چند روزی که ما روی این دنیا پر ماجرا هستیم اسمشو گزاشتن زندگی .اسمی که از ریشه به ان چسبیده و با ان میکس شده .زندگی ما توی این دنیا به خود ما بستگی دارد در باطن ولی واقعیت ها اینا رو نمیگن و حاکی از چیزی دیگری هستن .زندگی که از مبدا در اختیار خودمان نیس نه دین نه رفتار .دین به هر حال اما رفتار که از پدر و خانواده مان به ارٍث بردیم و به جرت میگویم تو صد سال اخیر هیچ شخصیت جدیدی به وجود نیامده. وهمان ماله قدیمه که روی حافظه ما کپی شده و تو باید طبق ان پیش بری و صداتم درنیاد و اگه از ان سرپیچی کردی میگوند پسر فلان به سیم اخر زده وخداوند از او غضب گرفته و بیچاره شده .
و زندگی یک ایرانی رو براتون میگم
زندگی یک فرد ایرانی تا سن 18 سالگی در اختیار خانواده و ارزوهای پدر و مدرسه است بدون توجه به علایق خود فرد و نباید جیکت دربیاد
بعد 18 سالگی میگی میرم دنبال علایقم اگه به دور و بر نگاه میکنی بابا من فقط موندم که پیشرفت کنم و برای پیشرفت به چی لازم داری؟پول
پولم نداری باید بری دنبال کارگری میری کارگری اگه خدا یار باشد تو 3 سال چیزی جمع کنی
بعدا با خودت میگی برم دنبال علایقم و در این حالت دورو بر میگوند پول که داری برو زن بگیر و توهم که کلت داغ شده و از خداتم هس به حرفشون گوش میکنی و دوباره میای روی صفر .
باید بازم شروع کنی این بارم باز هم با کارگری و حمالی و خایه مالی ثروتمندان
و تا به خودت میای میبینی 30 سالت شده و علایق هم به ............رفتن
و تا اخر عمرت روی همین طوری ادامه میدی و وقتی فرزند دار شدی علایق خودتو به اون تزریق میکنی و 18 یا 20 سال زندگی انو مثه خودت به باد میدی و این چرخه ادامه داره
پس بزارین هر کی برا خودش زندگی کنه و هنگام نصیحت کردن دیگران علایق خودتونو به او نگوید تا اونم سر در گم نشه و توی دریای افکارش غرق شه
و زندگی رو شیرین ببینه نه مثه جهنم
فیلم 1Br::: (این زندگی لامصبی خودمه )
tele::m_sky01
