محمد مسیح دکامی، ورودی ۹۹ مهندسی مکانیک
در روز هفتم اردیبهشت سال هزار و چهارصد در بخش دوم جلسه‌ی معرفی صنعت خودرو، در خدمت سه تن از مهمانان محترم که در این صنعت فعالیت‌های عمده و چشمگیری داشتند، بودیم. از میان مهمانان این بخش از برنامه، ابتدا از توضیحات خانم «پریسا بهنام» درباره‌ی سیستم تعلیق خودرو بهره‌مند شدیم که به بررسی بخش‌های مختلف سیستم تعلیق پرداختند. در ابتدای ارائه، علت وجود سیستم‌های تعلیق در وسایل نقلیه توضیح داده شد و سپس ایشان به‌عنوان پیش‌نیاز، انواع حرکات و انتقالات در خودرو را شرح دادند و گفتند که انواع مدیریت این حرکات سبب ایجاد سیستم‌های مختلف تعلیق در دو دسته‌ی «independent» و «semi-independent» می‌شود. البته خیلی به بررسی سیستم‌های مستقل (independent) پرداخته نشد؛ ولی در بخش سیستم‌های semi-independent به سیستم‌های «macpherson» و «multi-link» و «double wishbone» اشاره شد. بعد از توضیحات درباره‌ی سیستم‌های semi-independent خانم بهنام اشاره‌ای به سیستم‌های independent و علل عدم استفاده از آن‌ها در عصر جدید کردند. با تنگ‌شدن زمان بحث برای ارائه‌ی اول، خانم بهنام به جمع‌بندی کلی از حرف‌های خود پرداختند که شامل نگاهی به آینده‌ی صنعت خودرو در ایران و چالش‌های مهندسان مکانیک در این صنایع بود. در پایان، ایشان به سه موضوع مهمِ نقش مهندسی هوافضا در صنعت خودرو، تمایل چشم‌انداز‌های صنعت خودرو به استفاده از انواع نرم‌افزار‌ها و توصیه‌ی حضّار به یادگیری انواع آن‌ها اشاره کردند. در نهایت، ایشان گفتند: «با اینکه صنعت خودرو، صنعتی است که سالهاست جریان دارد و در آن فعالیت‌های گسترده‌ای صورت می‌گیرد، در عین حال، این صنعت هنوز دارای ظرفیت برای پیشرفت است و می‌توان هنوز روی چشم‌انداز‌های موجود در آن حساب کرد. در بخش پایانی این ارائه، به این نکته اشاره شد که اپلای از طریق صنعت خودرو کاری بسیار رایج است و حضور در این صنعت، فرآیند اپلای را تسهیل می‌کند.
در ارائه‌ی دوم این برنامه، در خدمت جناب آقای «وحید احمدی» بودیم که موضوع این ارائه درباره‌ی خودروهای برقی بود. ایشان برای مقدمه‌چینی ابتدا اشاره‌ای به ضررهای متعدد عدم استفاده از انرژی پاک داشتند و دلایل آلودگی هوای تهران را بررسی کردند که در این راستا، نحوه‌ی عملکرد خودروها و ایجاد آلایندگی آن‌ها را شرح دادند. در ادامه به بررسی بازدهی خودروهای برقی پرداختند و گفتند که بازدهی این خودروها نسبت به سایر خودرو ها بیشتر است و در حین اشاره به سایر خودروها، آن‌ها را از لحاظ نوع سوخت‌های مصرفی دسته‌بندی کردند. بعد از این مقدمه‌چینی‌ها، مستقیماً وارد بحث درباره‌ی صنعت خودروی الکتریکی در داخل ایران شدند؛ در این حین به سه خودروی تولید داخل، اشاره کردند که شامل «یوز»، «پیکاپ برقی» و «رانا برقی» بود و مشکلات این سه خودرو در بازار را بررسی کردند؛ به‌عنوان مثال برای رانا و پیکاپ عدم صرفه‌ی اقتصادی باعث شده بود که خیلی کم مورد توجه بازار قرار بگیرند و خودروی یوز نیز به‌علت نامتعارف‌بودن برای استفاده در خیابان‌های شهری مثل تهران، دچار همین مشکل شده بود. بعد از صحبت درباره‌ی خودروها بحث به موتورسیکلت‌های الکتریکی رسید و مانند خودروها برای مقدمه‌ی بحث، به آلودگی‌های موتورسیکلت‌های عادی اشاره شد و سپس برای توضیح این آلودگی، طراحی موتور توضیح داده شد. در ادامه‌ی این بخش، سیستم‌های تولید قدرت یعنی الکتروموتورها را بررسی کردند و آن‌ها را به دو دسته‌ی تک‌فاز و سه‌فاز دسته‌بندی کردند. سپس نوبت به توضیح سیستم‌های انتقال قدرت رسید که شامل گیربکس می‌شود و گفته شد که این موضوع از اهمیت بالایی در راندمان سیستم برخوردار است. سپس آقای احمدی به دسته‌بندی موتورسیکلت‌ها در دسته‌های مختلف پرداختند که از این دسته‌ها می‌توان به موتورهای «Cruise»، «Scooter» و «sport» اشاره کرد (به دیدگاه بنده، «café racer» و «tricycle» هم باید در این دسته‌بندی‌ها حضور داشته باشند). سپس در مورد یکی از رقابت‌های داخلی دانشگاه به نام «شریف سیکلت» صحبت کردند که درباره‌ی طراحی موتور بود و در نهایت تیم خود دانشگاه، در آن موفق به کسب مقام اول شد. در بخش بعد، به مباحثه در مورد اقتصاد و فناوری پرداخته شد و آقای احمدی روی این نکته تاکید کردند که محصول باید بازار خود را پیدا کند تا فروش داشته باشد. در بخش آخر این ارائه، درباره‌ی پرفروش‌ترین بازارهای فروش موتور الکتریکی یعنی چین و هند صحبت کردند و به این اشاره کردند که چالش جدید تولیدکنندگان، ظرفیت سیستم باتری و تامین الکتریسیته‌ی مورد نیاز برای عملکرد صحیح الکتروموتور است. در پایان ارائه نیز به بحث سیستم‌های خنک‌کننده و ماجرای نسبت برق تولیدی به برق مورد نیاز برای تامین الکتریسیته‌ی خودروهای برقی پرداخته شد.
مهمان سوم برنامه، جناب آقای «دانیال کاشانی»، نتوانستند در برنامه حضور بیابند و ما در خدمت آقای کلانتری بودیم تادرباره‌ی «طرح همکاری با کلینیک صنعت» توضیح دهند. این طرح در راستای انجام برخی پروژه‌ها و حل برخی مشکلات توسط دانشجویان و به قول آقای کلانتری «استفاده از استعداد‌های جوان در راستای حل چالش‌های پیشرو برای کارخانه» است. در پایان جلسه نیز ایشان به این مطلب اشاره کردند که حضور در این طرح به هیچ عنوان، محدودیتی ندارد و حتی از دانشجویان ورودی ۹۹ نیز استفاده می‌شود؛ البته قطعاً نمی‌توان همان وظایف ورودی‌های قدیمی‌تر را بر عهده‌ی آن‌ها گذاشت.
