قسمت قبلی سفرنامه لهستان رو اینجا میتونید بخونید:
روز آخر از همون نصفه شبش بارونی بود.
صدها ساله که (اکثر) انسان‌ها فهمیدن اگه نشه کاری رو روی زمین انجام داد، خود به خود زیرزمینی میشه. کراکف رو هم اگه روی زمینش رو نشه دید، قاعدتا باید راهی باشه که بشه زیرش رو دید!
معدن نمک کراکف یکی از بزرگترین و قدیمی ترین معدن های نمک اروپاست. عمرش به حدود ۷۰۰ سال میرسه و مسیر توریستیش شما رو تا حدود ۱۳۰ متری عمق زمین میبره. هرچند یک درصدش رو بیشتر نمیتونید ببینید اما همون هم ۲-۳ ساعتی طول میکشه.
از مرکز شهر با اتوبوس حدودا نیم ساعت فاصله داره و حتما باید به صورت گروهی و با تور بازدید کنید.
سایمون راهنمای باحال گروه ما بود، اینجا داشت توضیح میداد که باید منتظر بمونیم تا در بعدی و قبلی بسته بشه تا بتونیم این در رو باز کنیم، وگرنه از شدت جریان باد بچه هاتون پرواز میکنند!
معدن کراکف بیشتر به تالارهای بزرگش معروفه. برای من اما شبیه راه رفتن توی معدن های دورف‌ها توی ارباب حلقه‌ها بود.
هرچند میدونستم سر و کله گیملی با اون تبرش یا بالروگ با اون شلاق لعنتیش پیدا نمیشه، اما خیالش هم، هر چند کوتاه، لذتبخش بود. یادم باشه برگشتم باز ۳ گانه رو برای بار صدم نگاه کنم!
پ.ن: بعد اون همه ماجرا سر رسیدن به پرواز، و با این مکافاتی که با قطارهای کراکف داشتیم صبح روز بعد، یکی دو ساعتی زودتر و اینبار با آرامش رسیدیم فرودگاه!
پ.ن ۲: حدود ۱۵۰ یورو پول بی زبون بابت ۴ روز پارک کردن توی یه پارکینگ روباز دادم!
و در پایان سفر ما به لهستلن، عکس از پنیری ترین چیزی که توی کراکف ما تونستیم پیدا کنیم! :)
اگه دوست داشتید نظراتتون رو همین پایین بنویسید و با معرفی کردنش به دیگران بهم انرژی بدید!!
