مهاجرت؛ مزایا و معایب

اشتباه نکنید، منظورم مهاجرت از ایران نیست! توی این یکنواختی زندگی تو دوران کرونا، تصمیم گرفتم یه ذره دست به کار شم و این روتین رو به هم بزنم. دیگه توانم فعلا در حد تغییر browser بود :))‌. تو این نوشته، می‌خوام یه سری تجربیات شخصی توی مهاجرت از Chrome به Firefox رو بنویسم و یه مقایسه‌ای بین این دو تا browser بکنم. نکته‌ای که فک می‌کنم همین اول خوبه که بگم، اینه که اینا صرفا تجربیات شخصمیه. یعنی توی بعضی موارد، تضمینی نمی‌دم که تجربه‌ی شما هم مثل من باشه. حالا فعلا بریم تو کارش، خودتون جلوتر متوجه می‌شید.

Download Manager

از دانلود منیجراشون شروع می‌کنم. اگه شما از اون دسته از آدمایی هستید که از IDM روی ویندوز، یا aria2c و perspolis روی لینوکس برای دانلود استفاده می‌کنید (دو تا دانلود منیجر خوب برای لینوکس هم معرفی کردم، یعنی مفید بودن محتوا ۱۰ از ۱۰ :))) )، می‌تونید این بخش رو اسکیپ کنید. ولی اگه مثه من از دانلود منیجر خود بروزر استفاده می‌کنید، باید بگم تجربه‌ی من از فایرفاکس تو این موضوع رو با «افتضاح» می‌شه خلاصه کرد. یعنی خنگ‌تر از دانلودر فایرفاکس وجود نداره. هیچ وقت نشد یه فایلی رو بزنم دانلود بشه، و یه راست تا تهش بدون مشکل بره. وقتی به یه نت unstable وصل بودم، یه لحظه که سرعت کم می‌شد، سریع دانلود قطع می‌شد و باید resume رو می‌زدی. هیچ تضمینی هم نبود که دو سه ثانیه‌ی دیگه دوباره قطع نشه! اما توی کروم، همونطوری که احتمالا خودتون دیدید، حتی اگه اینترنت کامل قطع بشه، دانلود بلافاصله قطع نمی‌شه، که خب وقتی از یه نت کاملا استیبل استفاده نمی‌کنید، این خیلی مهمه.

Proxy

به لطف فیلترینگ وحشتناک، استفاده از proxy و vpn یه عضو لاینفک زندگی‌مون شده. من از یه پروکسی Socks5 استفاده می‌کنم. روی لینوکس می‌تونید روی کل سیستم پروکسی رو ست کنید (توی ویندوز هم آپشنش هست، ولی من تا حالا موفق نشدم). اما چون خیلی از برنامه‌ها پروکسی socks5 رو ساپورت نمی‌کنن، این‌کار برای من خیلی گزینه‌ی مطلوبی نبود. در این حد که برای استفاده از apt و pip هم دچار مشکل می‌شدم (راه حل‌هایی مثه حذف کردن پروکسی از ترمینال با گذاشتن یه خط کامند توی .bashrc و ... رو فعلا بیاید در نظر نگیریم :))‌ ). واسه همین،‌ ترجیحم اینه که روی برنامه‌هایی که لازمه، مثل Telegram یا Browser فقط پروکسی رو ست کنم. این قابلیت رو فایرفاکس بهتون می‌ده که یه پروکسی مخصوص به خودش رو ست کنید. به اضافه‌ی این که بهتون اجازه می‌ده برای این پروکسی exception هم تعریف کنید. اما Chrome، فقط از پروکسی سیستم استفاده می‌کنه. البته تو این مورد، extensionها به کمک کروم اومدن. من FoxyProxy استفاده می‌کنم روی کروم و راضیم. البته این exception تعریف کردنش یه مقدار چالش داره که هنوز فرصت نشده که بشینم پاش. ولی آپشنش هست.

