فعالیت دانشجویی، ضرورت یا انتخاب؟

تقابل درس و فعالیت دانشجویی؟!

نگین نصیریان، ورودی 98 مهندسی مکانیک

دانشگاه فقط جای درس‌خواندن نیست، دانشگاه جای کار یادگرفتن است.

اگر بخواهم از اهمیت جمله‌ی بالا برایتان بگویم، شاید نه فقط به یک مجله، بلکه به چندین شماره نیاز داشته باشم. شاید بگویید منظورم از «کار یادگرفتن» چیست؟ یعنی مثلاًآیا می‌گویم از همان ترم اول که هنوز خیلی چیزی بلد نیستیم، در یک شرکت کار کنیم؟ پس چه کسی به ما کار می‌دهد؟ اما منظور من از کار فعالیت‌های دانشجویی است. شاید بپرسید فعالیت دانشجویی چیست؟ آن زمان است که اگر ورودی جدید نباشید، باید اندکی در دلیل آمدنتان به دانشگاه تأمل کنید. فعالیت دانشجویی می‌تواند عرصه‌ی گسترده‌ای از فعالیت‌ها و کارها را شامل شود که با تقریب بسیار خوبی خیلی از آن‌ها شیرین و هیجان‌انگیز هستند. همین نشریه‌ی«خمش» خودمان را در نظر بگیرید که چقدر باعث تعامل و همفکری می‌شود و چه دوستی‌هایی که ایجاد نمی‌کند. اما قبل از رسیدن به فعالیت دانشجویی به دو سد محکم برخورد می‌کنیم.

اولین سد و شاید تأثیرگذارترین آن، اساتید محترم هستند. می‌پرسید چرا؟ الآن خدمتتان عرض می‌کنم. از زمانی که کلاس‌هایمان مجازی شده و دیگر به قول اساتید این مسافت طولانی دانشگاه تا خانه را نباید طی کنیم(خودتان می‌دانید منظورم از طولانی چقدر است)، حجم تمرین‌ها و امتحان‌ها با تقریب خوبی بیشتر از دو برابر شده است. یعنی شما غیر از حضور در کلاس‌ها که حالا بیشترشان اجباری هم شده (به دلیل سهولت در حضور و غیاب و درنظرگرفتن حضور به عنوان نمره)، باید در کلاس‌های تمرین هم شرکت کنید. بعد از اینکه در همه‌ی این کلاس‌ها شرکت کردید، باید تمرین‌هایی که گاهی ددلاینشان به یک روز نمی‌رسد را پشت‌سرهم آپلود کنید. کوییز و میان‌ترم را نگویم که مغزتان سوت می‌کشد از این حجم زیادشان. البته گفته می‌شود همه‌ی این‌ها برای صلاح خودمان است وگرنه که اساتید حل تمرین کارهای مهم‌تری جز تصحیح کوییزها و تمرین‌های ما دارند! اگر هم از آن‌ها بخواهید اندکی با شما راه بیایند یا حداقل کمی از این حجم بالا را کم کنند، با تجربه‌ی من احتمال 90% جواب نخواهید گرفت (امتحان نکنید)!البته ناگفته نماند که این حجم بالا در دوران حضوری هم به همین اندازه بود و همین‌قدر اجازه نمی‌داد به فعالیت‌های جانبی پرداخت اما شاید به دلیل مجازی‌بودن بیشتر احساس می‌شود.

اما شاید دومین سد اندکی عجیب‌تر به نظر بیاید. آن هم این است که خود دانشجو اصلاً تمایلی به فعالیت‌های «دانشجویی» ندارد. (انتظار دارد چه کسی آن را انجام دهد، خدا می‌داند.) به‌نظر من اولین دلیل این بی‌میلی می‌تواند ناشی از آشنانبودن با این دسته از فعالیت‌ها باشد. حتی اینجانب هم اطلاعات بسیار زیادی در این مورد ندارم! دومین دلیل هم می‌تواند مربوط به این باشد که در ذهن همه‌ی ما از زمانی که مدرسه می‌رفتیم، این بوده که تنها راه موفقیت فقط و فقط درس‌خواندن است. یعنی هیچ‌کس برایمان توضیح نداده است که تجربه و در اجتماع‌بودن چقدر می‌تواند در آینده‌ی هم اجتماعی و هم شغلی به ما کمک کند. باور کنید نمی‌توانید این مورد را نادیده بگیرید که اصلاً یکی از لذت‌های دوران دانشجویی همین در جمع‌بودن و گذراندن اوقات با دوستان است؛ که متأسفانه به خاطر باورهای غلط و رایجی که در یک جمع حداکثری وجود داشته، هیچ‌وقت به اندازه‌ی کافی به آن بها داده نشده است. مثلاً همین دوران حال حاضر را در نظر بگیرید؛ من نمی‌گویم کارهای شما کم است اما اگر اندکی نگاه کنید می‌بینید همین «محور» خودمان چقدر کارهای متنوع و گوناگونی پیشنهاد می‌دهد. پس نگویید «من می‌خواهم فعالیت کنم، اما کار نیست» که هیچکس شما را باور نخواهد کرد. همین در خانه نشستن‌ها و وقت‌گذراندن‌ها می‌تواند در عرصه‌ای که هم برای شما لذت‌بخش است و هم تجربه‌های گرانقدری در اختیارتان قرار می‌دهد، یاریتان دهد. پس یک گوشه ننشینید که زانوی غم بغل بگیرید، که مثل قبل لازم نیست حتی از جایتان تکان بخورید! می‌توانید با یک گوشی همراه یا یک لپ‌تاپ در فعالیت‌های مختلف شرکت کنید (برای اطلاعات بیشتر حتماً توصیه می‌شود از فعالیت‌های محور آگاهی پیدا کنید). حالا می‌پرسید راهکاری هم برای پیشنهادهایمارائه می‌دهم یا نه؟ جواب صددرصد بله است. اولین راهکارم شاید به اساتید برگردد. قطعاً خودشان اطلاع دارند که دانشگاه فقط و فقط جای درس‌خواندن نیست. پس پیشنهاد می‌شود اگر این متن را می‌خوانند اندکی هم به فکر ما باشند و کمی از این حجم تکالیف و امتحانات کم کنند تا مجالی برای کارهای دیگر داشته باشیم. نگران نباشید. دومین راهکار مخصوص شما است. اولاً سعی کنید در عرصه‌های مختلف از همه‌ی فعالیت‌های دانشجویی آگاهی کامل داشته باشید، که بعداً نگویید «مناسب علایق من کاری نبود» که بهانه قابل‌قبولی نیست. دوماً کمی از درس‌خواندنِ صرف کوتاه بیایید. باور کنید هیچ اتفاقی نمی‌افتد اگر کمی کم‌تر تمرین حل کنید و کتاب‌های مختلف بخوانید. چرا که بعداً همین لذت‌های کنار هم‌بودن و شریک‌بودن در یک کار گروهی است که برایتان باقی می‌ماند. پس بعد از خواندن این متن اولین کاری که می‌کنید باید جستجو برای فعالیت‌های دانشجویی مختلف باشد. موفق باشید!