۱۲ فروردین قطعا یکی از مهمترین روزهای تاریخ مردم این سرزمین است.
روز “جمهوری اسلامی”
اما آیا اکنون “جمهور” این روز را جشن می‌گیرد؟
آن ۹۸.۲٪ چه شده است؟
آن ۹۸.۲٪ هنوز هم هستند. همین الان هم شوری در فضای مجازی به پا کرده است برای هم گروه شدن با آمریکا و انگلیس در جام جهانی. آری ،اما این روز را جشن نمی‌گیر‌د.
در روز “جمهوری اسلامی دستش را جلوی بیگانه دراز کرده تا بتواند به داخل ورزشگاه برود!
چرا؟!
چون قرار بود “جمهوری اسلامی” باشیم، نه یک کلمه کمتر نه یک کلمه بیشتر.
اما واقعا چقدر “جمهوری” هستیم و چقدر “اسلامی”؟
امام گفت مردم سالاری دینی فقط پای صندوق رای و انتخابات نیست. چیزی فراتر از این است. اما امروز همین را هم نداریم.
یک لیست می‌دهند و می‌گویند نفهم و نپرس و رای بده. یک کاندید را جلویت می‌گذارند و شورای نگهبان هم به کسی پاسخگو نیست.
سامانه‌های معرفی مدیر و وزیر و جوان گام دومی هم توهینی بیش نیست.
در خانه ملت معلوم نیست چه کسی چه رای‌ای می‌دهد. اصلا معلوم نیست نماینده مردمند یا نماینده جناح‌ها. درِ این خانه به روی ملت قفل است.
قرار بود ملت اگر دستگاه جباری را دید تو دهنی بزند اما حالا ملت است که تو دهنی می‌خورد. سرباز است که از قاضی و نماینده و... تو دهنیمی‌خورد و برای حکم آزادی، کارت پایان خدمتش، باید سکوت کند و ببخشد.
اصلا چه کسی می‌تواند به تانک انقلاب سیلی بزند؟ تانکی که به زور و بدون هیچ تخصصی شهردار تهران شده و فقط بلد است بگوید: تهرانکلانشهر الگوی جهان اسلام و در روزهای عید در راهیان نور برای خودش سپری از تقدس ایجاد کند.
برجام مفادش برای رجال سیاسی‌ست نه عوام، قرارداد ۲۵ ساله چین هم. و خیلی چیرهای دیگر که مربوط به امنیت ملی می‌باشد.
پروژه‌های کلان و قراردادهای میلیاردی برای دولت و دولتی‌ها و دولتی‌زاده‌هاست. جمهور باید کارگر و کارمند باشد. همیشه یک پله پایین‌تر.
در صدا و سیما نه حرف مردم است و نه جایی که مردم خودشان حرفشان را بزنند.
مدارس خوب و رتبه‌های برتر کنکور و دانشگاه خوب و آینده بهتر برای مردم نیست.
اینجا جمهور حتی نمی‌داند چرا سرعت اینترنتش پایین است.
سیاست
اقتصاد
فرهنگ
علم
و...
برای راهیابی به این‌ها باید از مردم، از خودت، جدا بشوری به پستوی کلونی‌ها بخزی.
متاسفانه خیلی فرق نمی‌کند چه کسی رئیس جمهور باشد. یعنی به نظرم اساسا مشکل ما شخص نیست که با رفتن فلانی و جایگزینی دیگریکاری حل بشود و معجزه‌ای رخ بدهد.
باید ساختار تغییر کند.
شفاف بشود.
مردمی بشود.
باید جمهور مطالبه کند و خودش خودش را رشد بدهد و خودش برای خودش جا باز کند.