البته این بحث فقط به پروکسی برای گذشتن از فیلترینگ خلاصه نمی‌شه. اگه از ابزارایی مثل burp suite هم بخواید استفاده کنید، احتمالا دوست دارید که فقط روی browserتون پروکسیش رو ست کنید تا فقط ترافیک اون رو شنود کنه.

Performance

در مورد عملکرد فایرفاکس و کروم، توی اینترنت تا دلتون بخواد مطلب هست. آخرین چیزی که دیدم، این بود که فایرفاکس توی تعداد پایین tab، عملکرد بهتری از نظر مصرف RAM نسبت به کروم داره. تجربه‌ی منم تقریبا مشابه همین مطالبی بود که تو اینترنت هست. ولی این بخش رو بیشتر برای یه کیس خاص گذاشتم. این روزا، با مجازی شدن همه چی، یه بخشی از روزمون رو توی کلاس و جلسه‌ی مجازی می‌گذرونیم. اتفاق جالبی که برای من می‌افتاد، زمانی بود که توی سامانه‌ی vclass یا سیستمامی مشابه مثه google meet بودم. توی فایرفاکس، به شدت به لپتاپم فشار می‌اومد. چهار هسته سی‌پی‌یو هر کدوم ۹۸ درصد درگیر می‌شدن لپتاپم بی‌نهایت کند می‌شد. مخصوصا زمانی که میکروفون یا وب‌کم خودم هم روشن بود. دیگه از screen share نگم براتون! :)) دقیقا نفهمیدم علت این اتفاق چیه، با سرچ هم چیزی دستگیرم نشد. ولی از توی htop کاملا مشخص بود که همه چی زیر سر فایرفاکسه. وقتی هم که فایرفاکس رو می‌بستم و با کروم می‌رفتم تو جلسه، یه دفه همه چی آروم می‌شد و یه بار سنگین از روی لپتاپ برداشته!

Appearance

ظاهر، یه امر کاملا سلیقه‌ایه. من به طور کلی لبه‌های تیز فایرفاکس رو به کروم ترجیح می‌دم. دارک‌مود روی فایرفاکس،‌ عملا همه چیز رو می‌بره خود به خود می‌بره روی دارک‌مود، حتی سایتایی مثه youtube که همچین آپشنی ندارن. ولی برای همچین کاری روی کروم، فکر می‌کنم که باید اکستنشن نصب کنید. نکته‌ی دیگه‌ای هم که توی دسته‌ی ظاهر قرار می‌گیره و برای من مهم بود، اکستنشن motivation برای new tab ها بود که یه اکستنشن مشابه روی فایرفاکس هم داشت و مشکلی خاصی از این جهت برام نبود :))

یه مطلب عجیب دیگه، که نمی‌دونم تو چه دسته‌ای باید بذارمش، ولی چون بحث new tab شد، همین‌جا می‌گمش. توی Browserها، یه کانسپتی وجود داره تحت عنوان Home Page که وقتی هیچ بروزر رو باز می‌کنید و صفحه‌ای هم از قبل قرار نیست باز بشه براتون باز می‌شه و بهتون نشون داده میشه، یه کانسپت دیگه هم هست به اسم New Tab که وقتی اون مثبت نوار تب‌ها یا Ctrl + T رو که می‌زنید باز میشه. خب تا این‌جاش بدیهی بود! اما بحثی که هست، اینه که شما شاید مثل من ترجیح بدید فرضا همین اکستنشنی که روی New Tab ست کردید رو توی Home Page هم ببینید. برای این کار، توی کروم خیلی راحت می‌تونید مثل شکل زیر تو بخش Appearance، تیک New Tab رو بزنید و تمام.

