الان یه مدت نسبتا کوتاهی از رفتنم از ایران میگذره و تقریبا تو محیط جدید جا افتادم و دلم میخواد نکاتی رو بگم که فکر میکنم برای کسایی که قراره تازه بیان میتونه خیلی مفید باشه. اینم بگم که ممکنه تجارب شخصی من برای تمام کشور ها صادق نباشه و هر جایی قوانین و روال های خاص خودشو داره.
اولین روزی که به کانادا اومدیم تو بدترین شرایط آب و هواییش بود (اوج زمستون) و باید بگم خیلی چیزا اولش چندان آسون نبود ولی میتونست خیلی آسون تر باشه. پس بیاید راجع به این فکر کنیم که این روند چطوری میتونه آسون تر باشه
اول از همه به این فکر کنید که اومدید اینجا و الان توی فرودگاه هستید. اولین کاری که میکنید چیه؟ احتمالا نیاز دارید تاکسی بگیرید و برید یه جایی که قبلا هماهنگ کردید. اگر مثل من خوش شانس باشید مثلا خونه ی یکی از آشناها. طبیعتا موبایلتون هم خطی روش نیست که کار کنه و در طول مسیر هم نمیتونید با گوگل مپ چک کنید که درست اومدید. اگر بازم مثل ما خوش شانس باشید و بیان فرودگاه دنبالتون و برید خونه فامیل تازه مشکلات شروع میشه. کجا قراره بمونید؟ حساب بانکی چطوری باز کنید؟ روندش به چه شکلی هست و ..
اگر یکم فکر کنید میبینید که قضیه اونقدر ها هم راحت نیست. به احتمال خیلی زیاد شما قبلا تو کشور مقصد نبودید و اصلا نمیدونید روال ها به چه شکله. پس بیاید با هم مرور کنیم که وقتی رسیدیم تا زمانی که همه چی بیفته رو روال باید چیکار کرد.
اولین چیزی رو که باید ترتیبشو بدید مجوز موندنتون تو کشور مقصد هست. این کاملا مستقل از ویزای شماست و معمولا یه برگه مهر و موم داره که میگه شما مجوز کار / تحصیل و ... رو دارید و میتونید تو کشور بمونید. این کار تو کانادا توی همون فرودگاه انجام میشه و باید با یه مامور مهاجرتی در باجه های مخصوص صحبت کنید تا براتون انجامش بده. بدون این مدرک تقریبا هیچ کاری نمیتونید بکنید و توصیه میکنم به محض رسیدن به فرودگاه اینکارو انجام بدید.
دومین چیزی که باید حتما داشته باشید کارت اعتباری هست. اینو میتونید از فامیلتون قرض کنید. اینجا تقریبا پرداخت همه چیز با کردیت کارت و یا دبیت کارته و اگر نداشته باشید شدیدا به مشکل میخورید ( حتی بلیط های اتوبوس های بین شهری ، تاکسی های اینترنتی ، مکان های اقامتی مثل AIRBNB و ...). پس حتما قبل از اومدن فکر کنید که چطوری میتونید یه کارت اعتباری به دست بیارید. البته این یه نیاز موقت هست و بعد از اینکه حساب بانکی باز کردید میتونید با داشتن نامه استخدام و یا نامه شروع به تحصیل از دانشگاه برای گرفتن کارت اعتباری اقدام کنید که معمولا دو هفته ای میاد.
سومین چیز داشتن آدرسه. شاید شما نتونید پیش فامیل یا دوستتون بمونید ولی حتما نیاز دارید یه آدرس پستی معتمد ازشون داشته باشید (در صورتی که محل اقامتتون رو از قبل قطعی نکردید). دلیلش هم این هست که اینجا تقریبا تمام چیز های مهم بهتون پست میشه و کسی چیزی مستقیم دستتون نمیده . از کارت بانکی و اعتباری گرفته تا گواهی نامه و ... بنابراین فکر نکنید که با موندن در AIRBNB یا هتل مشکل جا حل میشه. اگر فامیل یا دوست ندارید جای موندنتون رو (مثلا اجاره موقت 4 ماهه یا اجاره کامل) از قبل به صورت اینترنتی نهایی کنید ( که البته کار کم ریسکی نیست).
چهارمین چیز داشتن یه خط تلفنه. اینم میتونید از فامیلتون برای مدت کوتاهی بگیرید و بهشون پس بدید. بدون خط تلفن اینترنت دار، پیدا کردن آدرس ها براتون خیلی سخت میشه.
