شاید موردمناقشه‌ترین کارگروه زیباکنار را می‌توان کارگروه «دین در دانشگاه» دانست. در بادی امر، شاید با تبادر اسم کارگروه، قشر عظیمی از دانشجویان نسبت به آن بدبین شوند و ذهنیت اولیه بر این باشد که همان حرف‌های تکراری مذهبیون در ذهن ما فرو می‌رود؛ محمدحسن سیف‌دار، بهزاد خداقلی‌زاده، علی سلطان‌‌زاده و فاطمه رضوانی اما، با نظرسنجی جنجالی خود، بر تمامی فرضیات مهر باطل زدند.
پس از انتشار نظرسنجی، گروه‌های مذهبی دانشگاه، که خود را متولی دین در دانشگاه می‌دانند، کمی تا قسمتی برافروختند.
همه منتظر پنج‌شنبه ۴ بهمن ساعت ۹ صبح بودند...
با نیم ساعت تاخیر برنامه آغاز می‌شود. خود سیف‌دار قرآن می‌خواند و پس از آن رسما ارائه آغاز می‌شود. تسلط سیف‌دار به‌حدی است که میکروفون را کنار گذاشته و با صدای خود ادامه می‌دهد. او رویکرد «ایمانی» و «تعبدی» حاکم بر جامعه را مغایر با «فهم» می‌داند. برای اثبات سخنانش کتاب «قیدار» و فیلم «هر شب تنهایی» را مثال می‌زند.
از ارائه این‌گونه برمی‌آید که دانشجوی امروز دیدگاه «رضایت الهی» را کنار زده و «سکولار» است. سکولار فحش نیست؛ شخص سکولار، عقیده دارد نیازی به دستور خداوند برای انجام کار ندارد. از سویی علمِ ذاتا سکولار به بطن جامعه ما ورود می‌کند و پس از انقلاب، شورای عالی انقلاب فرهنگی به‌جای کم‌کردن فاصله، شکاف بیشتری بین علم و دین ایجاد می‌کند. یکی دیگر از مباحثی که سیف‌دار به آن تأکید داشت، اهتمام‌ورزیدن ما به عمل و احکام، به‌جای نظر و فهم دین است.
بخشی از ارائه، به کلیپی با محوریت مرکز معارف می‌پردازد که نشان از عملکرد این مرکز در اذهان دانشجویان می‌دهد.
یکی دیگر از نتایج کارگروه را می‌توان این نکته دانست که قرائت‌های مختلفی از دین وجود دارد.
کارگروه با بیش از ۱۲۰ نفر مصاحبه کرده‌است و علی سلطان‌‌زاده آن‌ها را به سه قسمت تقسیم می‌کند:
1) غیرمذهبی
2) مذهبی
3) بی‌تفاوت
که تعداد دسته سوم روبه‌افزایش است و «خطر» به حساب می‌آیند.
نکته قابل‌تامل در این مصاحبه‌ها، رد مصاحبه توسط ۴ نفر است؛ که شاید نشان‌گر ترس آن‌ها از دردسری است که پس از ابراز عقاید برای‌شان ایجاد می‌شود.
از دیگر نتیجه‌گیری‌های کارگروه، عدم وجود عقلانیت کافی در حوزه دین، در جامعه است.
از جالب‌ترین نتايج نظرسنجی، رای منفی به اثربخش‌بودن مرکز معارف، برنامه‌های مذهبی گروه‌ها و نهاد رهبری است.
طبق نظرسنجی انجام‌شده توسط کانال زیباکنار روزنامه شریف، ۵۷ درصد حاضرین از برنامه کاملا راضی بودند.
می‌توان «دین در دانشگاه» را بهترین کارگروه زیباکنار دانست. پختگی و دانش و تسلط ارائه‌دهندگان و کیفیت خوب مطالب، مزید بر علت هستند.
شاید نظرسنجی‌های کارگروه باکیفیت‌تر از این هم می‌توانست باشد. چرایی جواب خیلی از سوالات، اگر از مخاطب پرسیده می‌شد، نتایج بهتری را می‌توانستیم استخراج کنیم.
به‌عنوان دبیر کانون شعر و ادب دانشگاه نکته پایانی را می‌گویم:
شاید نیاز باشد گاهی از بیرون حوزه خود نحوه فعالیت‌مان و کیفیت آن بررسی شود. کاری که سال گذشته با ادبیات در دانشگاه نیز شد.
