دشوار است که به احساساتم نمی توانم دست بزنم ، درست در همان مکانی که زیر ستون ها و سقف های هلالی اش کورانی از باد همیشگی در جریان است . هرگز در پی این نبوده ام تا همانند شب های گذشته به ایفای نقش های تکراری خود بپردازم حتی اگر بهای آن این باشد که بازیم بدتر از آب درآید.تا زمانی که هنر به عنوان فعالیتی اجتماعی به حیطه بی ارادگی ، نیمه ارادی و یا غریزی مربوط شود ارزشمند ترین لحظه خلاقیت کار هنر پیشگی را شکافتن صحیح منظور کلام می دانم پس ترجیح میدهم مدلی بدون بیوگرافی و هویت ، بدون احساس و هیجانات حقیقی ، صدایی پوک و شخصیتی تقلبی باشم .چرا که زخم های همیشه باز از بازی های مرگ آور روزگار گاهی باعث میشود خودخواهی و خودپسندی و خودپرستی دال بر وجود خصیصه ای از ممنوعیت های اخلاقی تلقی نشود برای همین همیشه اعتقاد دارم آفرینش بی نهایت دشوارتر و پیچیده تر از تخریب و ویران کردن است.....
