سلام! زندگی خوابگاهی من با حضوری‌شدن دانشگاه بعد از دو ترمِ مجازی شروع شد. چیزی که هم از آن وحشت داشتم و هم انتظارش را می‌کشیدم که ببینم این شریف شریف که می‌گویند، کجاست. خدا را شکر شریف را هم دیدم؛ حالا اینجا خبری هست یا نه، تشخیصش با شما.
دختری که تا همین پارسال کنکوری بوده و تا سر کوچه هم به‌زور می‌رفته، حالا باید به‌تنهایی از شهری به شهر دیگر برود و بیاید. کسی نیست که هرچه می‌خواهد فراهم کند و خرید نان و اقلام خانه با خودش است؛ کسی نیست که صبح‌ها بیدارش کند و صبحانه و ناهار و شامش همیشه سرِ وقت آماده نیست که ایراد بگیرد و بگوید نه این شور است و آن بدمزه؛ به‌قولی باید بسوزد و بسازد. اما نترسید! زندگی در خوابگاه خیلی جالب‌تر از چیزی است که به‌نظر می‌رسد؛ مخصوصاً اگر هم‌اتاقی‌های خوبی انتخاب کنید. درست است که دوری سخت است و طاقت‌فرسا؛ اما دوستی خیلی از مشکلات را حل می‌کند.
بهترین چیز در این روش زندگی این است که هیچ وقت تنها نیستید (البته اگر از چند روز اول جان سالم به در ببرید که البته نگران نباشید آن روز‌ها هم می‌گذرند). حالا تنها‌نبودن یعنی چه؟ در دو ترم اول که بسیاری از دروس رشته‌های مختلف مشترک است، حس خواهید کرد که اگر مبحثی برای شما سخت و جدید است یا سؤالی از تمرین به نظرتان نامعقول می‌آید، برای همه این‌گونه است. اینجاست که باید به هم کمک کنید و با همکاری هم، پیش بروید. به‌عبارتی از هم یاد بگیرید و به همیاد بدهید. با همین کمک‌هاست که کم‌کم رابطۀ بینتان محکم و محکم‌تر می شود؛ البته تأثیر استرس شب‌های امتحان و گرسنگی جمعه‌ها را هم نمی‌توان نادیده گرفت!
موضوع دیگری که باید در مورد زندگی خوابگاهی به آن توجه کنید، این است که حتی اعضای یک خانواده هم، مثل یکدیگر فکر و رفتار نمی‌کنند؛ پس این انتظار از هم‌اتاقی‌هایتان که گاهی هرکدام از فرهنگ و شهر متفاوتی هستند، انتظار نابه‌جایی است. خب راه حل چیست؟ ابتدا مشکلاتتان را با هم در میان بگذارید؛ مطمئن باشید هم‌فکرانی پیدا خواهید کرد که متوجه همان مشکل شده‌‌اند، اما تصمیم به سکوت گرفته‌اند. هرگز فراموش نکنید تمام شما به یک اندازه در اتاق حق دارید و اگر رفتار یک نفر آرامش بقیه را به‌هم می‌زند، سکوت راه اشتباهی است؛ اما دعوا و جدل هم انتخاب درستی نیست. بهترین راه، تشکیل یک جلسة «پنج به علاوه یک» است که همه حضور داشته باشند. این‌طور جلسه‌ها معمولاً بعد از یک دعوای درست‌وحسابی و در نیمه‌های شب تشکیل می‌شوند!
بهترین روش برای به‌راه‌انداختن چنین بحث‌هایی (البته اگر نخواستید کارتان به دعوا و گیس‌و‌گیس‌کشی برسد!)، این است که بحثِ مسخر‌‌‌ۀ «چندتا از نکات مثبت و منفی من را بگو» را شروع کنید. این روش تضمینی است! چیزهایی خواهید شنید و حرف‌هایی زده خواهد شد که تا عمر دارید از یادتان نخواهد رفت! چه‌بسا شما رفتار اشتباهی داشتید و خبر نداشتید؛ اما مطمئن باشید بعد از این گفت‌و‌گو بسیاری از مشکلات حل خواهند شد و از همه مهم‌تر ذهن شما آزاد، تا بروید و به کارهای مهم‌تر برسید، مثل درس‌خواندن! درهای سالن مطالعه همیشه به روی شما باز است تا برای حل تمرین‌ها و درس‌خواندن‌های شب امتحان به آن‌جا پناه ببرید؛ البته اگر در سکوت خوابتان نمی‌برد! در این‌صورت اتاق تلویزیون و نمازخانه هم گزینه‌های خوبی هستند. جشن تولدها و مهمانی‌هایی هم که هر از گاهی در اتاق‌ها برگزار می‌شوند، خالی از لطف نیستند؛ چراکه هم دوستی‌های قدیمی را محکم‌تر می‌کنند و هم دوستی‌های جدید می‌سازند.
خب همه‌چیز را که من نباید بگویم! این بار نوبت شماست که خودتان تجربه کنید و یاد بگیرید. امیدوارم با دوستان جدیدتان خاطرات شیرینی را در خوابگاه رقم بزنید تا همیشه داستانی برای تعریف‌کردن داشته باشید. یادتان نرود همواره پستی و بلندی‌هایی در زندگی هست؛ اما اگر جا نزنید، همه‌چیز بهتر می‌شود. اگر نشد هم که نشده است دیگر! عوضش شما بزرگ‌تر می‌شوید.
