اسرحدون پادشاه آشور بود که از ۶۸۱ تا ۶۶۹ قبل از میلاد حکومت کرد. او به خاطر لشکرکشی ها و تلاش هایش برای گسترش امپراتوری آشور شهرت داشت. القاب سلطنتی او شامل «شاه بزرگ»، «شاه آشور»، «نایب السلطنه بابل»، «شاه سومر و اکد» و «شاه چهار ناحیه زمین» بود. پدر اسرحدون سناخریب بود که او نیز پادشاه آشور بود. سناخریب از ۷۰۴ تا ۶۸۱ قبل از میلاد حکومت کرد. پس از مرگش، اسرحدون جانشین او شد.
اسرحدون، پادشاه آشور، در سال ۶۷۳ قبل از میلاد به مصر حمله کرد. درگیری با مصر زمانی آغاز شد که پدر اسرحدون، سناخریب، هنوز زنده بود و این نبردها با مرگ خود اسرحدون در سال ۶۶۹ قبل از میلاد پایان یافت.
لشکرکشی اسرحدون علیه مصر بخشی از استراتژی گسترده تر او برای گسترش امپراتوری آشور بود. پادشاه مصر در این زمان طاهرقا (Taharqa) بود. اسرحدون چندین لشکرکشی را علیه طاهرقا رهبری کرد که آنها را در چندین بنای تاریخی ثبت کرد.
سال تهاجم در منابع موجود به صراحت ذکر نشده است. با این حال، با توجه به جدول زمانی سلطنت اسرحدون و زمینه تاریخی، به طور کلی پذیرفته شده است که این حمله در سال ۶۷۳ (یا ۶۷۱؟) قبل از میلاد اتفاق افتاده است.
در سال ۶۷۱ قبل از میلاد، اسرحدون تهاجم کاملی را به مصر آغاز کرد. نیروهای او در اولین نبرد خود با مصریان پیروز شدند. اسرحدون ممفیس (شهر مهم و پایتخت مصر) را گرفت و غارت کرد.
همچنین بسیاری از اعضای خانواده سلطنتی طاهرقا را اسیر کرد. در حالی که، فرعون مصر، طاهرقا به جنوب فرار کرده بود، اسرحدون خانواده فرعون از جمله پسر و همسرش و بیشتر دربار سلطنتی را اسیر کرد و به عنوان گروگان به آشور بُرد.
پس از عقب نشینی ارتش آشور، طاهرقا خود را آماده شورش بر علیه ارتش آشور کرد و طرفداران قابل توجهی را نیز به خود جلب کرد. اسرحدون مجدد برای نبرد با او آماده شد ولی، اسرحدون هنگام لشکرکشی برای سرکوب شورش در سال ۶۶۹ قبل از میلاد درگذشت، قبل از اینکه بتواند به مرزهای مصر برسد.
با مرگ اسرحدون، تخت شاهی آشور به پسرش آشوربانیپال رسید، تا فرصتی باشد که وِی، فتح مصر را برای امپراتوری آشور تکمیل کند. آشوربانیپال با موفقیت مصر را برای امپراتوری آشور تصرف کرد و بر طاهرقا چیره شد و دستاوردهای پدرش را تثبیت کرد.
این اقدامات بخشی از استراتژی بزرگ‌تر اسرحدون برای گسترش امپراتوری و تامین امنیت مرزهای شمالی‌اش بود. حمله به مصر و فتح متعاقب آن، گسترش قابل توجهی از امپراتوری آشور را نشان داد، که نشان دهنده قدرت نظامی و زیرکی استراتژیک اسرحدون بود.
