این مقاله از سایت دکتر فریبا هندسی گردآوری شده است.
وریدهای واریسی، سیاهرگ هایی بزرگ و متورم هستند که در پا و مچ آن پدیدار می شوند. واریس هنگامی اتفاق می افتد که در آن دریچه های سیاهرگ به درستی کار نکرده و به تبع آن خون به صورت موثر جریان ندارد.
این رگ ها به ندرت به دلیل مشکلات سلامتی نیاز به درمان خواهند داشت؛ اما در صورتی که متورم و دردناک شده و درد پا را به وجود آورند و همچنین این درد قابل ملاحظه باشد، باید به فکر درمان آن بود.
این عوامل باعث افزایش خطر ابتلا به رگ های واریسی می شود. خطر ابتلا به واریس با سن افزایش می یابد. پیری باعث سست شدن دریچه رگ هایی می شود که به تنظیم جریان خون کمک می کند. در نهایت، گردش خون به درستی صورت نگرفته و واریس در پاها ایجاد می شود.
زنان بیشتر از مردان در خطر مواجه با واریس هسنند پا هستند. تغییرات هورمونی در دوران بارداری، پیش از قاعدگی یا یائسگی ممکن است از دلایل دیگر باشد، زیرا هورمون های زنانه به آرام کردن دیواره های رحم تمایل دارند.
مصرف داروهای جایگزین هورمونی یا قرصهای جلوگیری از بارداری نیز ممکن است احتمال ابتلا به واریس پا را افزایش دهند.
اگر یکی از اعضای خانواده دارای مشکل واریس باشد، احتمال اینکه سایر افراد خانواده به این بیماری دچار شوند، بسیار زیاد است.
اضافه وزن نیز باعث افزایش فشار بر روی رگ های پا می شود. ایستادن یا نشستن برای مدت زمان طولانی، به مرور باعث ایجاد واریس پا می شود.
در صورتی که بیمار هیچ گونه علائم یا ناراحتی نداشته و ظاهر وریدهای واریسی سبب آزردگی خاطر او نمی شود، ممکن است به درمان نیازی نباشد.
با این حال، در صورت وجود علائم، درمان می تواند برای کاهش درد یا ناراحتی و همچنین درمان عوارضی مانند زخم پا، تغییر رنگ پوست یا تورم نیاز باشد.
علاوه بر آن، برخی بیماران درمان را با اهداف زیبایی انجام می دهند تا از ظاهر نامطلوب وریدهای واریسی رهایی یابند.
در صورتی که رگ های واریسی بزرگ باشند، ممکن است برای برداشتن آن ها به جراحی نیاز باشد. این کار معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
در اکثر موارد، بیمار می تواند در همان روز به خانه مرخص شود. در صورتی که جراحی بر روی هر دو پا صورت گرفته باشد احتمال دارد به یک شب بستری در بیمارستان نیاز باشد.
درمان های لیزری اغلب برای از بین بردن وریدهای کوچک تر و همچنین وریدهای عنکبوتی انجام می شوند. در این روش، لیزری قوی بر رگ های واریسی تابانده شده و آن ها را به تدریج محو می کند.
یکی دیگر از روش های درمان واریس پا روش برش و بستن رگ واریسی است.
در این روش، دو برش ایجاد می شوند. اولین برش بر روی کشاله ران بیمار و بالای ورید مورد نظر و دومین برش بر روی قسمت پایینی پا و در نزدیکی مچ یا زانو ایجاد می شود.
قسمت بالایی ورید مورد نظر بسته می شود. یک سیم نازک و منعطف از قسمت پایینی سیاهرگ به درون آن هدایت می شود که در هنگام بیرون کشیده شدن، سیاهرگ را نیز به همراه خود بیرون می آورد.
این فرایند معمولا نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. روش برش و بستن می تواند همراه با کبودی، خونریزی و درد باشد. در برخی موارد بسیار نادر، امکان دارد ترومبوز وریدی عمیق نیز ایجاد شود. پس از جراحی، اغلب بیماران قبل از بازگشت بر سر کار و انجام دیگر وظایف خود به 1 تا 3 هفته استراحت نیاز دارند. در دوره ریکاوری یا استراحت، جوراب های فشاری پوشیده می شوند.
استریپینگ ورید های واریسی ( عمل واریس ) یک فرایند جراحی کم خطر و ایمن است. با این حال، فرایند های جراحی همواره با خطراتی همراه هستند. این عوارض شامل موارد زیر می شوند:
با اینکه خطر بروز این عوارض اندک است اما برخی افراد آن را تجربه می کنند. عمل واریس برای افراد زیر توصیه نمی شود:
در این روش درمان واریس پا، یک ماده شیمیایی به یک ورید واریسی کوچک و متوسط تزریق می شود که سبب تخریب و بسته شدن آن ها می شود. پس از چند هفته این وریدها از بین می روند. احتمال دارد که برخی وریدها به بیش از یک بار تزریق نیاز داشته باشند.
برای درمان واریس با کمک روش تزریق در اسکلروتراپی تعداد جلسات درمانی مورد نیاز در جلسه اولیه ویزیت و مشاوره با پزشک متخصص عروق بر حسب شرایط فرد با بررسی قطر رگها و پراکندگی رگهای عنکبوتی در نقاط مختلف پا و مناسب بودن این روش درمانی برای بیمار تصمیم گرفته و تعیین می شود و به طور میانگین انجام حداقل 2 الی 4 جلسه درمانی برای از بین رفتن ظاهر رگهای عنکبوتی و به حد مطلوب رسیدن ضروری می باشد.