پنجمین چیز گرفتن بلیط الکترونیکی اتوبوس و ترانزیته که بتونید اینور اونور برید. اگر میتونید این رو هم قرض کنید
اگر این پنج مورد رو از قبل براش فکر کرده باشید و جای موندتون رو هم اوکی کنید کاراتون روی روال میفته . بریم سراغ چند تا نکته خیلی ساده ولی بسیار مهم.
اگر نیاز به تبدیل واحد پول دارید این کارو تا حد امکان تو فرودگاه انجام ندید. فقط یه مبلغ کمی رو تو فرودگاه تبدیل کنید و مابقی رو توش شهر تبدیل کنید وگرنه کلی ضرر میکنید.
طبیعتا اولین کاری که باید بکنید گرفتن یک خط تلفن برای خودتونه. اپراتور ها تو پاساژهای بزرگ باجه های مخصوص این کارو دارن. پلن اینترنتتون رو بالای 4 گیگ ماهانه بگیرید چون تو گشتن ها اینترنتتون زود تموم میشه . اینجا خریدن بسته اینترنتی خیلی گرون تموم میشه و هر چی هست معمولا همون اینترنت ماهانه روی پلنتون هست. اکثر مکان های عمومی اینترنت دارن و تا جایی که میتونید از اینترنت اونا استفاده کنید تا به مشکل نخورید.
اینجا گشتن برای خونه معمولا با سایت های اینترنتی و قرار گذاشتن با صاحب اون خونه ( یا رنتال) انجام میشه. اینجا چیزی به شکل رفتن دم بنگاه و دیدن خونه رو نداریم. تمامی بازدید ها با صاحب خونه از قبل هماهنگ میشه چون اینجا موظف هستند که قبل از نشون دادن خونه 24 ساعت از کسی که در حال حاضر تو خونه زندگی میکنه اجازه بگیرن ( البته قوانین هر کشوری متفاوت هست). سعی کنید تا حد امکان روی مکالمات روزمره و هماهنگی زمان و آدرس تسلط داشته باشید تا بتونید راحت قرار بذارید و خونه رو ببینید.
سعی کنید اگر از جایی خوشتون میاد و قیمتش مناسبه همونجا قضیه رو ببندید وگرنه وقت و پولتون حروم میشه.
معمولا اجاره ماه اول و آخر رو باهم از شما همون اول میگیرن پس آمادگیشو داشته باشید.
اینجا وسایل نقلیه معمولا شماره ای هستن و گاها در ادامه ی شماره یک حرف هم وجود داره. حواستون به تفاوت این حرف ها باشه. مثلا جط 301 A با خط 301 B متفاوته. همچنین اگر ایستگاهی میخواید وایسید از دکمه های قرمز رنگ stop یا سیم های زردرنگ کنار پنجره استفاده کنید و به راننده اطلاع بدید. در صورتی که کسی درخواست نکرده نباشه راننده ها در ایستگاه ها توقف نمیکنن.
اینجا سفارش دادن غذا به سادگی "یک پیتزای پپرونی میخوام" نیست. معمولا تمام غذا ها آپشن اضافی دارن . مثلا برای ساندویچ ها باید مواد روی ساندویچ رو انتخاب کنید. همینطور پیتزا و ... . صحبت کردن با کادر رستوران معمولا سخت تره چون عادت کردن تند صحبت میکنن و برای کسی که تازه وارده شاید اونقدر قابل فهم نباشه. تا جایی که میتونید تمرین کنید تا مشکلاتتون تو مسایل پیش پا افتاده ای مثل این کمتر بشه.
حتما راجع به تفاوت فرهنگ ها از قبل فکر کنید. اینجا اصلا دوست ندارن وارد حریم شخصیشون بشید بنابراین از سوال های شخصی برای شکستن یخ مکالمه پرهیز کنید. همچنین سعی کنید موقع صحبت کردن صداتون رو برای ایجاد لهجه نکشید چون با اطمینان قریب به یقین کسی متوجه نمیشه چی میگید. سعی کنید کلماتو جدا جدا و واضح بیان کنید تا دیگران بتونن کمکتون کنن.
اگر از قبل به اومدنتون فکر کنید و یه تحقیق کوچیک راجع به موارد مهم بکنید پروسه ی اول مهاجرت خیلی ساده تر میشه. اگر سوالی براتون پیش اومد تو کامنت ها بپرسید . که اگر بلد بودم جواب بدم. ممنون که مطالعه کردید. امیدوارم مفید بوده باشه.
