تجربه یعنی آزمایش، یعنی امتحان و آیا کسی دوست داره یک امتحان و آزمایش را چندین نوبت انجام بده، اینکه مشخصه نه ولی چرا درس نمی گیگیریم، بهتر نیست قبل از امتحان جواب ها را داشته باشیم! پس چرا ما از پرسیدن و کسب تجربه دیگران استفاده نمی کنیم و خودمون می خواهیم این راه ها را کشف که نه بلکه بگذرونیم و درست!
چند وقتیه حساب درآمدم را طبق آنچه تجربه دیگرانه تقسیم بندی کردم و 5 درصد از درآمدم را گذاشتم برای افراد کم برخوردار جامعه و در تعجب بازخوردهای کائنات قرار گرفتم، پریروز گوسفند سر بریدم و گوشتش را بسته بندی کردم گذاشتم تو یخچال و بعد به فکر افتادم که با پولی که برای افراد کم برخورداره گوشت بخرم، در کمال ناباوری دیدم تو حسابی که کنار گذاشتم به اندازه یک گوسفند می تونم خرید کنم ، دیروز به بابام گفتم و زحمتش را کشید و گوسفند را خریدیم و آوردیم بسته بندی کردیم و بین آدم های که می دونستیم کم برخوردار هستند تقسیم کردیم، یک حس خیلی خوبی داشتیم و داریم و جالبه دیروز دو تا خبر خوب بهمون رسید که صد البته میدونم بابت همین کارمونه ؛ همسرم میگفت دفعه دیگه که پول را جمع کردیم میخوام یک کولر بخری برای جهیزیه یک تازه عروس، و منم فقط با حسش همراهی کردم.
می خواستم بگم تجربه نابیه و میدونم وضعیت اقتصادی اصلاً جوابگوی همچنین برنامه هایی نیست ولی با وجود اینکه یک کارمند هستم و مخارج زندگیم زیاده ولی میدونم با این برنامه هر یک هزار تومانی که هزینه می کنم برکت داره و دوباره برمیگرده.
اگر دوست داری حتی برای یه ماه این کار را انجام بدید ، درآمد یک ماهتون را محاسبه کنید و فقط 5 درصدش را بگذارید کنار و با دست خودتون به یک کم برخوردار بدید ، ولو یک پوسته پفک و یا نه میتونید پول بهشون بدید؛ ما درقبال همراه و همسایه و هم شهری و هم وطنمون مسئولیت داریم، ما توی این شهر زندگی میکنیم پس همانگونه زندگی میکنیم و زندگی هم ببخشیم.
