فیلم نورما ری Norma rae محصول سال ۱۹۷۹ به کارگردانی مارتین ریت، با ژانری درام به زندگی زنی از طبقه کارگر می‌پردازد که از یک جامعه سرمایه زده به خودآگاهی رسیده است.
فیلم نورما ری نه فقط یک زندگی اجتماعی را به تصویر می‌کشد، بلکه به همراه خود دارای مشرب‌های فکری بسیاری در حوزه #سوسیالیسم ، #فمنیسم و تفکر لیبرال دموکراسی است.
نورما ری (سالی فیلد) نقش اول این فیلم به شما یاد می‌دهد که اگر یک زن از قید و بند تفکر سرمایه داری و ابزارگونگی رها شود، چگونه می تواند با دستانش یک اتحادیه کارگری شکل داده و در برابر دیوار مردانگی بایستد. به گفته وینسنت کنبی روزنامه نگار نیویورک تایمز، کارگردان این فیلم با تمام ظرافت تلاش کرده تا بگوید که «هیچ چیز به اندازه تلاش جمعی برای مبارزه با ظلم رضایت بخش نیست. کارگران فرزندان طبیعت هستند که بدون گناه به دنیا می.آیند اما این سرمایه داران هستند که شیطان صفت اند و در چنین مواقعی است که ایمان می‌تواند شکوفا شود»
تحلیل روایی فیلم:
نورما ری (سالی فیلد) نقش اول این فیلم در خانواده‌ای زندگی می‌کند که خود به همراه پدر و مادر در یک کارخانه نساجی مشغول به کار هستند. کم شنوا شدن مادر نورما در فیلم و نمایش قطع شدگی انگشت پدرش نشان می‌دهد که این خانواده تا چه اندازه به کار نیاز دارند.
نورما که خود زنی تنهاست و تمام اوقاتش را با ۲ فرزند سپری می‌کند، تفریح را در ایجاد رابطه با معشوقه‌اش دنبال می‌کند، اما به زودی می فهمد که آنچه برای مردان ارزش دارد، نه فکر و روحیاتش، بلکه تنها جسم اوست که به بردگی گرفته شده است که پس از شنیدن توهین و خوردن سیلی از معشوقه خود به طور ناگهانی با روبن وارشاوسکی (ران لیبمن) جوان نیویورکی و نماینده اتحادیه کارگری آشنا می‌شود و تاریخ تازه‌ای در زندگی او رقم می‌خورد.
روبن که از مدت‌ها پیش به این شهر آمده تا به وسیله عضویت کارگران در اتحادیه کارگری، عدالت را برای این شهر به ارمغان بیاورد، چندان در کارش موفق نیست تا اینکه نورما به عنوان یک زن برای تشکیل و تقویت اتحادیه کارگری دست به کار می‌شود. تاکید می‌کنم یک زن!
بالا رفتن نورما روی دستگاه نساجی و نوشتن کلمه اتحاد (Union) روی تکه کاغذی که به همه کارگران نشان می‌دهد، اوج سکانس این فیلم است که منجر به اعتصاب شده و کارگران را برای اتحادی بزرگتر کنار یکدیگر قرار می‌دهد.
