ای‌کاش در هر شهری برای آدم بزرگها یک جایی وجود داشت برای بازی کردن.یعنی دیگر آنجا واقعا خود خودت باشی و از آن خجالت نکشی مثل GTA بازی کردن.
گاهی اوقات میرفتیم آنجا ،هر ماشینی که دلمان میخواست سوار میشدیم،راه می افتادیم توی خیابانهای شهرمان و در پیادهروها جولان میدادیم.مردم را زیر میگرفتیم.
روی پلیس اسلحه میکشیدیم و اون ها رو میکشتیم.
میرفتیم بانک اسلحه را می گذاشتیم روی سر متصدی و هر چقدر میخواستیم پول برمیداشتیم.
بدون اینکه نگران از دست دادن چیزی باشیم با سرعت 250 کیلومتر بر ساعت توی خیابان رانندگی میکردیم و در نهایت سرعت و هیجان به دره عمیق در از زباله سقوط میکردیم و میرفتیم سراغ دور بعد.
اما حیف که چنین مکانی وجود ندارد و ما برای خط انداختن روی ماشین همسایه هم جریمه میشویم.
اگر فقط یک مشت به رهگذری در خیابان بزنیم به زندان میافتیم.
چیزهایی که عادیترین تفریحات ما در بازی هستند اینجا جرمند و ممکن است ما را سالها به زندان بیاندازند و یا از این جهان محو کنند.
بنظرم همه ما باید دنیایی برای خودمان داشته باشیم که در آن به علایق و فانتزی‌های خطرناکمان برسیم تا آن خواسته‌هایشان برآورده شده و حسرت به دل نمانیم تا اینکه بخواهیم خدای نکرده در دنیای واقعی به خودمان و کسان دیگر آسیب برسانیم.