از طرفی بین جلسات با توجه به روند پاسخدهی به درمان که درطی چند هفته مشخص می شود معمولا فاصله ۴ تا ۶ هفته ای در نظر گرفته می شود.
تا ۴۸ ساعت بعد از درمان نباید آسپرین یا بروفن و داروهایی از این گروه مصرف کنید.مصرف استامینوفن مشکلی ایجاد نمی کند. تا ۴۸ ساعت بعد از درمان از این موارد اجتناب کنید:
میزان موفقیت این روش و زمان کسب نتایج موفقیت درمان واریس به روش تزریق در هر جلسه درمانی در حدود 80 درصد بوده و نتیجه برای عروق کوچک معمولا سه تا شش هفته پس از تزریق و در رگ های بزرگ سه تا چهار ماه پس از تزریق قابل مشاهده است.
در روش تخریب به وسیله امواج رادیویی، یک برش کوچک در بالا و پایین زانو ایجاد شده و به کمک اسکن امواج فراصوت یک کاتتر (لوله نازک) به درون رگ هدایت می شود.
پزشک یک میله به درون کاتتر وارد کرده که از خود امواج رادیویی ساطع می کند. انرژی امواج رادیویی سبب حرارت دادن به ورید، فروپاشی دیواره های آن و بسته شدن آن به طور کامل می شود.
این درمان واریس پا معمولا برای سیاهرگ های بزرگ توصیه می شود. فرایند تخریب به وسیله امواج رادیویی معمولا تحت بی حسی موضعی انجام می شود.
در این روش، یک کاتتر به درون ورید بیمار فرستاده می شود. سپس یک لیزر کوچک از طریق کاتتر به بالای ورید مورد نظر رفته و تابش های کوچک انرژی را به این ورید می دهد. در نتیجه این کار، به ورید حرارت رسیده و بسته می شود.
با کمک اسکن امواج فراصوت، پزشک لیزر را تا بالای رگ فرستاده، به تدریج آن را سوزانده و می بندد. این فرایند تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. امکان دارد در این فرایند آسیب هایی عصبی نیز ایجاد شوند که معمولا خفیف می باشند.
فوم اسکلروتراپی، EVLA و FRA همگی در اغلب بیماران حداقل به 2 جلسه درمانی نیاز دارند. بیماران می توانند پدیدار شدن نتایج کامل درمان را پس از حداقل 8 هفته انتظار داشته باشند. افراد باید تمامی گزینه های درمانی مختلف را بررسی کرده و قبل از تصمیم گیری با پزشک متخصص خود مشورت کنند.
فرایند EVLA تقریبا برای تمامی بیماران مبتلا به ورید های واریسی مناسب است. عموما روش درمان واریس با لیزر برای بیمارانی با ورید های آسیب دیده بزرگ تر و عمقی تر استفاده می شود
علاوه بر این، کسانی که شرایط انجام این فرایند را ندارند، می توانند با استفاده از فوم اسکلروتراپی درمان شوند. این افراد معمولا بیماران مبتلا به ورید های کوچکی هستند که پس از جراحی دوباره پدیدار شده اند.
ترومبوفلبیت
لیزر واری دیواره ورید را به وسیله حرارت تخریب کرده و واکنش بدیهی ورید به آن نیز التهاب دیواره خواهد بود. پس از این واکنش بیمار سفتی و حساسیت به لمس را در ناحیه ورید احساس خواهد کرد.
ورید های واریسی که از ورید درمان شده تغذیه می شوند به دلیل تشکیل لخته های خونی در خود سفت و برآمده می گردند. این لخته های خونی خطرناک نبوده و بدن آن ها را ظرف چند هفته به صورت طبیعی جذب می کند.
آسیب عصبی
از آنجایی که اعصاب می توانند در امتداد ورید های واریسی نیز قرار گرفته باشند، امکان آسیب دیدن آن ها در حین EVLA یا خارج کردن ورید وجود دارد. برخی از افراد مبتلا به این آسیب عصبی، بی حس شدن برخی نواحی پوست خود را بیان دارند. این موارد اغلب ظرف چند ماه بهبود می یابند.
سوختگی
با اینکه در این فرایند احتمال سوختگی پوست به وسیله لیزر وجود دارد اما این احتمال بسیار نادر است.
ترومبوز ورید های عمقی
به تشکیل شدن لخته خونی در ورید های عمقی پا گفته شده و به عنوان یکی از عوارض جراحی شناخته می شود. شکسته شدن یا جا به جایی لخته ها می تواند خطرناک باشد. با اینکه خطر ابتلا به DVT پس از این فرایند بسیار پایین است اما مواردی از آن گزارش شده است.
یک دوربین یا اندوسکوپ ترانس ایلومیناتور از طریق برشی به زیر پوست هدایت می شود تا پزشک رگ هایی که از بین برود را ببیند.
سپس وریدهای مورد نظر بریده شده و به وسیله یک دستگاه ساکشن از طریق برش بیرون کشیده می شوند. امکان دارد برای انجام این فرایند از بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی استفاده شود. همچنین، احتمال دارد پس از عمل مقداری خونریزی و کبودی نیز به وجود آید.
این مطالب از سایت دکتر فریبا هندسی گردآوری شده است.
