منیر شاهرودی فرمانفرمائیان در سال 1301 در شهر قزوین چشم به جهان گشود. 8 ساله بود که به همراه پدرش که نماینده مجلس شده بود، به تهران منتقل شدند. سرگرمی پدر طراحی فرش و اداره یک کارگاه قالیبافی بود. منیر از بچگی به نقاشی گل‌ها علاقه داشت. سپس در دانشکده هنرهای زیبای تهران به تحصیل ادامه داد. در همین سال‌ها یک تاریخ هنر نویس و باستان‌شناس آمریکایی توجه او را به خطوط و فرم‌های پر لطف و خوش‌ترکیب و ساده اشیای باستانی جلب کرد. زیاد نگذشت که تصمیم گرفت به پاریس برود که مرکز هنرهای آوانگارد در اوایل قرن 20 بود، اما آشنایی با دوستانی مثل منوچهر یکتایی نقاش و شاعر که بعدها با او ازدواج کرد، راه او را عوض کرد. در سال ۱۳۲۴ با قایق بخاری در زمان جنگ جهانی دوم به ایالات متحده رفت و به مدت 3 سال در مدرسه طراحی پارسونز در رشته تصویرسازی مُد و دانشگاه کرنل به ادامه تحصیل پرداخت.
منیر فرمانفرمائیان تنها هنرمندی می باشد که در 40 سال اخیر از ترکیب آینه‌کاری، نقش مایه ها، اشکال هندسی و نقاشی پشت شیشه برگرفته از هنرهای سنتی ایران استفاده می کرد ،تا آثار مدرن خود را خلق کند، تا قبل از او کسی این نمونه کارها را به عنوان اثر هنری مستقل ارائه نکرده بود.هنر او در نگاه نخست بر دو اصل نقوش تزئینی و آینه استوار می باشد. او این اصول را از هنرهای سنتی و صنایع ظرف‌های ایرانی بر داشته و به هنر آینه‌کاری وام‌دار می باشد ولی در نگاهی دقیق تر و عمیق تر می‌توان به این موضوع پی برد که جوهر درونی هنر منیر هندسه و نه تزئینات و آینه است.
او طیف گسترده‌ای از مواد و سبک‌ها را آزمایش کرد، ولی نقاشی های منیر شاهرودی فرمانفرمائیان که بر روی شیشه کشیده شده بودند و موزاییك‌های آینه‌ای او، از همه بیشتر مشهور می باشند. این آثار متمایز پیرامون اصول هندسه اسلامی، همراه با ریتم انتزاعی مدرن غربی ساخته شده‌اند و توسط معاصران نیویورکی، در دهه ۱۹۶۰ محبوب شدند.
در سال ۱۳۹۶، منیر فرمانفرمائیان بیشتر از ۵۰ اثر از مجموعه خصوصی خود را به دانشگاه تهران اهدا نمود و در نتیجه موزه منیر در تهران، به عنوان نخستین موزه هنرمندان انفرادی در ایران می باشد که مختص به یک بانو می باشد. در سال‌های اخیر موزه‌های خارجی زیادی به بررسی آثار هنری او پرداختند و عمق هنرش را درک نمودند. او حتی پیش از وفاتش در ۹۰ سالگی ، همچنان پیشرفت‌های زیادی در زمینه مجسمه سازی دارا بود و نقاشی‌های بر روی کاغذ هم از خود برجای گذاشت.
