کدامین مسئله؟
نیما رستگار، ورودی ۹۸ مهندسی مکانیک
فاصلۀ لحظۀ ورود به عرصۀ دانشگاهی تا روز فارغ‌التحصیلی با پوشش آبی در مقابل سردر دانشگاه، چشم‌برهم‌زدنی بیش نیست. مرور خاطراتش همچون به‌یادآوردن خواب‌های شیرین و تلخ عصرگاهی، گاه بسیار گنگ و گاه حتی پوچ است. لحظه‌هایی که از فشار درس‌ها ناله به سر آمده بود و بعضی وقت‌ها آنچه آموزش داده شده بود، آموخته نشده بود و گاهی نیز آنچه نیاز بود، آموزش داده نشده بود.
این پلک‌زدن که شاید امروز در میانۀ آن هستیم، چه چیز را بر ما می‌افزاید و چه آورده‌ای برایمان دارد؟ دانشـگاه، دنـیای تلفیقـی است؛ تلفیق تجارب جدید اجتماعی، مسئولیت‌پذیری آن و آموختن علوم تخصصی و کاربردی. توأمـان با ایـن فرمولِ تازه و گسـترش روح خـود در سرسـبزی‌اش، در همیـن دنیـای کوچـکِ اجتماعـی، تاریکی‌هایـی نیـز وجـود دارند کـه تیـرشان را از همـان نخستین روزهـا شـلیک می‌کنند. تاریکی‌هایـی کـه بسیارزیستن در آن‌ها، اکنون ریشههایمان را به خود گره زده است.
انسانی که تنها در محیط خود معنا می‌یابد، متأثر از محیط خود است و گزیر یا ناگزیر در میان هجوم آگاهی‌های محیط قرار دارد. برخی تصمیم می‌گیرند محیط خود را شناخته، تناقضات موجود در سیستم‌ها را شناسایی کرده و با تحلیل، به مقابله با آن بپردازند، و برخی نیز آنقدر در آن می‌مانند تا به جزیی حل‌شده در آن تبدیل شوند. با گذر سال‌های عمری که روزهایش متأثر از حضور در فضای دانشگاه است، این محیط هفتاد و دو رنگ، انسان‌ها را به فرمی که خودش ارائه می‌دهد، تبدیل می‌کند. انسان‌هایی که در هنگام ورود و خروج از آن فرق بسیاری دارند، و البته تنها چیزی که ثابت است، همین تغییرات است!
اما این تغییراتی که برآمده از این سیستم است و خودِ سیستم، برآمده از دنیایی از حلقه‌های زنجیر، گاه خروجی‌اش نه‌تنها آن بارِ زیبا و مفهوم متعالی تغییر نیست، بلکه دون‌ترین شکلش را به نمایش می‌گذارد. گاهی آن فرد که فارغ‌التحصیل از یک محیط متناقض است، آنقدر غرق در تناقض‌های آشکار و نهان می‌شود که پاسخی برای اتفاقات و رویدادهای اطرافش نمی‌یابد.
دانشگاه به‌طور خاص در اوج معنای حتی صرفاً آکادمیکش، وظیفۀ پرورش نیروهایی را دارد که به هر شکل، در اوج خدمت به خلق باشد؛ و هر آنچه از میان کاغذپاره‌ها، جوهرِ قلم‌ها، بیانِ دانسته‌ها، به صفحه‌نمایش زل‌زدن‌ها و حرکتِ سلول‌های مغز برمی‌آید، جز آن نیست که در راستای آن معنا باشد. آن معنا، خود متأثر از محیطی است که انسان در آن چندین سال از پرانرژی‌ترین دوران زندگی‌اش را می‌گذراند. در پس این گذران عمر و اتفاقات، شناخت و کنکاش در ارتباطات و حلقه‌های گمشده و دیوارهای پوسیدۀ توصیفات اخیر، شروعی برای طرح مسئله‌ای بزرگ و راهی پرپیچ‌وخم است.
