معمولا خیلی از ما برنامهنویسها بیشتر وقتمون بین ادیتور، فریمورکها و تسکهای روزمره میگذره.
اما یه نکته مهم هست که معمولاً دیر متوجهش میشیم:
رشد واقعی زمانی اتفاق میافته که بفهمیم پشتصحنهٔ اجرای کدمون چه خبره.
وقتی بدونی سیستمعامل چطور پردازشها رو مدیریت میکنه، فایلها چطور کنترل میشن و شبکه دقیقاً چهطور کار میکنه، کیفیت کدی که مینویسی بهطور محسوسی بهتر میشه.
حالا چرا این موضوع مهمه؟
چون وقتی زیرساخت رو بشناسی:
راحتتر و دقیقتر Debug میکنی
فهم بهتری از Performance پیدا میکنی
ایرادهای امنیتی رو زودتر تشخیص میدی
تو مسیرهایی مثل DevOps، Cloud و Security خیلی سریعتر رشد میکنی
خلاصه ش اینکه، همین شناخت عمیقتره که فرق بین “کدنویس” و “مهندس” رو مشخص میکنه.
خب حالا از کجا شروع کنیم؟
لازم نیست متخصص لینوکس بشی.
چند مهارت ساده و پایهای کلی تفاوت ایجاد میکنه:
دستورات اولیهٔ Shell
مدیریت فایلها و Permissionها
آشنایی با Process و Thread
درک مقدماتی از شبکه (Port، Socket، Serviceها)
کار با پکیجها و سرویسها
همینا توی هر پروژه و هر زبانی کمکت میکنن بهتر تصمیم بگیری.
پیشنهادی که همیشه به تازهکارها میدم:
یک VPS کوچیک بگیر.
چند سرویس راه بنداز.
چیزی رو اشتباهی حذف کن، درستش کن، دوباره تستش کن.
این کار خیلی سادهست،
اما تجربهٔ واقعیای که بهت میده با هیچ آموزش تئوری قابل مقایسه نیست.
در نهایت جمعبندی اینه که :
اگه برنامهنویسی مسیر جدی زندگیته، یاد گرفتن مفاهیم پایهٔ سیستمعامل مثل داشتن یه «میانبُر حرفهای» عمل میکنه.
ممکنه زبانها و فریمورکها عوض بشن،
اما درک درست از رفتار سیستمعامل همیشه یک مهارت پایه و ارزشمند میمونه.
برنامه نویس باشید و ازش لذت ببرید.
میم جیم صاد
MimJimSad
