ابتدا باید از اقدام جهل در عدم تمکین به فرمان خداوند ناراضی باشید و با خودتان شرط کنید اگر جهل بودید هرطور شده فرمان خداوند را اجرا میکردید و با عقل یکجا می ایستادید. (این تز بنده است که اگر جهل با عقل یکجا می ایستاد بسیاری مشکلات امروز وجود نداشت مثل اینکه اگر آدم سیب نمیخورد الان دو نسل وجود داشت و یک نسل نسل بنی آدم بهشتی بود و یک نسل نسل یکی از فرزندان آدم که بلاخره گول میخورد و هبوط میکرد چون گول خوردن انسان طبق قانون مرفی بلاخره اتفاق می افتاد یعنی بلاخره یک روز یه بدجنسی پیدا میشد چه بسا اینکه اولین نسل بعد از آدم یعنی قابیل را شاهد هستید...)
اینکه از اقدام جهل ناراضی باشید چیز بزرگی است و ساده نبینید. یعنی با خودتان شرط کنید هرگز وقتی امر بدین سادگی بود خلاف فرمان مسلم خداوند کاری نکنید. تز بنده اینست که جهل باید با کسی که کاملا عکس خودش هست یکجا بایستد و همکاری کامل کند یعنی شاید از سجده شیطان به انسان هم بزرگتر...
وقتی خوب به این اقدام جهل ناراضی شدید و در خودتان حس کردید حس جهالت در شما با حس عقلانی یکجا شد و همکاری کردند آماده اید به استخاره عجیب روی بیاورید. البته مراتب ناراضی بودن به اقدام جهل بسیار بزرگ است و خود بنده که دارم آموزش میدهم در مراحل ابتدایی هستم. اگر شما کاملا به این حرکت جهل ناراضی شوید باب مکاشفه کاملا به روی شما باز میشود (این هم تز بنده است)
ابتدای امر باید به صاحبتان الله یا صفرم(بینیاز مطلق) ثابت شود شما واقعا قصد دارید با عقل به عنوان یک مخلوق واقعی همکاری کنید. در صحبت خیالی با خداوند نحوه آزمایشی آن را گفتم طی این مصاحبه این شروط رعایت شد:
الف) مراقبت بر اینکه دعا کنیم او جوابمان را داده باشد. به محض شک بر اینکه آیا اوست که جواب میدهد ممکن است باب مکاشفه بسته شود و اگر از آن دسته آدمها باشید که در دعا با خلاف دعا کار کردن مسخره بازی در می آورید مسلما این شرط ادا نشده است. البته من خودم بارها به شک افتاده ام که آیا اوست جواب میدهد و این شک گاه صحیح است... در کل چوب خشک نباشید گاه باید شک کرد گاه باید حسن ظن داشت و گاه باید ایمان داشت
