علی انصاری، ورودی ۹۸ مهندسی مکانیک
حسن علیزاده، ورودی ۹۵ مهندسی مکانیک
محمدعلی بختیاری هستم. امسال در المپیاد دانشجویی مهندسی مکانیک مدال برنز کسب کردم و مشغول به تحصیل در ترم دوم ارشد مهندسی مکانیک در گرایش تبدیل انرژی هستم.
المپیاد دانشجویی در دو مرحله برگزار می‌شود. مرحله‌ی اول به‌صورت غیرمتمرکز است و داوطلبان می‌توانند از طریق سایت http://olympiad.sanjesh.org برای مرحله‌ی اول ثبت‌نام کنند. بعد از این مرحله، 60 نفر از رتبه‌های برتر به همراه 15 نفر از رتبه‌های برتر کنکور ارشد (بدون درنظرگرفتن تأثیر معدل روی رتبه) برای مرحله‌ی بعدی انتخاب می‌شوند. من خودم جزو گروه دوم و رتبه‌ی 6 گروه تبدیل انرژی و جزو 15 نفر برتر کنکور ارشد مکانیک بودم.
همان‌طور که عرض کردم، دانشجویان از طریق سایت http://olympiad.sanjesh.org می‌توانند ثبت‌نام کنند و اطلاعیه‌ها و شرایط مورد نیاز در آنجا ذکر شده است. تا جایی که می‌دانم و البته مطمئن نیستم، باید برای ثبت‌نام، دانشجوی کارشناسی مهندسی مکانیک باشید و یک حداقل تعداد واحدی را گذرانده باشید.
از لحاظ منابع، در مقایسه با کنکور ارشد، دو درس «روش تولید» و «علم مواد» اضافه می‌شوند و درس استاتیک را هم در المپیاد نداریم.
از لحاظ سؤالات، در المپیاد، سؤالات خارج از مباحثی که ما در دانشگاه خوانده بودیم یا پیچیده‌تر از سؤالاتی که در دانشگاه با آن‌ها مواجه شده بودیم، نبود. البته سؤالات به فرم تشریحی هستند و ممکن است به‌خاطر آمادگی برای کنکور ارشد و تست‌زنی و فاصله‌گرفتن از فضای سؤالات تشریحی، کمی به چالش بخورید. در کل، چالش خاصی وجود نداشت و سؤالات قابل حل بودند، حتی اگر خیلی هم خود را برای المپیاد آماده نکرده بودید. اگر دروس دانشگاه را تا حدی در خاطر داشتید، برای اینکه تا حد قابل قبولی به سؤالات جواب دهید، کافی بود.
خیر، مشکل وقت وجود ندارد؛ اما چون اصولاً المپیادی‌ها دانشجویان سال آخر هستند که هرکدام هم تصمیم گرفته‌اند که در چه گرایشی کار کنند، بحث بیشتر سر این است که تسلط دانشجویان در کدام سبدها بیشتر است و شما با این چالش مواجه هستید که علاوه‌بر گرایش مورد علاقه‌ی خودتان برای آینده، به سبدهای دیگر هم مسلط باشید.
بله. فقط سه نفر اول مدال دریافت می‌کنند و نفرات چهارم تا پانزدهم هم یک سری امتیازات دریافت می‌کنند.
یک امتیاز که جوایزی است که برای رتبه‌های برتر در نظر گرفته می‌شود. جدای از این جوایز، برای پانزده نفر اول، امکان ارشد مستقیم وجود دارد. همین‌طور این 15 نفر، برحسب رتبه‌ی کسب‌شده، یک تا پنج امتیاز در مصاحبه‌ی دکترا دریافت می‌کنند.
