توسعه پایدار برای توسعه پایدار

ما در جهانی زندگی می کنیم که با محدودیت منابع روبرو هستیم و یکی از مهمترین چالش های قرن بیست و یکم دستیابی به توسعه پایدار است.

همان طور که می دانیم توسعه پایدار، راه‌حل‌هایی را برای الگوهای فانی ساختاری، اجتماعی و اقتصادی توسعه ارائه می‌دهد تا بتواند از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب سامانه‌های زیستی، آلودگی، تغییرات آب و هوایی، افزایش بی‌رویه جمعیت، بی‌عدالتی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان‌های حال و آینده جلوگیری کند، لازم بذکر است سازمان ملل در سال 2015 اهداف توسعه پایدار را به 17 گروه تقسیم بندی کرد.

برای ارایه راه حل های بهتر برای توسعه پایدار، میبایست بازیگران تاثیرگذار بر توسعه پایدار و نقش آنها را بدانیم، این بازیگران به سه دسته اصلی تقسیم میشوند:

• سازمان های بخش عمومی
• سازمان های بخش اجتماعی
• سازمان های بخش خصوصی

بخش عمومی شامل دولت و سازمانهای دولتی از طریق سیاستگذاری و وضع قوانین در توسعه پایدار ایفای نقش میکنند.

سازمان های بخش اجتماعی شامل خیریه ها، سازمان های مردم نهاد و سازمان های غیرانتفاعی، کسب و کارهای اجتماعی هستند که برای اثرگذاری مثبت بر ارکان جامعه بنا نهاده شده اند و همه فعالیت های آنها بصورت مستقیم یا غیر مستقیم بر توسعه پایدار موثر است.

سازمان های بخش خصوصی شامل شرکتهای سهامی عام و خاص و بنگاه ها بنیادهای خصوصی از طریق انجام فعالیتهای شهروند شرکتی و پروژه های مسئولیت اجتماعی نقش خود را در توسعه پایدار تعریف و ایفا میکند.

براساس مطالعات صاحب‌نظران، درحال‌حاضر، مفهوم مسولیت اجتماعی شرکتها، نه به‌عنوان یک مُد اجتماعی و اقتصادی زودگذر، بلکه به مثابه بخش مهمی از این زنجیره، ایفای نقش می‌کند.

با نگاه به چالش های حل نشده دنیا مثل دسترسی به خدمات بهداشت و سلامت برای همه اقشار جامعه متوجه میشویم که هیچ کدام از این بخش ها به تنهایی نمیتواند از پس حل کردن این مشکلات بربیاید و همکاری این سه بخش با هم میتواند گامی بزرگ در مسیر توسعه پایدار بردارد.

در خاتمه یکی از پروژه های منحصربفرد توسعه پایدار برای توسعه پایدار که بصورت هوشمندانه طراحی شده و توانسته این سه بخش (خصوصی، عمومی و اجتماعی) را برای حل چالشهای اجتماعی به شیوه ای نوآورانه در کنار هم قرار دهد معرفی میکنم؛

شرکت سامسونگ با راه اندازی مرکز فناوری سامسونگ-امیرکبیر در راستای اهداف شهروند شرکتی خود، مدل موفقی از پیوند این سه بخش تعریف کرده است؛ سامسونگ بعنوان یکی از سازمانهای بخش خصوصی همکاری خوبی با یکی از سازمانهای بخش عمومی (دانشگاه امیرکبیر)، و سازمانهای نوپای بخش اجتماعی (استارتاپ های کارآفرینی اجتماعی) ایجاد کرده است و به این شکل نقش مضاعفی در تقویت آموزش، اشتغال، سلامت و محیط زیست ایفا میکند، در حقیقت شرکت سامسونگ با تاسیس این مرکز، مسئولیت اجتماعی برای توسعه کارآفرینی اجتماعی را به اجرا درآورده است.