اما توی فایرفاکس، باید به کلک رشتی متوسل بشید! همینطوری که تو عکس پایین مشخصه، یه بخش برای Home Page و یه بخش برای New Tab گذاشتن که انتخاب کنید برای هر کدوم می‌خواید چی رو ببینید، که البته برای من به خاطر اکستنشنی که نصب کردم، قسمت New Tab خاموشه. قاعدتا، باید توی آپشن‌های drop down list جلوی Home Page، باید یه گزینه‌ی New Tab یا اسم اکستنشن یا ... باشه و که ما انتخابش کنیم. ولی ازین خبرا نیست. تنها گزینه‌هایی که داریم، Firefox Default، Custom URL و Blank Pageعه!! البته من کم نیوردم و از گزینه‌ی Use Current Pagesای استفاده کردمم تا بتونم New Tab رو بخورونم بهش! اینطوری که یه New Tab باز کردم و با زدن اون دکمه، تونستم Home Page رو هم روی همون اکستنشن تنظیم کنم. خیلی کار سختی نبود، اما خیلی UX جالبی هم نبود :))

یکی دو تا نکته‌ی دیگه رو هم فقط اشاره می‌کنم و رد می‌شم. ایمپورت و اکسپورت کردن بوکمارکا، در مجموع توی فایرفاکس راحت‌تر بود و حس بهتری می‌داد. می‌تونید از هر دوی این بروزرها، bookmarkها، search history و چیزای دیگه رو توی هم‌دیگه ایمپورت کنید. ولی نکته‌ی جالب اینه که از توی بروزر Microsoft Edge، فقط می‌تونید دیتا رو از فایرفاکس ایمپورت کنید! البته من نسخه‌ی Dev از Edge رو روی لینوکس دارم، ممکنه که این محدودیت فقط روی این نسخه باشه. نمی‌دونم :)) راجب Edge یه فرصت دیگه مفصل‌تر افاضه‌ی فضل می‌کنم :)))

یه چیز عجیب غریب دیگه در مورد New Tab توی فایرفاکس بود. من معمولا Browser رو تنظیم می‌کنم روی این حالت که تب‌هایی که بازن موقع بستن برنامه، وقتی دوباره وارد میشی، همونا باز شن. خب این توی کروم خیلی منطقی اتفاق می‌افته. وقتی هم که همه‌ی تب‌هارو ببندی، برنامه خود به خود بسته می‌شه و وقتی دوباره باز کنی، هیچ تبی نیست. اما تو فایرفاکس یه اتفاق جالب می‌افته. اونم اینه که اگه یه تب باز داشته باشی و با Ctrl + W ببندیش، (طبیعتا برنامه بسته می‌شه) وقتی دوباره برنامه رو باز می‌کنی، تو تبی که بستی باز می‌شه به جای یه New Tab! که خب واقعا چیز عجیبیه. البته اگه تب رو با ضربدر روی اون تب ببندی، دیگه این اتفاق نمی‌افته. وقتی سرچ کردم در موردش، فهمیدم این به تعریف متفاوت Firefox از Tab و Session نسبت به Chrome برمی‌گرده و خلاصه که باگ نیست، هر چند که خیلی فیچر هم نیست! خب این اولاش یه مقدار رو اعصابم بود، ولی بعد یه مدت عادت کردم بهش :))

در نهایت، من کروم رو ترجیح می‌دم. بعد از دوماه استفاده هم برگشتم به کروم. ماجراهای اخراج ۲۵۰ تا کارمند فایرفاکس و تغییر سیاست‌هاش در مورد open sourceبودن هم دیگه کامل از چشمم انداختش.

خب، دیگه بسه. البته هنوز یه ذره دیگه حرف دارم :)) ولی خیلی مهم نیست (حالا شاید بگید اینا هم که گفتی خیلی مهم نبود :))))‌ ). شما هم اگه تجربه‌ی خاصی داشتید حتما بگید، یا بگید که شما از کدوم استفاده می‌کنید. واسه مشکلایی که گفتم هم اگه راه حلی سراغ دارید، استقبال می‌کنم. بگید یه چیزی یاد بگیریم دور هم :))

عزت زیاد!