یوز را دیده‌اید؟ قرار بود جایگزین شایسته‌ای برای گوگل باشد، اما مگر شوخی است؟ می‌خواستند تمام سایت‌های جهان را ایندکس کنند؟ با کدام اعتبار؟ با کدام مزیت رقابتی؟ چنین نمونه‌هایی زیاد داریم، اما یاد کلوب بخیر! قبول دارید نسبت به زمان خود، چیزی از اینستاگرام و فیس‌بوک کم نداشت؟ از آن حمایت نکردند و حالا بعد از این همه سال گله دارند که چرا از پلتفورم‌های داخلی استقبال نمی‌شود؟ دوست داشتید استقبال کنند؟ از کلوب حمایت می‌کردید تا در بیانیه‌ی تعطیلی‌شان از بی‌انگیزگی ننویسند.
اما سوای این داستان‌ها انصافا ویرگول شبیه یوز و امثالهم نیست! امیدوارم قضاوتم را بپذیرید چون سال‌ها خواننده‌ی وفادار نمونه‌ی خارجی ویرگول (مدیوم) هستم و حالا می‌بینم که این سامانه‌ی ایرانی برایم جذاب‌تر است و چیزی کم ندارد؛ البته نمی‌دانم منبع درآمد ویرگول چیست و چگونه از پس هزینه‌های خود بر می‌آید؟ منتظر آینده است؟ ترافیک قابل توجهی دارد؟ می‌خواهد مثل مدیوم برای دسترسی به نوشته‌ها حق اشتراک بفروشد؟ پاسخ هر چه هست امیدوارم ویرگول ادامه‌دار باشد و از آن حمایت کنند تا بعدا نیازی به استفاده از پلتفورم‌های خارجی و تصویب طرح‌های مصونیت دوم و سوم نباشد.
برویم سراغ خودم، چرا به‌جای اینستاگرام و فیس‌بوک و توئیتر و یوتیوب و سایت خودمان (ویکی‌تولید)، ویرگول را انتخاب کردم؟ اجازه دهید پاسخ را در دو بند بنویسم:
دو موردی که گفتم اصلی‌ترین دلایل حضورم در ویرگول هستند، ضمنا مطالبی که این‌جا می‌نویسم همگی در چهارچوب زیر هستند:
۱. در هر مطلب بدون این‌که وارد جزئیات شوم و سرتان را درد بیاورم، چند نکته‌ی ضروری و مهم در باب موضوعات مرتبط با کسب‌وکار می‌نویسم. (مثل حقوق کار و بازاریابی و طراحی)
۲. از موضوعاتی می‌نویسم که تصورات اشتباه و مطالب نادرستی در موردشان وجود دارد و احتمالا به این ترتیب ارزش افزوده‌ی بیشتری برای خوانندگان ایجاد می‌شود.
در آخر امیدوارم تصمیمم برای حضور در ویرگول، نتایج خوبی به همراه داشته باشد و از مراودات‌مان لذت ببریم.
