فاطمـه فرهادی، ورودی 98 مهندسـی دریا
این بازی یک بازی راهبردی است که در آن ارزیابی احتمالات, پیش بینی نتایج و تصمیم گیری ها نقش مهمی دارد. گونه ای است از مسئله ای معروف در فلسفه اخلاق و در ریاضیات تصمیم گیری یا نظریه بازی ها.
بازیکنان:هر تعداد که به شکل دو نفری بازی کنند.
وسایل لازم: تعدادی کارت که در یک طرف آن نشانه ای به رنگ قرمز یا سیاه کشیده شده است.
روش بازی:
بازیکنان رو به روی شریک خود می‌نشینند. به هر بازیکن دو کارت ( یک کارت قرمز و یک کارت سیاه) داده می‌شود.سپس هر فرد کارتی (قرمز یا سیاه) برای بازی انتخاب می‌کند بدون اینکه آن را به بازیکن دیگر نشان بدهد.
حال بر اساس کارت های انتخاب شده بازیکنان امتیازها داده می‌شود.
اگر هردو قرمز باشد؛ هر بازیکن 3 امتیاز می‌گیرد.
اگر یک کارت قرمز و یک کارت سیاه باشد؛ کارت سیاه 5 امتیاز و کارت قرمز 2- امتیاز میگرد.
اگر هر دو سیاه باشد؛ بازیکنان هیچ امتیازی نمی‌گیرد.
پس از یک دور بازی آزمایشی , بازی در دو دور به شکل زیر انجام می‌شود:
رقابت
در هر دور بازی یک فرد با افراد مختلف باید بکوشد تا بالاترین امتیاز را برای خود بدست آورد.
همکاری
در این دور باید بازیکنان به گونه ای عمل کنند تا بیشترین امتیاز برای گروه بدست بیاید.
کدام نوع بازی را در شرایط مختلف ترجیح می‌دهید؟ چرا؟
به نظر شما از چه جهاتی زندگی به بازی شباهت دارد؟ و از چه جهتی با آن متفاوت است؟
کتاب بازی هایی برای فکر کردن؛ رابرت فیشر
ترجمه: مینا شاهرودی لنگرودی
