اختلال اضطراب اجتماعی یا Social anxiety Disorder یکی از رایج ترین اختلالاتی هست که امروزه میتونین شاهدش باشین و ممکن هست مردم ازش رنج ببرن اما اون رو عادی بدونند.قبل اون به نظرم بهتره نگاهی به روابط اجتماعی و اهمیت اون بندازیم. چیزی که این اختلال روی اون تاثیر منفی خواهد داشت.
البته بدونید که این صحبت های من برداشتی از مقدمه ی کتاب The shyness & Anxiety workbook نوشته Martin M. Antony و Richard P. Swinson هستش که میتونید به صورت خلاصه ازش بهره مند بشین توی این پست و در صورتی که دوست داشته باشین میتونین کتاب رو هم بخونید.
حقایقی وجود داره در مورد روابط اجتماعی و تاثیراتش روی سلامت شما چه روانی و چه جسمانی، که شاید با دونستن اون ها شکه بشید. انسان موجودی اجتماعی و تبادل و تعامل با دیگر هم نوعان یک بخش اصلی و اساسی برای اون هست.
کمتر کسی هست که شاید اسم TED رو نشنیده باشه و حداقل یکی از سمینارهاش رو گوش نداده . دنبالش نمیکنید، یه سری مطالب و سمینار های خیلی جذاب رو دارین از دست میدین و مخصوصا سخن رانی آقای Robert Waldinger در مورد طولانی ترین تحقیق دنیا در مورد خوشبختی که فکر کنم ۷۰ سال طول کشیده و تنیده شده با روابط اجتماعی که حتما از اینجا ببینیدش. این سمینار همه ی چیزی که من میخوام بهتون بگم رو در بر داره.
اضطراب در پاسخ به رویدادی در آینده هست که شما تقریبا هیچ کنترلی روی اون ندارید، زمان رخ دادن اون رو هم نمیدونید. میشه اضطراب رو به صورت دلهره و وحشت توصیف کرد و خیلی جالبه که توی حیوانات به ندرت اضطراب دیده میشه.
ترس حسی قدرتمند، آشنا و مشترک در بین اکثر جانداران که زمانی رخ میده که شرایط برای شما خوب نیست و شاید زندگی شما رو تحدید میکنه و ترس باعث میشه شما فرار کنین تا زنده بمونید.
اضطراب و ترس دو حس خیل مفید برای ما هستند. بدون داشتن اضطراب شما برای کنکورتون درس نمیخونید یا برای آیندتون برنامه ریزی نمیکنید. بدون ترس هم شما بی پروا خودتون رو در موقعیت هایی قرار میدید که جون شما رو تهدید میکنه و خوب زیاد عمر نمیکنید.
اما مشکل زایی اون ها کجاست ؟ بله، زمانی که در شرایطی رخ بدن که دلیل منطقی نداشته باشه مثل بودن در اجتماع.
مفهوم داخل تیتر این قسمت هست و من توضیح نمیدم ولی مثالی چند از هر کدوم براتون خواهم نوشت تا مطمین بشیم در مورد چی داریم صحبت میکنیم.
قرار گذاشتن با آقا یا خانوم !
حرف زدن و روبه رو شدن با شخصیت های مقتدر - منظورش مثلا رئیس کل سازمان فلان.
مهمانی رفتن.
بازی کردن با دیگر افراد.
برقرار کردن ارطباط چشمی.
صحبت در جمع.
ازدواج و تشکیل روابط صمیمی.
خرید کردن از یک مغازه شلوغ.
پس دادن اجناس خریداری شده.
اضطراب و ناراحتی در مکان های شلوغ و ایجاد تصور، احساس و گمان به قضاوت عمومی یا بد به نظر رسیدن در نظر افکار عمومی به صورتی غیر منطقی.
من خودم این مشکل رو در خودم احساس کردم و در حال تلاش برای کنترل این موضوع و این اختلال هم هستم برای همین این کتاب رو خوندم و مقدمش رو دوست داشتم با شما هم به اشتراک بگذارم.
بین همه افراد یکسان نیست و ممکنه فرد فقط در موقعیت های خاصی این مشکل رو داشته باشه. مثلا ممکن هستش که خیلی افراد در موقعیت های اجتماعی مشکلی نداشته باشند اما در موقعیت های عملکردی که بالا مثال هایی رو مطرح کردیم، مشکل داشته باشند. بعضا یک مقدار ترس قابل کنترل دارند و بعضا دچار وحشت میشوند.
اضطراب اجتماعی یا ترس از اجتماع، میتونن باعث و بانی یک سری از تیپ های شخصیت خیلی معمول در بین مردم بشند. تیپ های شخصیتی خجالتی، درونگرا و کمال گرا.
