۲۷ رجب سال ۴۰ عام الفیل بود که خورشیدی آشکارا تابید و دیگر بار جهان را روشنایی بخشید. مردگان را زنده ساخت و زندگان را تازگی و رشد بخشید.
روشنفکری با بعثت او جانی تازه گرفتند و جهل و تعصب به گور انداخته شدند. رسول الله محمد صلب الله علیه و آله آمد تا دیانت مبنی بر عقلانیت و انسانیت را به گوش جهانیان برساند و بگوید که اسلام چیزی جز عقلانیت و انسانیت نیست. رسول الله آمد تا جهل را بزداید و عقل را شکوفایی بخشد؛او آمد تا انسان را انسان کند.
او در روزگاری مبعوث شد که مردم غرق در جهل و تعصبات قبیله ای خود به سر می بردند و با بعثت او این ها نیز رخت بربستند و عقلانیت جایگزین آنها شد.
حالا نیز جهان منجی دیگری را می طلبد جهان کسی را می خواند که به او جانی تازه بخشد و وجدان های خفته را بیدار کند.
عقل پیامبر آخرالزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را تمنا میکند تا با ظهور خود جهل و جاهلان زمان را کنار زدند و عقل و عقلا را در راس قرار دهد.
روشنفکری مهدی موعود را می خواند تا با ظهور خود افکار ناپسند و پوچ را بزداید و روشنفکری را ترویج دهد.
زمان اوراندا می دهد که عمر در حال گذر است؛ پس بیا و با ظهور خود آن را مقدس و منور ساز.
مهدی موعود خواهد آمد و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد و آن زمان است که مردم دیانت را لمس خواهند کرد.
