چرا لباسامو با دستم بشورم، می‌ندازم تو ماشین لباسشویی. این‌جوری تو زمانمم صرفه‌جویی می‌شه.
خب... حالا با این زمانی که برام خالی می‌شه چیکار کنم؟ برم استوری‌های بچه‌ها رو نگاه کنم.
تا حالا به این فکر کردی زمانی که تکنولوژی‌های جدید دارن برامون آزاد می‌کنن رو کجا مصرف می‌کنیم؟
صد سال پیش برای شستن لباسات باید کلی انرژی و وقت صرف می‌کردی ولی الان نه.
صد سال پیش برای گرم کردن خونت باید کلی زحمت می‌کشیدیو کلی وقت صرف می‌کردی ولی الان به لطف لوله‌کشی گازو سیستمای گرمایشیِ جدید، دیگه لازم نیست کار خاصی انجام بدی. فقط کافیه یِ دکمه رو فشار بدی.
چند ده سال پیش آدما برای کارای روزمره‌شون باید خیلی زمان صرف می‌کردن که الان به لطف تکنولوژی‌های جدیدی که داره بیشتر و بیشتر می‌شه، دیگه لازم نیست انقدر زمان بذارن.
این یعنی کلی زمان برای نوع بشر آزاد شده و قراره بازم بیشتر بشه.
برای چی همش دنبال اینیم که زندگیمون رو راحت‌تر کنیم، برای این‌که فرصت بیشتری پیدا کنیم برای خوابیدن و تماشا کردن تلویزیون و دیدن مزخرفات شبکه‌های اجتماعی؟
یا این همه اختراعات و اکتشافات عجیب و غریب کردیم که بتونیم برای کارای مهم‌تری زمان آزاد کنیم؟
داریم ربات می‌سازیم که چی بشه؟ کارای ما رو انجام بدن که ما بیشتر تو اینستاگرام بچرخیم؟ یا قراره رباتا کارایی رو انجام بدن که دم‌دستیه تا ما فرصت کنیم چیزایی کشف و خلق کنیم که ماشین نمی‌تونه؟
اگه دنیایی رو فرض کنیم که دیگه کسی برای کار کردن مجبور نیست زحمت بکشه و همه‌چیز براش آماده و مهیا باشه، چه‌شکلی می‌شه؟ 24ساعت، هر روزِ هفته آزادِ آزادِ آزاد. تمام وقتت دستِ خودته تا هر کاری دوست‌داری بکنی و اصلا لازم نیست برای زنده موندن یا بالابردن سطح رفاهت کار کنی. با توجه به چیزی که الان داریم می‌بینیم، کثافت همه‌جا رو برمی‌داره!
به‌نظرم ارزشمندترین سرمایه‌ی هر انسانی عمر اونه. همین زمانی که لحظه‌ای متوقف نمی‌شه.
ما داریم به سمت مرگ پیش می‌ریم ولی در عمل طوری رفتار می‌کنیم که انگار تا ابد روی این کُره زنده‌ایم.
این همه زمانی که به لطف همین تکنولوژی‌های جدید برامون آزاد شده رو داریم کجا مصرف می‌کنیم؟
کجای کار اشکال داره که مدام یادمون می‌ره فرصتمون خیلی کمه. چی باعث می‌شه این زمان رو صرف هرزه‌گردی کنیم؟
می‌گن اثرِ هر شخصی بروز و ظهورِ همون شخصه. درونی، بیرونی می‌شه. نکنه هرزه‌ایم ولی داریم ادای آدم حسابیارو در میاریم؟
به‌نظرم کمترین کاری که می‌تونیم بکنیم اینه که شکرگزار این نعمت باشیم.
شکرگزار این زمان اضافی باشیم که با اختراعات جدید گیرمون اومده.
شکرگزاری رو می‌تونیم به زبون بیاریم یا بالاتر از اون تو عملمون نشون بدیم.
به‌نظرم صرف این زمان آزاده شده برای انجام دادن کارهای درست‌درمونی که باعث بشه آدم بهتری بشیم یا جامعه‌مون بهتر بشه به‌جا‌آوردنِ شکرِ این نعمت در عمله.
ازین به بعد هر زمان که خواستی از یِ اختراع یا تکنولوژی جدید استفاده کنی یادت بیار که چقدر باعث شد زمانت ذخیره بشه و اون زمان رو برای بهترین کارایی که فکر می‌کنی کنار بذار.
شاید بهترین کار برای تو توی اون لحظه خوابیدن یا تماشای یِ سریال باشه، شاید نوشتن یِ کتاب، شاید بازی کردن با بچه‌هات یا شاید رسیدن به کسب‌وکارت. فرقی نمی‌کنه، مهم اینه حواست بهش باشه.
