از بزرگترین دلایل شکست پیادهسازی نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه چه چیزی میتواند باشد؟
زمانی که برنامهریزی، زمانبندی و صدور دستور کار را متوقف میکنیم!
چگونه این اتفاق پیش میآید؟
انسانها معمولا تمایل دارند به عادتهای قبلی برگردند و پذیرش عادتهای جدید سخت است و نیاز به نهادینهشدن دارد، وقتی در سازمان کارهایمان زیاد میشود اولین گزینهای که میتواند کنار گذاشته شود صدور دستور کارها و برنامهریزی فعالیتها است، بعد به مرور مدیریت درست مواد و قطعات و موجودیها از کنترل خارج خواهد شد.
خب، چه کار باید بکنیم تا سیستم همیشه زنده و فعال باقی بماند؟
برنامهریزی، برنامهریزی، برنامهریزی
برنامهریزیهای روزانه میتواند فرآیند را فعال و منظم نگه دارد تا به مرور به یک عادت در سازمان تبدیل شود. و در نهایت خود به خود فعالیتها منظمتر و منجر به صرفهجویی در زمان و هزینه میشود.
به یاد داشته باشید که هر برنامهای که برنامه ریزی می کنید در ابتدا لازم نیست ایدهآل و عالی باشد مهم صدور دستور کار و اجرای درست آن است.
پیادهسازی سیستم نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه به حمایت مدیران رده بالا نیاز دارد و باید جلسات آموزشی و توجیهی برای سرپرستها، متخصصین و اپراتورها گذاشته شود. کمبود و کاستی در هر کدام از این موارد به شکست و پیادهسازی نادرست میانجامد.
باید در نظر گرفت برنامهریزی و صدور دستور کارها دارای اهمیت خیلی بالایی است ولی به تنهایی کارایی ندارد.
مدیریت انجام به موقع دستور کارها، بازرسی و بازبینی صحت انجام فعالیتها، کنترل مواد و قطعات مصرفی و یدکی به همان اندازه دارای اهمیت است.
در دستور کارها بهتر است تاییدکنندگان و متخصصین انجامدهنده فعالیتها را مشخص کنیم و در نهایت دستور کارها امضا و بسته شوند.
با گذشت زمان حجم فعالیتهای نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه و دستور کارها افزایش پیدا میکند و برنامهریزی و مدیریت فعالیتها سخت خواهد شد. و ما همچنین در صورت نداشتن راهکار مناسب در نهایت منجر به شکست سیستم خواهیم شد.
میتوانیم با تهیه پوشههایی دستور کارهای روزانه، هفتگی و ماهیانه را برنامهریزی کنیم و یا با استفاده از سرویس ابری نگهداری و تعمیرات روندو (CMMS) دستور کارهای اتوماتیک صادر کنیم و مدیریت بهتری برای نگهداری و تعمیرات داراییهای فیزیکی داشته باشیم.