خداوند متعال در سوره حجرات آیه 12 می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ ؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید از بسیارى از گمان‌ها بپرهیزید.
هميشه اين رو شنيديم كه قضاوت كردن ميتونه چقدر بد و حتي مخرب باشه
در کوچینگ نيز ما از یک سری باورها و اصول تبعیت می کنیم که یکی از آنها قضاوت نکردن است. چرا به طور مشخص این اصل قضاوت نکردن را در اکثر کتاب‌های مربیگری و کوچینگ و تجربیات کوچ های حرفه ای به عنوان یک اصل جدایی ناپذیر این حرفه می شنویم؟ چه ایرادی دارد که ما مراجع خود را قضاوت کنیم؟
قضاوت کردن یا به معنای دیگر ارزیابی کردن ساده ترین کار دنیاست. چرا که ما به طور ذاتی علاقه داریم که در حال مقایسه کردن خودمان با دیگران باشیم.
وقتی من قضاوت می کنم یعنی من تو را بر اساس مدل ذهنی خودم جدا می کنم و سپس تو را ارزیابی می کنم. ارزیابی من الزاماً ممکن است اشتباه نباشد ولی من بی طرف نبوده ام. من سلیقه خودم را برتر از واقعیت در نظر گرفته ام.
نقطه مقابل قضاوت بی طرفی و مشاهده گر بودن است.
وقتی من مشاهده می کنم یعنی من به عنوان یک کوچ، فرد بی طرفی هستم که به تو کمک می‌کنم تا خودت را به عنوان مراجع از بیرون ببینی. رفتاری که از تو می بینم را به تو بازخورد می‌دهم و سپس نتیجه‌ی آن رفتار را به تو نشان می‌دهم.
در کوچینگ قرار نیست که من مدل ذهنی خودم را به تو تزریق کنم. کوچینگ یک گفتگو است. گفتگویی که در آن مراجع حق دارد در آن احساس برابری کند اما کوچ حق ندارد بگوید حق با من است.
كه اگر اين قضاوت صورت بگيرد در فرآيند كوچ ، مسير كوچينگ به درستي طي نمي شود
