برای هر برنامه نویس فعال یا کاربلدی همیشه گزینه های زیادی برای کارکردن روی میز است که می تواند با توجه به روحیه خود یکی از آنها را انتخاب کند و کار خود را جلو ببرد.
یک عده از آنها مایلند به صورت استخدامی در فضاهای کاری دولتی و خصوصی فعالیت کنند و برخی دیگر به فکر مهاجرت هستند. عده ای به دنبال راه اندازی یک کسب و کار برای خودشان و برخی هم به صورت فریلنسری کار می کنند.
فریلسنر بودن در دنیا یکی از پرطرفدار ترین روش های کار کردن می باشد. به طوریکه وبسایت های و مراکز بزرگی در دنیا در این موضوع فعالیت می کنند و حتی برخی از ایرانیان نیز با دور زدن برخی تحریم ها در سایت هایی مثل فریلسنر، فایور یا آپ ورک درآمد کسب می کنند .
اما این روش ها همیشه مطمئن نیستند و ممکن هست تهدید های بسیاری مثل شناسایی آی پی و خیلی مسائل باعث بشود که کل زحمات آن ها به باد برود.
در این میان یکی از راهکارهای موجود، سایت های فریلنسینگ داخلی هستند که ایرانیان بتوانند کار خود در آنها ادامه بدهند.
موضوع اصلی همینجا مطرح می شود. آیا این سایت ها قابل اعتماد هستند؟!
موضوعی که در این مطلب به آن خواهیم پرداخت سایت پونیشا که خود را یکی از امن ترین و مطمئن ترین سایت های ایرانی برونسپاری معرفی می کند می باشد.
بهتر است کمی به تاریخچه این استارت آپ و توضیحاتی که درباره آن ها منتشر شده است نگاهی اجمالی داشته باشیم.
به نقل از ویکی پدیا
پونیشا در دی ماه سال ۱۳۹۰ شروع به کار کرده است و توانسته است بودجه ۱۸ میلیاردی برای این استارت آپ جذب کند.
به نقل از سایت پونیشا
ما کمک می کنیم از وقت خود بهتر استفاده کنید و درآمد بیشتری کسب کنید. همینطور با کم کردن رفت و آمدهای غیر ضروری، به بهبود محیط زیست کمک می کنیم.
در این چند سال توانستیم به رونق و اشتغال فریلنسرها و کارآفرینان در شهرهای کوچک تر نیز کمک کنیم، تا جایی که توانستیم تا حدودی جلوی مهاجرت های غیر ضروری نیروهای متخصص به شهرهای بزرگ را بگیریم.
باید اعلام کنیم که ما همه این اتفاقات خوب را مدیون اعتماد و پیگیری کاربرانمان هستیم، کاربرانی که از پونیشا استفاده می کنند، کاربرانی که هر روز پیشنهادها و نظرات خود را برای بهتر شدن این پلتفرم برایمان ارسال می کنند، و کاربرانی که ما را از خود می دانند و با ما همراه هستند.
به نقل از سایت خوش فکری
پونیشا ۲ مشکل را برای دو گروه مختلف حل می کند:
۱. فریلنسرها، افراد متخصص یا پیمانکاران. مشکلات: کسب درآمد، استخدام، کسب درآمد از مهارت خاص، کسب درآمد از وقت آزاد. متخصصان می توانند با انجام پروژه ها در پونیشا درآمد کسب کنند. برنامه نویسان، مترجمان و طراحان بزرگترین بخش این گروه را تشکیل می دهند.
۲. کارفرمایان، استارتاپ ها، شرکت های کوچک. مشکلات: انجام پروژه های کوچک، پیدا کردن افراد متخصص برای انجام پروژه های حرفه ای، برون سپاری پروژه ها بجای استخدام برای پائین آوردن هزینه های جاری. کارفرمایان می توانند با برون سپاری پروژه های خود، علاوه بر ایجاد اشتغال در زمان و سرمایه خود صرفه جویی کنند و پروژه ها را بصورت رقابتی و سریع به انجام برسانند.
به نقل از پونیشا بلاگ
پرداخت امن پونیشا، برای ایجاد اطمینان در رابطه تجاری کارفرما و پیمانکار ارائه شده است. کارفرمایان و فریلنسرهایی که در پونیشا کار می‌کنند، از طریق پرداخت امن پونیشا، مبلغ پروژه را پرداخت یا دریافت می‌کنند. کارفرما می‌تواند با خیال راحت، کل مبلغ پروژه یا بخشی از آن را در ابتدا بصورت پرداخت امن واریز کند. این مبلغ، تا زمان اتمام پروژه طبق نظر کارفرما، نزد پونیشا به امانت می‌ماند. از سوی دیگر کارفرما نمی‌تواند مبلغ امانت داده شده را پس بگیرد. در واقع مبلغ امانت داده شده، نوعی آرامش خیال برای طرفین پروژه چه فریلنسر و چه کارفرما ایجاد می‌کند.
اینها ادعاها و اطلاعات منتشر شده در منابع مختلف بود. اما آیا واقعا در پونیشا همه چیز طبق آنچه می گویند است؟!
این که قوانین این استارتاپ ناقض است بیان مدیرعامل این مجموعه، حمیدزاده می باشد. در صحبتی اخیری که به صورت مکالمه و چت با ایشان داشتم از این مساله یاد کرده اند.
