سید سهیل سیادتی، ورودی 95 مهندسی مکانیک
بالاخره ماراتن سنگین این‌دورۀ صنفی هم تمام شد. 16 ماه «تلاش برای احقاقِ حقوقِ دانشجویان»! چه شعار زیبایی! بله. این جمله، خلاصۀ فلسفۀ وجودیِ صنفی است، تلاش برای احقاق حقوق دانشجویان.
این تلاش‌ها گاهی به ثمر نمی‌نشیند و خستگی‌اش را به تنت باقی می‌گذارد و گاهی نیز شیرینی میوه‌اش، چنان لذت‌بخش و وصف‌ناپذیر است که انگیزه‌ات را برای ادامۀ راه، دوچندان می‌کند. چه به نتیجه برسد و چه نرسد، مهم، تلاش و انجام وظیفه است.
ما هم مثل همۀ دوره‌های پیشین، سعی کردیم که در تلاش‌کردن کم نگذاریم. کارگروه‌های آموزشی، رفاهی، دریا، رسانه و ساختمان جدید، اصلی‌ترین بخش‌های هدفمان بودند. گاهی، کارها با سعۀ صدر و همراهی با مسئولین پیش می‌رود تا به نتیجه برسد و گاهی نیز قاطعیت می‌خواهد. مثل ارائۀ صریح قطع همکاری دانشکده با فلان فرد که اسمش را نمی‌توانم بگویم!
خلاصۀ کار صنفی، ناامید نشدن، خسته نشدن و پیگیری مکرر است. آنقدر باید پیگیر یک موضوع باشید که پاشنۀ درِ اتاقِ فلان استاد را بکَنید! البته در شرایط کرونایی، باید پاشنۀ ایمیل استاد مذکور را بکَنید! پس مهم‌ترین آوردۀ صنفی صبر است. «صبر کنید تا هدایت شوید»!
بگذریم! گفتنی‌ها قبلاً گفته شده‌اند. خدا را شکر که کاندیداهای با برنامه‌ای داریم و مشخص است که صنفی بعدی به پیشواز افراد خوش‌فکری رفته‌است.
جای دیگری هم عرض کردم که اگر بخواهم فقط یک دستاورد را از صنفی بگویم، این بوده‌است که ما توانستیم تا حد قابل‌قبولی، به صنفی «شخصیت» ببخشیم، هم از جانب استادان و کارمندان و هم از جانب دانشجویان. ورود به جلسات کمیتۀ دانشجویی و گروه‌های علمی از جمله گروه دریا، تصمیم‌گیری گروه طراحی کاربردی بر مبنای نظرسنجی‌های شورای صنفی و درخواست معاونت آموزشی و دانشجویی از شورای صنفی، برای ایجاد نظرسنجی درخصوص مسائل مختلف به جهت دریافت نظر دانشجویان، نمونه‌هایی از توجه ویژۀ استادان و کارمندان دانشکده به شورای صنفی است. درخصوص دانشجویان هم که فکر می‌کنم دیگر بیش از حد جا افتاده‌ایم؛ تا حدی که بعضی اوقات حتی باید نمرات یک درس را هم عوض می‌کردیم!
در آخر یک پیشنهاد مهم به برگزیدگان شورای صنفی دانشکده دارم. مسلّم است که درنهایت، افرادی با عقاید، علایق و سلایق مختلف به صحنه می‌آیند؛ ولی حواستان باشد که هدف نهایی گم نشود. این همان جملۀ ابتدای متن است: تلاش برای احقاق حقوق دانشجویان.
