من مترجم نیستم و قصد ندارم که در نگارش‌هام در ویرگول، کتابی رو ترجمه کنم. اصلا هم از این کار، خوشم نمیاد و کلاً، علاقه‌ای به ترجمه کردن ندارم. استعدادی هم در اینکه بخوام یک کتاب رو طوری ترجمه کنم که متنش دلچسب بشه و خودم حاضر باشم دوباره بخونمش، ندارم. اما برای نگارش این سری، در ابتدا، کتاب "هوش مصنوعی، واقعیت افزوده را ملاقات می‌کند"، نوشته‌ی چیترا لی‌لی، رو ترجمه کردم، ازش الهام گرفتم و سعی کردم نقطه نظرات خودم رو با زبان ساده و عامیانه بهش اضافه کنم. اینطوری ترجمه کردن، (اگر بشه اسمش رو گذاشت ترجمه!) برام جذابتره. شاید هم در آینده، این روش جدید، یک ابداع و نوآوری در ترجمه‌ی کتب مهندسی بشه و کتاب‌های ترجمه/تالیف! شده توسط من هم طرفدار پیدا بکنه.
قسمت ۰: مقدمه‌ای بر هوش‌مصنوعی و واقعیت‌افزوده
به نظر می‌رسه که دنیای کنونی، پر از سرنام‌های دو حرفی شده:
به‌طور‌خاص AI (به انگلیسی: Artificial Intelligence، به فارسی: هوش مصنوعی)
یا AR (به انگلیسی: Augmented Reality، به فارسی: واقعیت افزوده).
از سال‌ها پیش، فیلم‌هایی با ژانرهای مشابه ترمیناتور، آینده‌ای رو نمایش می‌دادن که هوش مصنوعی، بخشی از زندگی روزمره ما انسان‌ها خواهد شد، و بله، بالاخره پس از همه‌ی این سال‌ها، ما در همین مسیر هستیم و شاید هم خیلی بهش نزدیک شده باشیم.
هوش مصنوعی، یا هوش ماشینی، شبیه‌سازی شده‌ی هوشِ بشر هست. این شبیه‌سازی برای این انجام شده که یک روزی ماشین‌ها بتونن کارهای انسان‌ها رو بهتر، سریعتر و با کیفیت‌تر انجام بدن.
واقعیت افزوده، تکنولوژی است که اشیاء و ابزارهای دنیای دیجیتالی رو به دنیای واقعی میاره تا حسی مشابه با واقعیت رو برامون ایجاد کنه.
دو تکنولوژیِ دو حرفی، یعنی AI و AR میتونن دنیا رو متحول کنن و در همه‌ی علوم، با خلاقیتی مثال زدنی وارد بشن. به همین دلیل، ترکیبِ هوش مصنوعی و واقعیت افزوده، میتونن ایده‌های درخشانی رو تولید کنن.
چندین سال پیش، زندگی دیجیتالی ما، صرفا محدود میشد به کامپیوترهای دسکتاپ. بعدش، تمرکز بر ابزارهایی گذاشته شد که کف دستمون قرار می گرفتن. تا چند سال دیگه، این مساله انقدر پیشرفت می‌کنه که دیگه ارتباطِ زندگی و فعالیت‌های ما با ابزارهای دیجیتالی، محدود به iPhone یا دیگر گوشی‌های هوشمندمون نمیشن، بلکه زندگی ما ترکیب میشه با ابزارها و رابط‌هایی که توسط AR و AI ساخته شدن و مرز مبهمی از اینکه چه چیزی واقعیه و چه چیزی واقعی نیست رو برامون ایجاد میکنن.
سال ۲۰۱۶ رو سال مهمی برای AR میدونن. بازی Pokemon Go در سال ۲۰۱۶ توسط Niantic (شرکت نرم‌افزاری آمریکایی که به ساخت بازی‌های AR و علی‌الخصوص بازی Pokemon Go معروفه) توسعه پیدا کرد و AR رو به روی صحنه آورد تا نشون بده که، به غیر از صنعت بازی و سرگرمی، این تکنولوژی چقدر میتونه در صنایعی مثل گردشگری، خرده‌فروشی و ... تاثیر گذار باشه.
بعدا مفصل براتون راجع به Pokemon Go توضیح میدم. یادمه سال ۲۰۱۸ بود که در سمیناری با موضوع واقعیت افزوده، در Tehran Business School مثالهایی از این بازی آوردم و خطاب به همه گفتم که الآن وقتشه و تا دیر نشده، به دنیای این تکنولوژی وارد بشید.
امروزه، پیاده‌سازی‌های موفق از ترکیب تکنولوژی‌های AI و AR همچون Cortana یا Alexa یا TechSee و ... دارن ارزش زیادی رو به دنیایی که توش زندگی می‌کنیم، اضافه میکنن. همچنین، استارتاپ‌های این حوزه به طرز شگفت‌آوری در حال رشد هستن.
یکی از نمونه‌هاش Connectar's MRO.AIR هست که یک صفحه‌ی AR ساخته که با استفاده از پردازش تصویر مبتنی بر AI، مراحل نگهداری و تعمیرات در صنعت هوایی که بسیار پیچیده هستند رو تسهیل می‌کنه.
یک اپلیکیشن دیگه از ARAI هم که اسمش TechSee است، خدمات و پشتیبانی از مشتری رو با استفاده از یک پلتفرم مجازیِ لایو متحول کرده. این شرکت به مشتریش اجازه میده تا با استفاده از یک دستیار تصویری (بخش AR) که با کاربر تعامل هوشمندانه هم می‌کنه (بخش AI) مشکلاتش رو حل بکنه.
نکته‌ی مهم:
ترکیب دو تکنولوژی AR و AI نسل بعدی ابزارها، برنامه‌ها، خدمات، آزمایشگاه‌ها، و دیگر صنایع رو به طرز عجیبی متحول خواهد کرد. ترکیب این دو، مدل زندگی، کار، سرگرمی، آموزش، ارتباطات، یادگیری و ... رو در حد باورنکردنی تغییر خواهد داد. امکانات این دو تکنولوژی پس از ترکیبشون، بی‌اندازه خواهد بود. مثلا در صنعت آموزش این رو تصور کنید که محتواها توسط هوش مصنوعی ساخته میشن و واقعیت افزوده، اونها رو طوری برای کاربر به نمایش میگذاره که دانشجو به طور کامل اون محیط رو حس می‌کنه و باهاش ارتباط برقرار می‌کنه.
مثلا فرض کنید که شخصی میخواد زبان انگلیسی یاد بگیره. با استفاده از واقعیت افزوده، میتونه خونه‌ی خودش رو به فروشگاه والمارت تبدیل کنه، در اون قدم بزنه، با فروشنده‌ها و حتی مشتری‌های دیگه ارتباط برقرار کنه. یا به دانشگاه بره، با دانشجوهای دیگه ارتباط برقرار کنه، در کلاس‌ها شرکت کنه و به طور کامل، محیط واقعی رو برای خودش شبیه‌سازی کنه و اون رو تجربه کنه.
یا فرض کنید که یک دانش‌آموز میخواد راجع به دلفین‌ها و نحوه‌ی زندگیشون تحقیق بکنه. با استفاده از AR میتونه خونش رو به اقیانوس تبدیل کنه، یک دلفین رو در اقیانوس پیدا بکنه، باهاش حرف بزنه و سوالاتش رو ازش بپرسه. اون دلفین هم با استفاده از تکنولوژی AI، به طور هوشمندانه پاسخِ دانش‌آموز رو بده.
اینستاگرام: https://instagram.com/mehrdad_naderi_fa
