نگین نصیریان، ورودی 98 مهندسی مکانیک
چشمانتان را ببندید و لحظه‌ای تصور کنید در موقعیتی خاص هستید و این احساس به شما دست می‌دهد که حریم خصوصیتان دیگر آن‌چنان هم خصوصی نیست؛ انگار در یک نمایشگاه هستید و مردمِ در حال عبور، اندک نگاهی هم به زندگی و سر و روی خانه‌ی شما می‌اندازند و به قولی، «ورندازتان» می‌کنند. اگر قادر به تصور و تجربه‌ی چنین حسی بودید، اهالی انیمیشن The Addams family هم دقیقاً همین تجربه را بعد از سالیانی دور داشته‌اند. آن‌ها که مردمی ( نه خیلی شبیه مردم عادی) گوشه‌گیر هستند و سلیقه‌هایشان هم در زیبایی و هم آرامش، بسیار با سلیقه‌ی ما متفاوت است، در این داستان همواره از انسان‌ها که خود باشیم فرار می‌کنند و همیشه به دنبال خانه‌ای دور از دیگران هستند. آنان که پس از جست‌وجوی فراوان، سرانجام خانه‌ی رویایی خود را پیدا می‌کنند، به گمان می‌برند که قرار است زندگیِ دور و دراز و خوشی را تا ابد کنار هم بگذرانند! اما غافل از آنکه این خوشی، قرار نیست دوامی داشته باشد و به زودی همین خانه‌ی خوشحالی زودگذر، روی سرشان به آوار تبدیل می‌شود. این خانواده تلاش می‌کند برای بقای خود با انسان‌ها، که حالا در نزدیکی آن‌ها زندگی می‌کنند، رابطه‌ای هرچند ساده برقرار کند تا به انسان‌ها نشان دهد که آنقدرها هم متفاوت از دیگران نیستند و زندگی در کنار خانواده‌ی آنان بسی هم آسان است. اما همین تلاش واهی تبدیل به فاجعه‌ای می‌شود که دیگر ممکن نیست به راحتی از پس آن برآیند و خود با دست‌های خودشان، زندگی معمولی‌ای را که دارا بودند، به باد نابودی می‌سپارند. نکته‌ای جذاب آن است که این خانواده، همان راه و رسم اجداد خود را برگزیده‌اند و هر چند سال یک‌بار، دور هم جمع می‌شوند تا آداب و رسوم پیشینیان خود را به جا آورند؛ و البته منظور از دورِ هم جمع‌شدن همان دورهمی‌های عادی شناخته‌شده نیست! خلاصه در همین برو و بیاهای خانوادگی و دشمنی مردم، تلاش آنان در این راستاست تا خود را از این وضعیت نجات دهند و دوباره به سلامت، زندگی خود را ادامه دهند. گذراندن لحظات خوب و خنده‌دار در این آشفته‌بازار با دیدن این انیمیشن فانتزی پیشنهاد قابل‌تأملی است.
