دررفتگی مادرزادی لگن (DDH) یک اختلال مادرزادی است که در آن سر استخوان ران به طور کامل یا جزئی از حفره استابولوم خارج می شود. حفره استابولوم قسمتی از لگن است که سر استخوان ران در آن قرار می گیرد. دررفتگی مادرزادی لگن معمولاً در بدو تولد تشخیص داده می شود و شایع ترین اختلال مادرزادی مفصل ران است.
علت دقیق دررفتگی مادرزادی لگن مشخص نیست، اما عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهند عبارتند از:
دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد یا علائم زیر را ایجاد کند:
دررفتگی مادرزادی لگن معمولاً در معاینه فیزیکی توسط پزشک تشخیص داده می شود. پزشک همچنین ممکن است از آزمایشات تصویربرداری مانند سونوگرافی یا اشعه ایکس برای تأیید تشخیص استفاده کند.
دکتر میثم با ایمان اسکوئی فوق تخصص و جراح لگن در تهران و عضو انجمن ارتوپدی به بسیاری از بیماران که از بیماری های لگنی مانند شکستگی لگن رنج میبرند کمک شایانی کرده است.برای اطلاعات بیشتر به آدرس https://drmeysamoskuie.com/ مراجعه کنید.
درمان دررفتگی مادرزادی لگن به سن کودک و شدت دررفتگی بستگی دارد. در موارد خفیف، ممکن است پزشک از گچ گیری یا آتل بندی برای جااندازی مفصل ران استفاده کند. در موارد شدیدتر، ممکن است جراحی لازم باشد.
1) گچ گیری یا آتل بندی
گچ گیری یا آتل بندی یک روش غیر جراحی است که برای جااندازی مفصل ران در موقعیت مناسب استفاده می شود. این روش معمولاً در نوزادان زیر شش ماه انجام می شود. گچ گیری یا آتل بندی معمولاً برای چند هفته تا چند ماه ادامه می یابد.
2) جراحی
جراحی یک روش درمانی است که در موارد شدید دررفتگی مادرزادی لگن استفاده می شود. هدف از جراحی، بازسازی شکستگی استابولوم و جااندازی سر استخوان ران در موقعیت مناسب است. جراحی معمولاً در کودکان بالای شش ماه انجام می شود.جراحی تعویض مفصل لگن عموما برای بزرگسالان انجام میشود.
اگر دررفتگی مادرزادی لگن درمان نشود، ممکن است عوارض زیر را ایجاد کند:
پیش آگهی دررفتگی مادرزادی لگن با درمان زودهنگام معمولاً خوب است. کودکانی که در بدو تولد تشخیص داده می شوند و تحت درمان قرار می گیرند، معمولاً به طور کامل بهبود می یابند.
بعد از درمان دررفتگی مادرزادی لگن، کودک باید به طور منظم توسط پزشک معاینه شود تا از بهبود کامل مفصل ران اطمینان حاصل شود. کودک همچنین باید از انجام فعالیت هایی که باعث آسیب به مفصل ران می شود، اجتناب کند.
هیچ روشی برای پیشگیری قطعی از دررفتگی مادرزادی لگن وجود ندارد، اما برخی اقدامات ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را کاهش دهند. این اقدامات عبارتند از:
