« در سال 2030 ما نانوربات‌هایی را به مغز خواهیم فرستاد که ما را در واقعیت مجازی آن هم از داخل سیستم عصبی غوطه‌ور کند و نئوکورتکس* ما را به ابر (cloud) متصل کند. به همان نحوی که گوشی‌های هوشمند امروزی با استفاده از ابر قدرتشان چندهزاربرابر می‌شود، قادر خواهیم بود نئوکورتکس‌مان را در فضای ابری توسعه بدهیم»
این پاراگراف از گفته‌های اخیر ری کروزویل، تکنولوژیست، فیوچریست و رئیس مهندسی هوش مصنوعی و پردازش زبان در گوگل است. علاوه بر این، وی بیشترین پیش بینی های صحیح و مستند را در حوزه‌ی تکنولوژی نسبت به هر فرد دیگری داشته است.
بر طبق این گزارش[link] از سال 1990 ، از 147 پیش بینی کروزویل ، 115 تای آنها کاملا درست از آب درآمده و 12 تا اساسا درست شده ( تقریبا با اختلاف 1 یا 2 سال به وقوع پیوسته) که در جمع می شود نرخ دقت خیره کننده 86 درصد.
بیایید لحظه ای تأمل کنیم. فقط 10 سال تا 2030 مانده…
مغزمان را مستقیما به اینترنت متصل کنیم؟ ظرفیت هوش و حافظه مان را ده ها برابر کنیم؟
این پست درباره ی پیامدهای جالب و سرسام آور آن آینده است.
پیامدهای یک نئوکورتکس متصل شده به اینترنت و فضای ابری به معنای حقیقی کلمه ژرف است. در اینجا یک لیستی از پیامدهای ممکن ارائه شرح خواهم داد ؛ گرچه هر حرفی که بتوانم در این باره بزنم در مقایسه با حقیقت آن آینده کم‌رنگ‌تر خواهد بود :
ارتباط مغز به مغز
این نوع ارتباط روابط انسانی را به سطح کاملا جدیدی خواهد رساند. جایی که در آن می توانید حقیقتا بدانید همسر، فرزند یا دوستانتان چه احساسی دارند. روابطی فراتر از هر آنچه که ما تا به امروز با مکالمه‌ی صرف تجربه کرده ایم. ایمیل، تکست و ویدئو چت و … را فراموش کنید. شما میتوانید افکارتان را به هر شخصی که می‌خواهید انتقال دهید.
گوگل کردن در مغز
شما قادر خواهید بود که هرآنچه را که تمایل دارید در همان لحظه که می خواهید «بدانید». شما به اطلاعات جهان در نورون های مغز خود دسترسی خواهید داشت. قادر خواهید بود معادلات پیچیده‌ی ریاضی را فقط در چند ثانیه حل کنید. خواهید توانست در خیابان های هر شهری بدون اینکه راه را گم کنید برانید و یا هر زبانی را بدون زحمت ترجمه کنید یا به آن زبان صحبت کنید.
هوش مقیاس‌پذیر
تصور کنید که حتما باید مسئله ای را به سرعت حل کنید. در دنیای آینده قادر خواهید بود قدرت محاسباتی مغزتان را برحسب‌نیاز (10 برابر یا 1000 برابر یا …) افزایش دهید.
زندگی در دنیای مجازی
اگر مغزهای ما حقیقتا در پهنای باند بالا به اینترنت وصل شوند، این امکان بوجود خواهد آمد که از حواس بینایی ، شنوایی و لامسه فعلی گذر کنیم و به نقطه ای برسیم که درک مغز از واقعیت بتواند به طور کامل از یک موتور بازی مشتق شود. همین نحو ارتباط بین قشر حرکتی مغز (motor cortex) هم وجود خواهد داشت.تصور کنید وقتی عضلات تان را حرکت میدهید، عضلات متناظر و مجازی (در آواتار شما) کاملا بی نقص حرکت خواهد کرد.
