«من به‌تازگی ده سال از عمرم را در ساخت پل «بروکلین» گذاشته‌ام، اما هنوز به‌دنبال راه حل بهتری هستم». این جمله از زبان مهندس سازندۀ پل بروکلین، «جان روبلینگ» نقل شده است. در پروژۀ ساخت این پل، «جان» بارها شکست‌های سنگینی را متحمل شد. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات او این بود که در طراحی پل بروکلین، همۀ محاسبات را به‌صورت دستی انجام داده بود؛ اما او در نهایت توانست با تحلیل این اشتباهات و به‌کارگیری روش‌های خلاقانه، این پروژه را به بهترین نحو ممکن به اتمام برساند.
رخ‌دادن اشتباه در انجام یک فعالیت مهندسی یک امر اجتناب‌ناپذیر است و بروز مشکلات، نقطۀ عطفی در عملی‌شدن یک اتفاق. اما این مسئله نباید دستاویزی برای توجیه اشتباهات باشد؛ بلکه با بررسی دقیق و موشکافانۀ ایرادات کار می‌توان از انبوه مشکلات، نردبانی به‌سوی حل مسئله ساخت و از این کوه تجربه، به بهترین نحو استفاده کرد. این نردبان، حاصل شکست‌های متعدد شما و حامل تجربیات منحصربه‌فردتان است که در انجام پروژه‌های کوچک متعدد به‌دست آمده و با استفاده از آن، می‌توانید تا ورای موفقیت بروید.
به‌کاربستن این دیدگاه در فعالیت‌های کوچک‌تر و کم‌ریسک‌تر و ساختن این نردبان، می‌تواند دو نتیجۀ بزرگ در پی داشته باشد. اول آنکه باعث جلوگیری از بروز فاجعه‌های عظیم مهندسی می‌شود. فاجعه‌هایی که ممکن است جان هزاران نفر را به خطر بیندازند و سرمایۀ هنگفتی را به یک‌باره بر باد دهند؛ نشت گاز در بوپال هند، فروریختن پل کبک کانادا و ... از جمله رخدادهای سهمگین و دردناکی هستند که بر اثر یک خطای مهندسی و انسانی رخ داده‌اند. دومین نتیجه این است که تجربه‌آموزی در کنار جلوگیری از این موارد، عامل تولد شاهکارهای بزرگ مهندسی می‌شود. شاهکارهایی که تا سال‌ها مردم به عظمت آن‌ها خیره می‌شوند و از اثرات مثبتشان استفاده می‌کنند.