امتیاز دیگر، ورود به بنیاد ملی نخبگان است. همان‌طور که احتمالاً مستحضرید، برای ورود به بنیاد ملی نخبگان، رزومه‌ی تحصیلی خود را از طریق سامانه‌ی مربوطه، برای ارزیابی، در اختیار بنیاد ملی نخبگان قرار می‌دهید و در صورت احراز صلاحیت، وارد بنیاد ملی نخبگان می‌شوید. در این ارزیابی، برای رتبه‌های چهار تا پانزده المپیاد، مطابق با رتبه‌شان، امتیاز قائل می‌شوند؛ اما رتبه‌های یک تا سه، یعنی مدال‌آوران، امتیاز ویژه‌تری دارند و به‌طور مستقیم و بدون ارزیابی، وارد بنیاد ملی نخبگان می‌شوند.
امتیاز دیگری که برای رتبه‌های یک تا سه که پسر باشند وجود دارد، این است که می‌توانند سربازی را به‌صورت پروژه‌ی جایگزین پشت سر بگذارند که یک دغدغه‌ی بزرگ را از دغدغه‌هایشان کم می‌کند.
یک امتیاز دیگری هم که وجود دارد، این است که در بعضی دانشگاه‌ها برای رتبه‌های یک تا سه شرایطی در نظر گرفته می‌شود که بتوانند 12 واحد از رشته‌ای به جز رشته‌ی خودشان، اخذ کنند. البته این امتیاز در دانشگاه ما وجود ندارد.
از نظر وقت، وقت خاصی نمی‌خواهد. وقتی سال‌آخری هستید، احتمالاً یا قصد شرکت در کنکور ارشد را دارید که المپیاد هم در همان راستا است، یا کردیت کرده‌اید که یعنی هم وقت خالی دارید و هم تا حد قابل قبولی به درس ها مسلط هستید. در کل در مقابل امتیازی که می‌توانید کسب کنید، وقت کمی صرف می‌کنید.
تا جایی که می‌دانم، محدودیتی وجود ندارد. این شما هستید که انتخاب می‌کنید که از امتیازی که از طریق المپیاد به‌دست آورده‌اید، استفاده کنید یا نکنید و مسیر دیگری را پیش بگیرید.
به نظر من، علت اصلی این است که دانشگاه‌ها به این موضوعات زیاد نمی‌پردازند. در دوران دبیرستان، مؤسسات آموزشی به دانشجویان کمک زیادی می‌کنند تا با کسب مدال، برای خودشان رزومه درست کنند. اما در مورد دانشگاه ما این‌طور نیست. دانشگاه شریف به جز جمع‌کردن دانشجویان دور هم و در اختیارگذاشتن چند سری نمونه سؤال از سال‌های گذشته و یا سرویس رفت‌وآمد به المپیاد، کار دیگری انجام نمی‌دهد. علی‌رغم نبودِ کمک خاصی از جانب دانشگاه، دانشگاه ما رتبه‌ی اول کشوری از نظر کسب مدال در المپیاد است و در نتیجه، المپیاد به یک فرآیند روتین و کم‌اهمیت از جانب دانشگاه، تبدیل می‌شود و در بین دانشجویان هم کم‌رونق می‌شود.
به نظر من المپیاد شبیه جام حذفی در فوتبال است. شما با هزینه و زمان کمتر می‌توانید به موفقیت و افتخار برسید. به‌عنوان مثال، بدون المپیاد، برای اینکه بتوانید وارد بنیاد نخبگان بشوید یا اینکه شرایط پروژه به جای سربازی را داشته باشید، باید دو سه تا مقاله بدهید و ثبت اختراع داشته باشید و همین‌طور معدل بالا و ... که خودمان می‌دانیم چقدر سخت است. اما دانشجویان شریفی با توجه به سطح بالایی که دارند، اگر می‌خواهند در ایران بمانند، می‌توانند از فرصت المپیاد که مثل جام حذفی است، استفاده کنند و با زحمت بسیار کمتری به یک سری امتیازات دست پیدا کنند.
مصاحبه خمش با محمدعلی بختیاری، دارنده مدال برنز المپیاد دانشجویی (aparat.com)