سیستم ایمنی بدن بهبودیافته
ما هم‌اکنون دستگاههای بیولوژیکی هوشمندی در سایز گلبولهای خونی داریم که مریضی ها را از بین می برند. اسم آنها لنفوسیت تی است. آنها دشمن را شناسایی کرده و به آن حمله می کنند، اما آنها در مقابل سرطان، رتروویروسها و … کارایی ندارند. در آینده نانوبات ها ، با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند، وقتی پاتوژن جدید برسد نرم افزار آن را دانلود میکنند و به سرطان، باکتری ها ، ویروسها و تمام عوامل مریضی حمله ور می شوند. برای مقابله با ناهنجاری های ناشی از سوخت و ساز بدن مثل دیابت هم کارایی دارند. آنها همچنان می توانند از مواد مغذی، مورد نیاز و ضروری خون نگه داری کنند . می توانند اعضای آسیب دیده را درمان و در صورت لزوم با عضوی جدید جایگزین کنند.
تخصص های قابل دانلود
آن سکانس از فیلم ماتریکس را یادتان هست که ترینیتی لازم بود که یک هلیکوپتر را براند و اپراتور برنامه ای را دانلود کرد و او بلافاصله آن را یاد گرفت که چگونه آن را انجام دهد؟
ما نیز قادر به انجام این عمل خواهیم بود. احتیاج دارید یک عمل جراحی ضروری را انجام دهید؟ کافیست برنامه ی دکتر جراح را دانلود کنید. نیاز به فراگیری زبانی جدید دارید؟ دانلودش کنید. می خواهید یک وعده غذای کامل بپزید؟ برنامه آشپزباشی را دانلود کنید.
خاطرات قابل‌جستجو
ما خواهیم توانست هرچیزی که برایمان اتفاق افتاده را به یاد بیاوریم؛ چونکه ما خاطرات‌مان را بصورت ابری ذخیره خواهیم کرد. همچنین می توانیم پایگاه داده‌ی خاطرات‌مان را برای یافتن اطلاعات سودمند جستجو کنیم.
موجودیتی بلندمرتبه‌تر
نئوکورتکس به اینترنت متصل شده ، با گسترش ذائقه‌ی ما برای احساس، هنر، طنز، خلاقیت و بیان؛ انسانیت را به مرتبه ی بالاتری از موجودیت و پیچیدگی خواهد رساند. ما سطوح بیشتری به سلسله‌مراتب ماژول‌های مغز اضافه خواهیم کرد و سطوح عمیق‌تری از بیان را تولید خواهیم کرد. مردم قادر خواهند بود تا عمیقا نوع بخصوصی از موسیقی را کشف کنند؛ خیلی عالی‌تر از درجه ای که امروز ما می توانیم. این مقوله فردیت و منحصربه‌فرد بودن را بیشتر خواهد کرد.
درحالیکه این آینده برای بسیاری خیالی بنظر می رسد؛ بیایید یادآور شویم که رشد تکنولوژی‌های تصاعدی قبل از اینکه همه گیر شوند، در مراحل اولیه فریبنده اند. امروز تعداد زیادی آزمایشگاه در سراسر جهان وجود دارد که مشغول کار کردن بر روی ماشین های مولکولی اند. سیستم های CRISPER/Cas9 به ما این اختیار را می دهد که ژنوم خودمان را تغییر دهیم.
خب چه می شود اگر این زمینه های پیشرفت تکنولوژیک هر 18 ماه 2 برابر شوند؟ در 15 سال نسبت به امروز 1000 برابر بهبود خواهیم داشت.اگر این آینده مبدل به واقعیت شود، انسان های متصل شده به یکدیگر همه چیز را تغییر خواهند داد. لازم است که در باب پیامدهای این امر بحث کنیم تا تصمیمات مناسب را اتخاد نماییم و برای آینده آماده شویم.
* نوقِشر یا نئوکورتکس (neocortex)، که با نام نئوپالیوم (neopallium = نوپوشه) و ایزوکورتکس (isocortex = برابرقشر) نیز شناخته می‌شود، بخشی از مغز پستانداران است. این بخش لایهٔ بیرونی دو نیم‌کره مغزی است و خود از شش لایه I تا VI تشکیل شده است که VI درونی‌ترین و I بیرونی‌ترین لایه آن است. نوقشر بخشی از قشر مغز است و در همه پستانداران، در عملکرد حواس، تولید دستورهای حرکتی، تصمیم‌گیری مکانی، خودآگاهی و زبان نقش دارد.
