به گمانم شما هم درگیر حسی عجیب هستید. حسی جدید و غریب در شروع فصلی نو در زندگی، دقیقاً همان حسی که هشت سال پیش تجربه کردم. انگار همین دیروز بود؛ اواخر شهریورماه ۱۳۹۴، زمانی که من در اولین کلاس درسم در دانشگاه صنعتی شریف شرکت کردم. فکر کنم کلاس ریاضی عمومی یک بود. اولین بار بود که در کلاسی با بیش از ۱۵۰ نفر دانشجو در تالاری به آن بزرگی شرکت می‌کردم. حس عجیبی داشتم. انگار شروع مسیر جدید و جدی‌تری بود. مسیری که اکنون هشت سال از شروع آن می‌گذرد. اکنون دیگر حدود ۱۸۸ واحد درسی در سه مقطع کارشناسی، ارشد و دکتری را گذرانده‌ام، اما همچنان این مسیر برایم عجیب است؛ البته شیرین‌تر از گذشته. شاید بپرسید چرا عجیب است؟ دیگر بعد از هشت سال که نباید عجیب باشد! دیگر انتهای راه است، چرا باید غریب باشد؟ در پاسخ باید خدمتتان عرض کنم که بله، شاید در نگاه اول حق با شما باشد. اما باید توجه کرد که زندگی مانند انسانی پویا و هوشمند است که گویی قصد آزار شما را دارد. بعد از عبور از هر مرحله برای شما چالش‌های عجیب‌تر و سخت‌تری را آماده کرده است. من هم از این آزارها مستثنی نبودم؛ درست مثل شما.
همۀ شما تا به الآن مراحل سخت تحصیل در دبیرستان و سپس کنکور عجیب و غریبِ دومرحله‌ای را گذرانده‌اید. شاید الآن فکر کنید دیگر زندگی قرار است روی خوش و دل‌انگیز خود را نمایش دهد. بله نمایش می‌دهد؛ اما تا چشم برهم زنید، می‌بینید سال آخر کارشناسی هم فرارسیده است و آنجاست که به خود می‌آیید و می‌بینید زندگی باز آن شمشیر آخته را برای شما کشیده است. به شما می‌گوید حالا که تا اینجا آمده‌ای و برای خودت مهندسی شده‌ای، نمی‌خواهی یک ارشد هم بخوانی؟ نمی‌خواهی مهاجرت تحصیلی کنی و دکتری مستقیم بخوانی؟ نمی‌خواهی وارد بازار کار شوی؟ (البته اینجا به شما یادآور می‌شود که اگر پسر هستید، باید به فکر شمشیر سربازی نیز باشید) یا حتی به شما می‌گوید از این مکانیک که آبی گرم نشد؛ حداقل یک ارشد مدیریت یا اقتصاد نمی‌گیری؟ شاید فرجی شود. خلاصه این شمشیرهای آختۀ زندگی، هیچ وقت برای همیشه در غلاف خود نخواهند ماند و همچنان شما را برای تصمیم‌گیری در دوراهی‌ها و بعضاً چندراهی‌ها رها خواهند کرد. اکنون شاید کمی به من حق دهید که بگویم همچنان این مسیر برای من عجیب و غریب است. اما چرا در عین حال شیرین است؟ شاید از قدیمی‌ها شنیده باشید که می‌گویند زندگی تحمل رنج است اما رنج شیرین! بله شیرینی این رنج احتمالاً در ارتباط با دوستان و همراهان شما در این مسیر است. شاید این مسیر سخت باشد، اما این، همسفرهای شما هستند که این مسیر را برای شما فارغ از موفقیت‌ها و شکست‌ها شیرین می‌کنند. در طول این هشت سال زندگی در شریف، دوستان و همراهان زیادی داشتم که در تمام سختی‌ها و دشواری‌ها، گذران عمر کنار ایشان به من قوت قلب و آرامش می‌داد. دوستانی از ورودی‌ها و رشته‌های مختلف. از ورودی‌های ۹۲ تا ۹۸ و بعضاً ۹۹ کارشناسی. اما قسمت تلخ ماجرا، جدایی بود. از شهریورماه ۹۸ تا شهریورماه امسال، هر تابستان شاهد جداشدن گروهی از دوستانم بودم، شاهد فروریختن کاخ‌های زیبا و ارزشمندی که سال‌ها زمان صرف شکل‌گیری آن‌ها شده بود. از دست من کاری جز کمک به دوستانم برای تسهیل مسیر این جدایی برنمی‌آمد! به خاطر دارم که در دوران کارشناسی یک جمع دوستی از بچه‌های ورودی ۹۴ مکانیک با جمعیت تقریبی ۲۵ نفر داشتیم. دست روزگار بعد از هشت سال این گروه دوستی را فقط به سه نفر رساند. اکنون این جمع در سرتاسر کرۀ زمین پخش شده‌اند و نهایت ارتباطمان چند تماس تصویری شده است. این‌گونه شد که رفته‌رفته این شیرینی‌های ارزشمند نیز در حال از بین‌رفتن هستند. انگار زندگی چشم دیدن این شیرینی را هم نداشت. امیدوارم روزی زندگی تصمیم بگیرد که حداقل شمشیر مهاجرت اجباری برای جوانان نخبه این مملکت را غلاف کند.
از قسمت تلخ این شیرینی که بگذریم، به قسمت جذاب آن می‌رسیم. آشنایی و ارتباط‌گرفتن با افراد توانمند فعال در حوزۀ صنعت و پژوهش. تقریبا در اواخر دوران کارشناسی بود که من تصمیم گرفتم کمی کار دانشجویی کنم. در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ عضو انجمن علمی دانشکدۀ مکانیک (محور) شدم و کمی هم در فعالیت‌های جشنوارۀ صنعتی مکانیک مشارکت می‌کردم. این فعالیت‌های دانشجویی در دوران ارشد تحت عناوینی دیگر مثل دبیر کانون ایران‌گردی و ایران‌شناسی دانشگاه، مؤسس و مدیر مسئول نشریۀ ارشد، عضو تیم برگزاری اردوی ورودی‌های سال ۹۸ و ... ادامه پیدا کردند. تمامی این فعالیت‌ها باعث شد تا بتوانم با افراد زیادی در زمینه‌های مختلف ارتباط مؤثر بگیرم. این ارتباطات توانست تا حد خوبی مسیر هشت‌سالۀ زندگی من در شریف را به‌نحوی تغییر دهد که هیچ احساس پشیمانی‌ای نسبت به گذر این هشت سال نداشته باشم. چنانکه، اگر به من بگویند در صورتی که به عقب برگردی آیا مسیر دیگری را انتخاب می‌کنی، پاسخ من منفی است. در پایان با ذکر چند توصیه برای شما ورودی‌های عزیز و پرانگیزۀ دانشکدۀ مکانیک آرزوی موفقیت دارم.
زبان انگلیسی خود را تقویت کنید. سعی کنید دروسی که به آن‌ها علاقه دارید را فراتر از چهارچوب درس دنبال کنید. با شرکت در دوره‌های کوآپ (کار و آموزش پایدار) تجربۀ کار در فضای صنعتی را به‌دست آورید. با مشارکت در آزمایشگاه‌های اختصاصی اساتید، تجربۀ پژوهشی خود را افزایش دهید. ورزش کنید و به سلامت خود اهمیت دهید. به همراه دوستان خود تا می‌توانید تفریح کنید و از جوانی خود لذت ببرید.
