ابتدا سپاس که در دوران ما حضور داشتی و خاطره هایمان را سرودی. میدانستی اولین آلبوم هایت و قطعه هایش قدرت بی نظیری در بردنمان به گذشته دارد؟ اشکی که از احساس گونه هایمان را خیس میکند دیگر برگشت ندارد و کودکی مان نیز، اما تو توانش را داری که با ویالن ات اینرا معجزه کنی.
"موسیقی بیکلام قطعه روز سرد" یکی از معجزه های توست که ویالن را مفتخر به بوسیدن دستانت کرده، ویالنی که از رقص انگشتان و چشمان بسته ات دستور میگیرد و چه افتخاری برایش بالاتر از داشتن فرمانده ای چون تو.
به این فکر میکردم که اگر روزی دوباره به ایران برگردی، در همین سال های نزدیک، کدام یکی از این بزرگان!! تاب رقابتت را دارند و اگر بخاطر نفوذ بیش از حد بعضی از زبان ها و تبلیغات و ستاره سازی دروغین برخی از کشورها نبود قطعا به بهترین جایگاه موسیقی دنیا تکیه میزدی ، هرچند که آوای تو قله های احساس مان را فتح میکند و ساز آسمانی ات؛ و چه چیزی با ارزش تر از این. چقدر خوشبخت بود و هست موسیقی مان که تو را دارد.
اسطوره تکرار نشدنی موسیقی ایران، استاد "شادمهر عقیلی"
