نویسنده : علی اکبر امیدی
آنچه در ادامه خواهیم داشت یک تحقیق شخصی است و علمی بودن آن به اثبات نرسیده است . این نوشته صرفا یک نظریه ی خیالی در جریان تحلیل نظریه ی استاد پروفسور استیون هاوکینگ «پاینده نام» نوشته شده است .
دوستان اینو بگم بنده با نگاه کاملا تحلیلی با نظریات استیون هاوکینگ روبرو هستم . استیون هاوکینگ «زمان» را یک معادله که شایسته ی شناخت است می داند اما حقیر به پدیده ای خارجی بنام زمان معتقد نیستم .
به نظر حقیر، جهان خلقت بر حسب خواص درونی برای کمال در نوع خود ایجاد شده است ، حرکت اجرام برای نیل به سوی کمال فواصلی مغناطیسی ایجاد می کند که به آن زمان می گویند . آنچه ما به نام زمان به آن باور داریم واکنش کیهانی خواص ها و عناصر تشکیل دهنده کلیت خلقت با هم است . حرکت به همراه تناسب و مقیاس به همراه شتاب
عامل پدید آمدن یک از هم گریزی یا گاهی همرسانی ذره های کیهانی است
که به شکل زمان به نظر می رسد .
«خدای هاوکینگ »
گاهی از افکاری ناپخته می شنوم که می گویند هاوکینگ به وجود خدایی واحد معتقد نبوده است چگونه میتوان از او خواست خدا را بر جایگاه توصیف بنشاند وقتی معادلات پیچیده هستی از شکوه غیر قابل وصف او می گویند هاوکینگ خدا را از طریق علم از دسترس این مدل توصیف کردن خارج می کند من فکر می کنم او معتقد است خدا عاشق فهماندن است پس تا مادامی که می فهمیم، خدا وجود دارد.
