گاهی وقتا میشه که با یه موزیک و فیلم و ... کلا میری تو فکر. میبینی زندگی اون چیزی نیس که جلو چشاته. یه چیزایی هست که کلا فقط در همون لحظه میفهمیشون درکشون میکنی و حسشون میکنی. یه حس سرشار از غم و حال خوب. راستش هر چی سعی بکنی که وقتای دیگه همون حس رو تجربه کنی نمیشه که نمیشه. نمیدونم شاید دلیلش خاطره هایی باشه که با اون موزیک و فیلم تجربشونو داشتی. هر چی که هست برای هر نفر بعد از هر مدت از زندگیش لازمه تجویز بشه اونم یهویی. باید به خودت بیای و بفهمی که اون حرف کلیشه ای که زندگی رو جدی نگیرید واقعیه. باید از نقشت در بیای و بشی اون چیزی که هستی. اون چیزی که توی دلت میگذره. ای کاش باهم یه طور باشیم که لازم به نقش بازی کردن نباشه و همو کامل درک کنیم با همه تفاوت هامون.
