمل جراحی . ترمیم و تعویض دریچه آئورت چندین دهه ست که از طریق جراحی قلب باز انجام می شه. این یک رویکرد به خوبی تثبیت شده، و ثابت کرده که ایمنه. در برخی موارد، جراح یک روش راس را انجام می ده که در آن دریچه آئورت معیوب با دریچه ریوی بیمار جایگزین می شه. (یک دریچه مصنوعی جایگزین دریچه ریوی می شه.) افراد مبتلا به بیماری دریچه آئورت دو لختی ممکنه دچار بزرگی آئورت بشن.
به همین دلیل، ممکنه نیاز به ترمیم یا تعویض آئورت با استفاده از روشی به نام جراحی ریشه آئورت حفظ دریچه داشته باشن. در این روش، جراح بخشی از آئورت را ترمیم یا تعویض می کنه، اما دریچه آئورت را تعویض نمی کنه.
بالون و الولوپلاستی. این یک روش ترمیم که در آن پزشک یک کاتتر را با یک بالون در نوک آن وارد رگ خونی می کنه و سپس آن را به قلب و دریچه آئورت مانور می ده. بالون در داخل دریچه باد می شه که بافت و لت ها را منبسط می کنه و در نتیجه دریچه باریک شده را باز می کنه. سپس پزشک بادکنک را خالی می کنه و آن را خارج می کنه.
تعویض دریچه آئورت ترانس کاتتر (TAVR). در این روش کم تهاجمی، پزشک دریچه‌پلاستی با بالون را برای کشیده کردن دریچه قدیمی انجام می‌ده. سپس پزشک یک دریچه مصنوعی جدید را از طریق یک کاتتر به قلب می‌کشه. دریچه جدید در داخل دریچه آئورت موجود قرار می گیره، جایی که عملکرد دریچه قدیمی را انجام می ده.
تماس با ما
نشانی: تهران – خیابان نلسون ماندلا(جردن) – بالاتر از تقاطع حقانی – خیابان پدیدار – پ ۶۲ – طبقه سوم – واحد ۳۳
تلفن: ۸۸۶۷۰۳۵۰-۰۲۱
منبع: https://dr-baghaei.com/
