ریزش مو در دوران پرمنوپوز و پس از آن، اغلب ریشهای عمیق در کمبودهای تغذیهای، سوء جذب و التهاب مزمن دارد. در این سنین، نیاز بدن به ریزمغذیهای خاص برای حفظ سلامت فولیکول مو افزایش مییابد، در حالی که جذب آنها ممکن است به دلیل تغییرات گوارشی کاهش یابد.
مو یک بافت پروتئینی سریعالرشد است که برای عملکرد خود به مقادیر کافی از ویتامینها و مواد معدنی وابسته است.
اهمیت: آهن برای تولید DNA در سلولهای مو و انتقال اکسیژن ضروری است. فریتین (پروتئین ذخیرهکننده آهن) باید برای رشد مو در سطح مطلوب (بالاتر از ۷۰ میکروگرم در لیتر) حفظ شود.
منابع غذایی: گوشت قرمز، عدس، اسفناج، و افزودن ویتامین C برای افزایش جذب.
ویتامین D: به طور مستقیم در چرخه فولیکول مو دخیل است و کمبود آن با تشدید تلوژن افلوویوم و آلوپسی آرهآتا مرتبط است. زنان بالای ۴۰ سال اغلب با کمبود مواجه هستند.
روی (زینک): یک کوفاکتور حیاتی برای بیش از ۳۰۰ آنزیم، از جمله آنزیمهای دخیل در سنتز پروتئین و تقسیم سلولی مو. کمبود روی میتواند منجر به نازک شدن شدید مو شود.
اگرچه بیوتین در گذشته به عنوان درمان اصلی ریزش مو شناخته میشد، تأثیر آن بیشتر در صورت وجود کمبود واقعی است. بیوتین برای متابولیسم اسیدهای چرب و قندها ضروری است که انرژی لازم برای سلولهای ماتریکس مو را فراهم میکند.
با افزایش سن، تولید کلاژن و توانایی بدن برای سنتز پروتئینهای ساختاری کاهش مییابد.
عملکرد: کلاژن پایه پروتئینی پوست سر و درم را تشکیل میدهد. مصرف مکمل کلاژن، به ویژه پپتیدهای کلاژن (هیدرولیز شده)، فراهمی اسیدهای آمینه حیاتی مانند پرولین و گلیسین را افزایش داده و سلامت ماتریکس خارج سلولی اطراف فولیکول را بهبود میبخشد.
تأثیر ضد پیری: کلاژن به حفظ کشسانی پوست سر کمک کرده و از شل شدن بستر فولیکول جلوگیری میکند.
مصرف پروتئین کافی و متنوع برای اطمینان از دسترسی به ال-سیستئین (L-Cysteine) و ال-متیونین (L-Methionine) که اجزای اصلی کراتین (پروتئین مو) هستند، حیاتی است.
التهاب مزمن یک عامل اصلی در ریزش مو است و سلامت روده، دروازه جذب مواد مغذی است.
پیروی از یک رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا-۳ (مانند ماهیهای چرب، بذر کتان، گردو) و آنتیاکسیدانها (میوهها و سبزیجات رنگارنگ) میتواند التهاب سیستمیک را کاهش دهد.
اجتناب: محدود کردن قندهای تصفیهشده، کربوهیدراتهای ساده و چربیهای ترانس که التهابزا هستند.
پوست سر و مو از محور روده-پوست تأثیر میپذیرند. اختلال در فلور روده (دیسبیوزیس) میتواند منجر به سوء جذب ریزمغذیها و افزایش التهاب شود. مصرف غذاهای غنی از پروبیوتیک (ماست، کفیر، کلم ترش) و پرهبیوتیک (سیر، پیاز، موز) برای بهبود جذب و کاهش التهاب گوارشی توصیه میشود.
برخی مواد غذایی میتوانند به طور طبیعی به تنظیم ریزش موی آندروژنیک کمک کنند:
عصاره ساو پالمتو (Saw Palmetto): یک مهارکننده ۵-آلفا ردوکتاز گیاهی است که میتواند تبدیل تستوسترون به DHT را کاهش دهد. (مشاوره پزشکی قبل از مصرف ضروری است.)
تخم کدو تنبل: حاوی فیتواسترولهایی است که خواص ضدآندروژنیک دارند و مصرف روغن آن در برخی مطالعات، بهبود در رشد مو را نشان داده است.
درمان ریزش موی زنان بالای ۴۰ سال یک اقدام داخلی و خارجی است. تمرکز بر بهینهسازی سطوح فریتین، ویتامین D و روی، همراه با تقویت بستر رشد با کلاژن و رعایت یک رژیم غذایی ضدالتهابی، پایه و اساس هر برنامه موفقی برای بازیابی ضخامت و سلامت مو است. مکملها باید هدفمند و بر اساس آزمایش خون باشند.
زیباوا (Zibawa)
