این روزها بحث درباره مباحث روانشناسی شخصیت زیاد شده است. همچنین اگر در فضاهای مجازی گشتی بزنیم متوجه می‌شویم که محتوای آموزشی فراوان و مطالب متنوعی در زمینهٔ شخصیت شناسی و روانشناسی شخصیت وجود دارند.
به دلیل جذابیت این مباحث، نظرات و تست های غیر علمی زیادی بین افراد رد و بدل می‌شود که می‌تواند نتایج نامطلوب متعددی را به همراه داشته باشد. آشنایی سطحی و نادرست با موضوعات شخصیت شناسی می‌تواند باعث شود که فرد به طور نادرستی از رفتارهای خود و دیگران برداشت کند و تصمیمات اشتباهی را در مورد ارتباطات و روابط خود با دیگران بگیرد. همچنین، بسیاری از ابزارهای شخصیت شناسی، مثل تست‌های شخصیتی، نیاز به فهم دقیق و عمیق دارند و در صورت عدم آگاهی کافی در مورد آن‌ها، می‌تواند باعث تفسیر نادرست و خطرناک شود.
به عنوان مثال، استفاده از ابزارهای شخصیت شناسی در محیط‌های کاری برای تصمیم‌گیری در مورد انتخاب و استخدام کارکنان، در صورتی که به طور درست اجرا نشود، ممکن است باعث تبعیض و نادرستی در انتخاب کارکنان شود.
گاهی اوقات همواره این وسوسه وجود دارد که هر آن‌چه درباره مباحث شخصیت شناسی می‌آموزیم، به سرعت به خود و اطرافیان‌مان نسبت دهیم و در جستجوی نمونه ای از آن‌ها باشیم. این نوع مصداق‌یابی‌های شتابزده، می‌توانند ما را به سمت تحلیل‌های نادرست و سوگیری در تصمیم گیری سوق دهند.
بنابراین، برای ارزیابی شخصیت و رفتارهای خود و دیگران، بهتر است از رویکردهای علمی و معتبر در شخصیت شناسی استفاده کرد و از تحلیل‌های غیرعلمی و نادرست خودداری کرد. درست است که در حال حاضر مطالب زیادی درباره شخصیت شناسی وجود دارد، اما به این نکته توجه داشته باشید، مطالبی که در دسترس هستند، ممکن است درجه اطمینان کافی را نداشته باشند. در آخر، به عنوان یک جامعه، باید تلاش کنیم تا به دانش قابل اعتماد و اصولی‌تر در این زمینه دست یابیم.