پونیشا ادعا می کند که بستری امن برای پرداخت ها ایجاد کرده است اما در موارد بسیاری مشاهده شده است که این بستر امن هیچ دردی را درمان نمی کند و بیشتر شاید قضیه را بغرنج تر بکند.
نقض قوانین پونیشا زمانی رخ می دهد که فریلسنری پروژه خود را تحویل می دهد و درخواست آزاد سازی پول خود را می کند اما داوری پونیشا به این قضیه اهمیتی نمی دهد و این قضیه می تواند حداقل سه ماه کش داده شود.
فریلسنر ها کار خود را تحویل می دهند و پونیشا هم هیچ اقدامی برای آزاد سازی پرداخت انجام نمی دهد!
برای یک کارفرما و فریلسنر اولین چیزی که می تواند اطمینان بخش یک روند کاری باشد، اطمینان از روند پرداخت و تحویل گیری پروژه ها می باشد.
پونیشا مدعی بود که می تواند با پرداخت امن این قضیه را حل کند و در نهایت تیم داوری آن ها روی پروژه داوری می کنند و حق را به حق دار می دهند.
این یک مسیر ایده آل برای جذب کارفرما و فریلنسر به این مجموعه می باشد، اما آیا واقعا چنین چیزی انجام می شود؟!
جواب به طور قاطع خیر است !
داوران پونیشا همیشه درک کاملی از پروژه ندارند. بسیاری از وقت ها کارفرماها برای عدم پرداخت حقوق فریلنسر اقدام به بستن سایت یا پروژه خود می کنند و داوران پونیشا هم به همان ظاهر قضیه استناد می کنند!
همین باعث می شود که اکثر رای آن ها رای به نفع طرفین باشد تا هیچ کدام حرفی برای گفتن نداشته باشند و نکته جالبتر اینکه هیچ کسی حق اعتراض به رای پونیشا را نیز ندارند.
یعنی خود را داور و قاضی می دانند که حکمشان رد خور ندارد اما جالب است بدانید پونیشا در هنگام درخواست داوری می گوید که مرجع قضایی نیست. این کدام مرجع و داوری است که هم حکمشان رد خور ندارد و مرجع قضایی هم نیستند؟!
چه شما پروژه را تحویل دهید یا به عنوان کارفرما پروژه ایجاد کنید، این پروژه وارد پروسه داوری بشود یا نه! در این میان پونیشا از هر جهت ذینفع ماجرا می باشد.
سیستم پرداخت امن این سایت طوری است که هرچقدر پروژه شما طول بکشد اول و آخرش پول در حساب آنهاست!
پس بی دلیل نمی تواند باشد که آنها هم چندان با طولانی شدن روند پروژه مشکلی نداشته باشند.
پونیشا برای پروژه های کوچک که ریسک کمتری برای کارفرما و فریلنسر دارند بهترین محل برای کار کردن است. پروژه هایی که هزینه های آن به بیش از ۵۰۰ هزار تومان تجاوز نکند که ضرر زیادی متوجه کارفرما و فریلسنر نباشد.
یکی از مسائلی که نیاز است همواره باید برای سرمایه گذاری بررسی شود این است که برای مثال یک بودجه ۱۸ میلیاردی چرا باید صرف پروژه ای شود که هیچ در و پیکر درست حسابی ندارد؟! آیا این استارت آپ نمی توانست با این حجم جذب سرمایه، یک مجموعه کاملا مطمئن با قوانین بی نقض باشد که برای ایرانیان خدمات ارائه کند و مثل الان که بیشترین هدفش ارتقای نسخه لاراول و آپدیت قوانینش است، نباشد!
طبیعتا اگر این مجموعه می توانست یک مجموعه قابل اعتماد برای برون سپاری باشد، بجای آنکه از کش دادن پروژه ها ذینفع شود می توانست از ازدیاد پروژه ها و اعتماد سازی شرکت ها برای استفاده از سرمایه انسانی فریلسنرهای آن بهره مند شود در حالی که اکنون روش درآمد زایی اینها چندان جلب توجه نمی کند.
بعد از سالها اقدام این مجموعه این بوده است که می تواند پی پال و بیت کوین دریافت کند و به کاربران خدمات ارائه دهد. آیا زمانی که چنین بودجه ای صرف این پروژه می شود با این چنین انتظارات پایین آورده شود که به دریافت پول ارزی از کارفرماهای خارجی ایرانی اکتفا کرد؟! طبیعتا اگر مدیریت جدی و نظارت مستمری روی این استارت آپ وجود داشت باید شاهد رشد این پروژه در کشور های منطقه بودیم که یک مرجع فریلنسینگ بدون تحریم باشد که بتواند بودجه های کلان خارجی را نیز وارد کشور کند و به چرخه اقتصاد آن کمک کند تا نیروی کار ایرانی نیز بتواند داشتن درآمد دلاری را بدون دغدغه های تحریم تجربه کند!
حقیقت امر این است که داشتن بستر امن و آبرومند می توانست بسیار پرکاربرد تر و پردرآمد تر برای سرمایه گذاری باشد که آنها بتوانند سود چند برابر کنونی را دریافت کنند.
به نظر می رسد صندوق سرمایه گذاری فیروزه و شرکت سرمایه گذاری ایران و فرانسه باید به نحوه خرج شدن این سرمایه توجه بیشتری کند.
در نوشته ها و گزارش های بعدی از روال پروژه هایی که در این مجموعه می گذرند بیشتر خواهم نوشت
