نگین نصیریان، ورودی 98 مهندسی مکانیک
کنکور امسال هم با همۀ تاخیر‌ها و استرس‌هایش برگزار شد و به پایان رسید. بد نیست با هم به مرور کرونایی‌ترین کنکور قرن بپردازیم.
تاخیر‌های بیجا
از حق نگذریم، این تأخیر‌های پشت‌سر‌هم، با روح و روان این‌‌همه دانش‌آموز، بازی نابرابری کرد؛ یک روز خبر می‌آمد که آزمون فعلاً لغو است و فردای همان روز می‌شنیدی که نه، تأخیر بی‌تأخیر و کنکور همان روز تعیین‌شده برگزار می‌شود. خبر‌هایی که تا چند روز قبل از کنکور هم بازارشان بسیار داغ بود. دانش‌آموزانی که پس از یک سال سخت درس‌خواندن، منتظر تمام‌شدن این آزمون نفس‌گیر بودند، با این اخبار مایوس‌کننده ، دلگرمی خود را از دست می‌دادند و دست از درس‌خواندن می‌کشیدند. البته این تأخیر‌ها برای عدّه‌ای هم آب سردی بر آتش نخواندن‌هایشان بود و امیدی دوباره در دل‌های ناامیدشان. هر‌چند، مانند هر موضوع دیگری، این عقب و جلو‌انداختن‌ها هم مخالف‌ها و موافق‌های خود را داشت که با پافشاری‌های زیاد و نظرات مختلف سعی می‌کردند رأی خود را به کرسی بنشانند، امّا درنهایت، نتیجه چیزی مابین نظرات هر دو گروه شد: «تأخیر»، نه به اندازه‌ای زیاد که دانش‌آموزان را از رسیدن به دوران خوش دانشگاه بازدارد و نه به اندازه‌ای کم که تابستانی گرم و خوش را برایشان رقم بزند.
تست‌هایی با طعم کرونا
از بحث اصلی کنکور که بگذریم، به آزمونی می‌رسیم که در گرم‌ترین و طاقت‌فرسا‌ترین حالت ممکن برگزار شد. چهار ساعت با ماسک و دستکش نشستن، در حالت عادی هم عاقبت خوبی نخواهد‌داشت، چه برسد به اینکه بخواهی در همین زمان به تست‌های کنکور هم پاسخ دهی. شاید تنها امید گذراندن این مرحله بود که کمی این جو خاکستری را رنگین‌کمانی می‌کرد.
آزمونی به سبک مجازی
پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری‌های زیاد، علاوه بر دشواری‌هایی که در پی داشت، از مشکلات جدیدی هم پرده‌برداری کرد: از تلفن‌های همراه سر جلسه، تا پخش‌شدن سوالات کنکور در فضای مجازی و درنهایت، اعتراضات گسترده به این موضوع. کنکور خودش عدالت سرش نمی شد، چه برسد به اینکه سؤالاتش هم پخش شود!
طرّاح محترم (!)
گذشته از دشواری‌های کنکور در این شرایط، به سؤالاتی می‌رسیم که نه هدفش مشخص بود و نه طرّاحش! تفاوتی آشکارا در نوع و تیپ سؤالات نسبت به سال‌های گذشته حس می‌شد؛ ادبیاتی با طعم ایهام و ایهام تناسب و بیت‌هایی که حتّی خود شاعرانشان هم به سختی به یاد دارند که آن‌ها را سروده‌اند، شیمی‌ای پر از عدد و رقم و هندسه‌ای که نه شکل برایش چاره‌ساز بود و نه فرمول‌های طولانی. درنهایت هم دینی‌ای پر از مفهوم‌های عجیب‌وغریب. خلاصه که دست طرّاح محترم درد نکند که در این بحبوحه، سوالات را به گونه‌ای طرح کرده بود که فکر و ذهن داوطلبان را از هر چیزی منحرف می‌کرد!
سرانجام اما این آزمون سخت، با همۀ مشکلات و سختی‌هایش به پایان رسید. هر‌چند، جدا از کرونا، این قصه سرِ دراز خواهد داشت...
