در اینکه ِعلت رفتارهای آدمیزاد چیست و آن محرک نخستین گرایش‌ها و جانب داری های انسان چه می‌باشد بحث های زیادی شده است. به باور برتراند راسل آنچه انسان را وادار انجام به همه رفتارهایش می‌کند غریزه قدرت است، میل به پیروزی، به برتری، میل به جاودانگی. صحبت هم، صحبت دیروز و امروز نیست. مسئله‌ای است که بشر در طی سالیان متمادی حیات روی کره خاکی با ابزارهای ذهنی خود آن را تئوریزه کرده تا بتواند امروزه به مدد ارزش گذاری، استیلای خود را بر هم نوعانش تضمین نماید. برتری نژاد، برتری قوم، برتری نوعی فیزیک خاص بر نوع دیگر، برتری زبان، برتری! همه و همه نمودهایی از همان قدرت طلبی و ارزش گذاری هستند، از همان دو یار دیرین.
اما به مقوله پول که می‌رسیم با تغییر ناگهانی رنگ‌ها مواجه می‌شویم. خب این هم عقیده‌ای است و همه می‌دانیم زندگی همین شکلی است، امروزه پول خیلی کارها می‌کند و نداشتنش ممکن است ذخیره معنوی همه آدم ها را دیر یا زود غارت کند، مثل همه آدم‌های خوبی که یک جا از دست خوبی هایشان خسته شدند و تضادهای ارزشی جامعه آن‌ها را از خودشان گرفت. آدم‌هایی که پشت کردند به مسیرشان و دل به جریان آب داده اند و احتمالاً رفتند به سمت موفقیت، به سمتی اکثر آدم‌ها آن سمتی می‌روند. رفتند و پشت کردند به آفتاب‌شان و تا به ابد سایه‌شان افتاد جلوی راهشان.
