خسارت تأخیر تأدیه وجه نقد از تاریخ مطالبه، به داین تعلق می گیرد و چنانچه دلیل بر مطالبه سابق بر تقدیم دادخواست نباشد، خسارت از تاریخ تقدیم دادخواست محاسبه می شود.
در خصوص دادخواست شرکت پ. با وکالت آقای الف.ت. به طرفیت ش. به خواسته محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ 000/419/171/1 ریال به انضمام هزینه های دادرسی و خسارت تأخیرتأدیه از تاریخ 1/8/89 لغایت اجرای [رأی] او حق الوکاله وکیل. دادگاه با التفات به محتویات پرونده، رونوشت مصدق مدارک خواهان و نظر به اینکه از ناحیه خوانده نسبت به دعوی مطروحه، ایراد و تعرضی به عمل نیامده و دفاع خوانده در خصوص خسارت تأخیر تأدیه نیز وارد نمی باشد و دلیلی بر خلاف ادعای خواهان ابراز و اقامه نگردیده است، علی هذا دادگاه دعوی خواهان را محمول بر صحت و ثابت تشخیص و مستنداً به مواد 198، 515 و 522 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، حکم به محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ 000/419/171/1 ریال بابت اصل خواسته به انضمام هزینه دادرسی به مبلغ 000/554/23 ریال و خسارت تأخیر تأدیه از تاریخ 1/8/89 لغایت زمان اجرای حکم در حق خواهان صادر و اعلام می گردد. رأی دادگاه حضوری بوده و ظرف مهلت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
تجدیدنظرخواهی ش. نسبت به آن قسمت از دادنامه شماره 546 مورخ 25/6/91 صادره از شعبه 32 دادگاه عمومی تهران که به موجب آن به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه از تاریخ 1/8/89 تا زمان اجرای حکم محکوم شده است، وارد و موجه می باشد، زیرا بر اساس قانون، محکومٌ علیه به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه از تاریخ مطالبه داین محکوم می شود و تاریخ مطالبه در این پرونده، تاریخ تقدیم دادخواست می باشد (26/1/91) و تجدیدنظرخوانده مدرکی دال بر مطالبه سابق بر آن ارائه نکرده است. لذا دادگاه با پذیرش تجدیدنظرخواهی در این قسمت با نقض تاریخ محاسبه خسارت تأدیه، تاریخ آن را 26/1/91 اعلام می کند. تجدیدنظرخواهی در مورد عدم استحقاق خسارت وارد نمی باشد و مستنداً به ماده 358 مردود اعلام می شود. این رأی قطعی است.
