یکی از چیزهایی که این روزها به شدت دغدغه فکری من شده اینه که چطوری یه سری افراد عملشون با گفتارشون تا این حد دچار تناقض !!!
مثلا راجب فلانی کلی باهات حرف می زنن و ازش گله می کنن اما یهو می بینی با همون آدم در حال بگو و بخند هستن و اصلا به روی خودشون هم نمیارن !! به طرف یه نکته ای رو می گی و بهت می گه باشه اما به روز نمی کشه می بینی همون نکته رو رعایت نکرده ! یا آدم هایی که برای جلو بردن کارشون حتی با کسی که باهاش مشکل هم دارن دست دوستی میدن برای مدتی که فقط کارشون لنگ نمونه !
نمی دونم شاید تقصیر خود ماست که با بقیه حرف می زنیم و برامون دغدغه هستن ! هان ؟