خجالتی ها و درون گراها، خیلی شناخته شده تر هستند اما کمال گراها افرادی هستند که استاندارد های خیلی بالایی رو در خودشون میسازند و نگه میدارند به طوری که شاید کسی نتونه باهاشون کنار بیاد و شاید یکی از دلایلی که میتونه فرد رو سوق بده به این تیپ شخصیت، اختلال اضطراب اجتماعی هست، به این دلیل که طرف از قضاوت دیگران میترسه خودش رو در استاندارد های بالایی نگه میداره تا کسی نتونه ایشون رو قضاوت کنه.
روابط اجتماعی در زندگی ما انسان ها به شدت مهمه و این اختلال روی اون تاثیر منفی زیادی خواهد گذاشت شما فکر کنید که فرد دارای این اختلال، ممکنه با کوچک ترین روابطش با دیگران هم مشکل داشته باشه. مثل یک سلام کردن خیلی عادی به همسایه - به نظرم این روابط خیلی هم لذت بخش هستند - و شاید بشه گفت که این افراد روی روابط اجتماعی خودشون کنترلی ندارند و از یکی از اساسی ترین رکن های انسان بودن فراری هستند.
به طبع، افراد به مرور زمان، در کار خودشون هم به مشکل خواهند خورد و دیگر مشکل خیلی بزرگی که میتونه به وجود بیاد ترس از تشکیل رابطه با جنس مخالف هست.
این رو بگم که افراد متفاوت هستند، بعضاً این اختلال انقدر شدیده که همه ی قسمت های عملکردی شما رو تحت تاثیر خودش قرار میده و اگر خیلی شدید شد میتونه شما رو از حرفه و درس هم جدا کنه.
در بزرگ ترین تحقیقات در مورد اختلال اضطراب اجتماعی( در سال ۲۰۰۵ ) که بین حدودا ۹۰۰۰ نفر آمریکایی انجام شد. حدود ۱۲٪ از افراد آن را تجربه کرده بودند. در حقیقت، این مطالعه نشان داد که این اختلال چهارمین مشکل روانشناختی از نظر عمومیت بعد از افسردگی، اعتیاد به الکل و بعضی از فوبیا ها ( ترس از ارتفاع و... ) و تقریباً همه ی تحقیقات نشان میدهد که این اختلال در بین مردم عمومیت دارد.
The most comprehensive study to date involved a survey of more than nine thousand Americans (Kessler et al. 2005), in which about 12 percent had experienced, at some point, the symptoms necessary to receive a diagnosis of social anxiety disorder. In fact, this study found social anxiety disorder to be the fourth-most prevalent psychological problem after depression, alcohol abuse, and specific phobias (for example, phobias of animals, blood, needles, heights, flying, and so on). Other researchers have found the prevalence of social anxiety disorder to be lower than 12 percent, but almost all studies confirm that social anxiety disorder is a common problem (Kessler et al. 2009) - The shyness and Anxiety work book
در مورد این که وضعیت در ایران چه طوری و چگونه هست اما، نتونستم هیچ امار دقیقی و قابل اتکایی به دست بیارم. ولی به نظرم با این فرهنگی که ما داریم خیلی همه گیر تر و عمومی تر هستش.
اما به نقل از مجله تخصصی ایران اپیدمیولوژی ایران :
یافته‌ها: داده‌ها نشان داد که میزان شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در کل نمونه 80/18 درصد است. میزان شیوع در دانش‌آموزان دختر دوره‌ی راهنمایی بیش‌تر از پسران بود. فراوانی شدت اختلال اضطراب اجتماعی متوسط 25/12 درصد، شدید 90/4 درصد و خیلی شدید 70/1 درصد بود. در بین عوامل جمعیت‌شناختی، تحصیلات والدین، شغل والدین، تعداد اعضای خانواده، مقدار درآمد خانواده و سابقه‌ی اختلال روانشناختی در خانواده با شیوع SAD در دانش‌آموزان رابطه‌ی آماری معنی‌داری داشت (05/0>P)، اما این رابطه برای نوع تولد معنی‌دار نبود (05/0P>). منبع
به نوعی من خودم این اختلال رو در خودم تجربه کردم و در تلاشم که اون رو کنترل کنم تا بتونم از روابط اجتماعیم لذت کامل رو ببرم و گفتم که با انتشارش توی یه پست شاید بتونم به شما هم کمک کنم تا اگر این اختلال رو دارین شناساییش کنین. بهترین کار اینه که به یه روانشناس مراجعه کنید و ایشون اگرمشکل رو درست تشخیص دادن کمکتون میکنن که بتونید کنترل اون رو به دست بگیرید.
