بهترین و با ارزش‌ترین میراثی که والدین می‌توانند به فرزندانشان بدهند، ادب و تربیت صحیح است. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که تنها راه ادب به فرزندانشان آن است که خود با ادب باشند و با آنها رفتاری مودبانه داشته باشند و همچنین آنها را با افرد و دوستان با ادب آشنا کنند.
(برگرفته از کتاب راه روشن ص 105- ناشر نسیم فردوس)
حال بیرونی هر کسی نشان از حال درونی دارد و کسی که پَلَشت و ناموزون باشد، کسی رغبت نمی‌کند که باهاش دست دوستی بدهد و یا در گفت‌وگو باشد. آداب معاشرت، کلام نیکو، ظاهر مناسب و خُلق و روحیات انرژِی بخش به افراد این امکان را میدهد که در جمع قابل قبول باشند و نُقل مجلس باشند. اینکه یک کجا کِز کنی و نتوانی حرفت دلت بزنی و با کسی ارتباط برقرار کنی از نشانه‌های ضعف رفتاری است و چه نیکو که رفتار مناسب و آداب نیکو را از زمان کودکی به فرزندانمون یاد بدهیم، صد البته که از کوزه همان برون تراود که در اوست و فرزندان ما نیز از خود ما هستند و اگر برخورد و رفتار مناسبی ندارند، از خود ما نشأت می‌گیرد.
یاد بگیریم و یاد بدهیم، ما میراث‌خور نسلی هستیم که از ارزش‌های انسانی بهتری برخودار بوده‌اند. از خودگذشتگی، ایمان، تلاش و سخت کوشی جز ویژگی‌های نسل گذشته بوده؛ بنابراین میراث ما برای نسل آینده چه چیزی خواهد بود؟ ابادانی دنیا که برای اهل دنیا است و کسی در این دنیا ابدی نخواهد بود و زمین آباد در دست انسان‌های آبادگر خواهد بود، اگر نتوانیم نسل خوبی را پرورش بدهیم، سرزمین بهشت هم بسازیم، ویران میکند نسلی که ادب نداشته باشد؛ و سرزمین ویرانی برای نسلی به مراتب ارزشمند و با ادب و با علم و آگاهی همان بهشتی است که در دست افراد نادان و جاهل است.
