دروازه های تمدن دنیا، به تازگی درحال رویت ایرانیانی بودند که از تحجر و خودباختگی رهایی یافته و راهی به سمت تمدن و خودیافتگی ساخته بودند.
از همین رو، پیشبرد اهداف تمدنی اقتضا داشت تا دولت مرکزی تمامی تمرکز خود را بر چگونگی بازکردن این دروازه ها بگذارد و بتواند به هر ضرب و زوری که شده، کشور را از این دروازه ها رد کند. به همین دلیل حکومت پهلوی زمانی برای ساخت محل سکونت برای مردم نداشت.
اما مردم همیشه خلاق ایران با مشاهده تلاش های حکومت برای عبور از دروازه های تمدن و همزاد پنداری با آن، بار دیگر چشمه های خلاقیت خود را رو کرده و مسکن خود را با قوطی های حلبی روغنی ساختند تا باری مضاعف بر روی دوش دولت نباشند.
بعدها همین تصاویر باعث سوء استفاده عده ای شد تا با آن، به مسئله فقر و مشکلات ناشی از آن در دوره پهلوی دامن بزنند. نوچ نوچ نوچ.
