به نقل از سایت بیتوته
فیستول مقعدی کانال کوچکی است که بین انتهای روده و پوست در نزدیکی گذرگاه پشتی (مقعد) ایجاد میشود. فیستول مقعدی معمولاً به دلیل عفونت در نزدیکی مسیر پشت (مقعد) ایجاد می شود که باعث جمع شدن چرک (آبسه) در بافت مجاور می شود. هنگامی که چرک تخلیه می شود، می تواند یک کانال کوچک (فیستول) را پشت سر بگذارد.
نشانه مشخص فیستول رکتوم سوراخی در پوست نزدیک مقعد است که ترشح خونی، چرک مانند یا بدبو ایجاد می کند. با این حال، همه فیستول ها منجر به باز شدن نمیشوند. سایر علائم فیستول رکتال عبارتند از:
• آبسه مقعدی عود کننده
• حرکات روده دردناک
• درد یا تورم در اطراف مقعد
• تحریک اطراف مقعد به دلیل تخلیه مداوم
• تب و لرز
• خستگی و ضعف عمومی
اکثر فیستول های مقعدی بعد از آبسه مقعد ایجاد می شوند. درست در داخل گذرگاه پشتی شما (مقعد)، تعدادی غدد وجود دارند که یک ماده مایع می سازند. این غدد می توانند مسدود شده و با باکتری (آبسه) عفونی شوند. اگر اندازه آبسه افزایش یابد، ممکن است تونلی به پوست اطراف مقعد پشت شما منتهی شود. سپس یک فیستول ایجاد می کند که از داخل مقعد پشت شما به سوراخی در پوست اطراف مقعد راه منتهی می شود.
سایر عواملی که میتوانند زمینه ابتلا به فیستول را فراهم کنند به شرح زیر است :
• بیماری کرون (یک بیماری التهابی روده)
• برخی از بیماری های عفونی، به عنوان مثال اکتینومایکوز و سل
• برخی از بیماریهای مقاربتی، به عنوان مثال سیفلیس و کلامیدیا
• سرطان مقعد یا نوع خاصی از سرطان پوست در اطراف ناحیه مقعد ایجاد می شود
• فیستول مقعدی همچنین میتواند به دنبال جراحی یا رادیوتراپی در روده و مجرای پشت شما ایجاد شود.
معمولا پزشک با معاینه فیزیکی مقعد قادر به تشخیص فیستول است. بعد از مراجعه به پزشک، او به دنبال سوراخ (مجرای فیستول) روی پوست خواهد بود. سپس پزشک سعی میکند تا عمق مجرای فیستول و جهت حرکت آن را تعیین کند.
برخی از فیستول ها ممکن است روی سطح پوست قابل مشاهده نباشند. در این مورد، پزشک شما ممکن است نیاز به انجام آزمایشات بیشتری داشته باشد:
• آنوسکوپی روشی است که در آن از ابزار خاصی برای دیدن داخل مقعد و رکتوم استفاده میشود.
• پزشک شما همچنین ممکن است سونوگرافی یا MRI از ناحیه مقعد را برای مشاهده بهتر مجرای فیستول تجویز کند.
• گاهی اوقات جراح شما برای تشخیص فیستول باید شما را در اتاق عمل معاینه کند (به نام معاینه تحت بیهوشی).
• اگر فیستول پیدا شود، پزشک شما ممکن است بخواهد آزمایشهای بیشتری را انجام دهد تا ببیند آیا این بیماری با بیماری کرون، یک بیماری التهابی روده مرتبط است یا خیر. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون دچار فیستول می شوند. از جمله این مطالعات می توان به آزمایش خون، اشعه ایکس و کولونوسکوپی اشاره کرد.
• کولونوسکوپی روشی است که در آن یک ابزار انعطاف پذیر و روشن از طریق مقعد وارد روده بزرگ می شود. تحت آرامبخشی آگاهانه، نوعی بیحسی سبک، انجام میشود.
از همین ابتدا میتوان گفت که بیماری فیستول بدون جراحی و لیزر و تخلیه عفونت بیماری قابل درمان نیست. جراحی تقریباً همیشه برای درمان فیستول مقعدی ضروری است. این عمل معمولا توسط متخصص جراح کولون و رکتوم یا دکتر گوارش انجام میشود. هدف از جراحی ایجاد تعادل بین خلاص شدن از شر فیستول و در عین حال محافظت از عضلات اسفنکتر مقعد است که در صورت آسیب میتواند باعث بی اختیاری شود.
جراحی فیستول معمولاً به صورت سرپایی انجام میشود، به این معنی که بیمار میتواند در همان روز به خانه برود. بیمارانی که تونلهای فیستول بسیار بزرگ یا عمیق دارند ممکن است مجبور شوند مدت کوتاهی پس از جراحی در بیمارستان بمانند. برخی از فیستولها ممکن است نیاز به چندین عمل جراحی برای از بین بردن فیستول داشته باشند.